Month: July 2024

အတွဲ(၄) စာစဉ်(၄) (၁) “ဟိတ်ကောင်လေး၊ ထ . . . ထတော့” ကျုပ်အိပ်နေတုန်း နားထဲမှာအသံဆိုးကြီးကြားလိုက်တယ်ဗျ၊ အသံကဘယ်လိုအသံလဲဆိုတော့ ရေငတ်ပြီးရေမသောက်ရလို့ လည်ချောင်းတွေကွဲနေတဲ့အသံမျိုးဗျ၊ ကျုပ်လည်း မထချင်သေးဘူးဗျာ၊ ဆောင်းအဝင်ဆိုတော့ ရာသီဥတုက အေးအေးနဲ့ ဆက်ကွေးနေတာပေါ့ဗျာ။ “ဟဲ့ကောင်လေး” နောက်တော့ ကျုပ်ကိုခေါ်နေတယ်ဗျ၊ ကျုပ်လည်း မျက်လံုံးကိုမဖွင့်ချင်ပါဘူး၊ ခေါ်နေတာကိုမကြားသလိုလုပ်ပြီးတော့ စောင်ကိုခေါင်းမြီးခြုံပြီးဆက်အိပ်နေလိုက်တယ်။ “သြော်၊ နင်က ငါပါးစပ်နဲ့ပြောတာမရဘူးဆိုတော့၊ လက်တွေ့ပြမှထင်တယ်” အဲဒီအသံကြီးက ပြောတယ်ဗျ၊ နောက်တော့ “ဟဲ့ကောင်လေး၊ နင်အခုထ” အဲဒီလိုလည်းပြောလိုက်ရော ကျုပ်အိပ်နေတဲ့ဖျာကြီးက ဗြန်းခနဲမတ်တပ်ကြီးဖြစ်သွားတာဗျာ၊ ကျုပ်လည်းလန့်ပြီးမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ကွင်းပြင်ကျယ်ကြီးထဲမှာ ကျုပ်ရောက်နေပါရော၊ ပြီးတော့ ကျုပ်ကလည်းမတ်တပ်ကြီးဗျ၊ မတ်တပ်ကြီးဆိုပေမယ့်လည်း လူကအိပ်နေတာ၊ ခေါင်းအုံးနဲ့စောင်ကြီးလည်းခြုံလို့ဗျ၊ ဒါပေမယ့် ကျုပ်အိပ်နေတဲ့ဖျာကြီးက မတ်တပ်ကြီးဆိုတော့ ကျုပ်လည်းမတ်တပ်ကြီးဖြစ်နေတာပေါ့ဗျာ၊ လက်တွေခြေတွေကိုလှုပ်ပေမယ့် လှုပ်မရဘူးဗျို့။ “ဘယ်သူလဲ၊ ဘယ်သူကျုပ်ကိုခေါ်တာလဲ”…

Read More “စုန်းထီးကြီး ဦးဘသာနှင့် နွားပျောက်ကုန်း” »

အပိုင်း (၃) “မင်းလားကွ ကဖောဆိုတာ” “ဟုတ်တယ်” ကဖောက ကျားလူမျိုးခေါင်းဆောင်မေးသည့်စကားကို ခပ်ဆတ်ဆတ်ဖြေရင်း ခေါင်ရည်ကို တစ်ကျိုက်မော့သောက်လိုက်သည်။ “ဘယ်မှာလဲ မင်းတို့ရွာကလူတွေ” “မရှိတော့ဘူး ကျွန်မတစ်ယောက်ထဲပဲ ကျန်တယ်” “ဟား . . .ဟား . . . မင်းတစ်ယောက်တည်းနဲ့ တို့တစ်တပ်လုံးကို ခုခံနိုင်မယ်ထင်လို့လား” “လာပါ ၊သိချင်ရင် စမ်းကြည့်ပေါ့” “ဟား . . ဟား၊ ကဲ ငါ့စစ်သည်တွေ တိုက်ကြတော့၊ ဒီကောင်မလေးကို အသေရရ အရှင်ရရ ငါလိုချင်တယ်” လူမျိုးစုခေါင်းဆောင် အမိန့်ပေးလိုက်သည်နှင့် ကျားလူမျိုးများက ကဖောဆီသို့ ညာသံပေးပြီး ပြေးတက်လာကြတော့သည်။ ကဖောက အရှေ့ဆုံးမှ ပြေးဝင်လာသူကျားလူမျိုးစစ်သည်နှစ်ဦးအား အနားတွင်ထိုးစိုက်ထားသည့် လှံတံကိုကောက်ကာ လှံတံဖြင့်ရိုက်ထည့်လိုက်ပြီးနောက် အနောက်သို့ ခုန်ပြီးဆုတ်လိုက်လေသည်။ ထိုစဉ် ကျန်သည့်…

Read More “မီးလျှံကြားက ပန်းတစ်ပွင့်” »

အပိုင်း (၂) “ဟင် သမီး . . ကဖော” လငေါရှီးအံ့သြချင်လည်း အံ့သြစရာပင်ဖြစ်သည်။ တစ်ရွာလုံးရှိ မည်သူမျှ လငေါရှီးကို စိန်မခေါ်ရဲကြပေ၊ အခုတော့ သမီးအရင်းဖြစ်သူ ကဖောက စိန်ခေါ်နေပြီဖြစ်သည်။ “ဟဲ့ သမီးရဲ့ နင့်အကိုတွေတောင် ငါ့ကိုစိန်မခေါ်ရဲတာ၊ နင်ကငါ့ကိုစိန်ခေါ်တယ်ပေါ့၊ နင် တော်တော်ခေါင်းဆောင်ဖြစ်ချင်နေတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား” “လာပါအဖေရာ၊ သမီးအဖေနဲ့တိုက်ခိုက်တိုင်း အဖေက အမြဲတမ်းသမီးကို အလျှော့ပေးနေတယ်လို့ထင်လို့ ဒီတစ်ခါတော့ အဖေအလျှော့ပေးလို့မရတော့ဘူးနော်” “ဟား . . . ဟား” လငေါရှီးက ကျေနပ်စွာဖြင့် ဝမ်းခေါင်းသံကြီးနှင့် တစ်ခါတည်းအော်ဟစ်ပြီးရယ်မောလိုက်သည်။ “ကောင်းပြီသမီး နင်ကြိုက်တဲ့လက်နက်ရွေး” “လက်နက်တွေမလိုပါဘူးအဖေရာ လက်နက်မဲ့ ဒီအတိုင်းတိုက်ကြတာပေါ့” “ကောင်းပြီလေ၊ ဒါဆိုရင်တော့လာထား” လငေါရှီးကပြောလိုက်ပြီးနောက် ကဖောဆီသို့ အလွန်လျှင်မြန်စွာပြေးသွားလိုက်ပြီး ဒူးခေါင်းနှင့်ရင်ဝကို ဆောင့်တိုက်ချလိုက်တော့သည်။ ထိုအခါ ကဖောကလည်း…

Read More “မီးလျှံကြားက ပန်းတစ်ပွင့်” »

အတွဲ(၄) စာစဉ် (၃) (၁) တစ်နေ့လင်းပြန်ပြီဗျ၊ ကျုပ်လည်း ဒီနေ့တော့ အလုပ်မယ်မယ်ရရမရှိတာနဲ့ ဘကြီးစိန်ရင်တို့အိမ်ဘက်ကိုလှည့်ခဲ့တာပေါ့ဗျာ၊ ဒီနေ့တော့ ဘကြီးစိန်ရင်က ထန်းရည်မသောက်တော့ဘူးဗျ၊ ကွပ်ပျစ်မှာ ကွေးကွေးလေးထိုင်လို့ဗျို့။ “ဗျို့ ဘကြီးစိန်ရင်သက်သာရဲ့လား” “သက်သာပါ့ကွာ၊ ဒါနဲ့ မနေ့က မင်းအကိုကြီးအတော်ထိသွားတယ်ဆိုကွ” “ထိတာမှတော့ ပြောမနေပါနဲ့ဗျာ၊ ကျုပ်ကိုတောင်မှ ဘကြီးစိန်ရင်က လက်ပြန်နဲ့ရိုက်ထည့်လိုက်လို့ လက်မောင်းတစ်ဖက် အောင့်သွားသေးသဗျ” ကျုပ်တို့ပြောနေတုန်း ဘွားစန်းတုတ်က ဓါးမတိုကလေး ကိုင်ပြီးတော့ အိမ်အနောက်ဖေးကနေထွက်လာပါရော။ “ဟဲ့ စန်းတင်ဘယ်လဲဟဲ့” “ထင်းခွေမလို့ပေါ့တော်၊ ဒါနဲ့ တစ်ခါတည်းမှာထားရအုံးမယ်နော်၊ ရှင်ဟိုကောင်လေးမေးတိုင်း ဒေါ်ပျင်းအကြောင်းတွေချည်းပြောမနေနဲ့၊ မနေ့ကတွေ့တယ်မဟုတ်လား၊ ကျုပ်က ဒေါ်ပျင်းကိုတောင်းပန်ပြီး ဒေါ်ပျင်းအကြောင်းပြောတော့ ဘာမှမဖြစ်ဘူးမို့လား၊ ရှင်က အိပ်ရာကနေထလာပြီး ကွပ်ပျစ်မှာထိုင်လို့ သူများအကြောင်းအာပေါင်အာရင်းသန်သန်နဲ့ပြောတော့ ညနေတော့ ရှင်ထိပြီမဟုတ်လား” ဘွားစန်းတုတ်က ကျုပ်ကိုပါမျက်စောင်းထိုးကြည့်ပြီးတော့ ခြံထဲကနေထွက်သွားပါရောဗျာ၊ ကျုပ်လည်း ဘကြီးစိန်ရင်ကိုကြည့်လိုက်မိတယ်။…

Read More “စုန်းထီးကြီး ဦးဘသာနှင့် ထန်းသုံးမြူနဲ့ပဲကြီးလှော်” »

အပိုင်း (၁) (၁) မခူး တောင်တန်းကြီးက မှိုင်းညို့နေလေသည်။ မိုးရာသီဖြစ်သဖြင့် တောင်တန်းကြီးရှိ မြင့်မားသည့် တောင်ထိပ်ကြီးကိုတော့ မြူထူများက ရစ်ဖွဲ့ဆိုင်းနေပြီး မိုးတိမ်တောင်ကြီးများကလဲ တစ်ရွေ့ရွေ့ဖြင့် ချီတက်လာနေကြတော့သည်။ မိုးကမရွာချသေးသော်လည်း တိမ်သားတိမ်လိပ်များနှင့်အတူ လျှပ်ပန်းလျှပ်နွယ်များ၊ မိုးခြိမ်းသံများကို တဖြည်းဖြည်းနီးကပ်စွာကြားနေရပြီဖြစ်သည်။ နေထွက်ချိန်ဖြစ်သော်လဲ မိုးအုံ့နေပြီး တောရိပ်တောင်ရိပ်ကြောင့် တောင်ခြေရှိ လရှီးရွာကလေးမှာ မှောင်ကျနေသေးသည်။ သစ်လုံးများ ကာရံထားသည့် ရွာစည်းရိုးရှိပြီး ရွာအတွင်းတွင် တဲအိမ်ကလေးများကို အစီအရီဆောက်လုပ်ထားကြပြီး ထိုတဲအိမ်ကလေးများမှာလဲ ငြိမ်သက်လျှက်ရှိနေကြသည်။ သို့သော် ထိုတဲအိမ်ကလေးများ၏ အလယ်ဖက်ရှိ တဲအိမ်ကြီးတစ်ခုတွင်တော့ မီးခိုးများထွက်နေပြီး လူများလဲ ရှုပ်ယှက်ခပ်နေကြတော့သည်။ ထိုအိမ်မှာ လရှီးရွာသူကြီး လငေါရှီး၏ အိမ်ပင်ဖြစ်သည်။ “ဟဲ့ သေချာလုပ်ကြစမ်းပါဟဲ့ ကလေးက မွေးရခက်တဲ့အထဲ” အခန်းအတွင်းမှ အမျိုးသမီးကြီးပြောလိုက်သည့်အခါတွင် အမျိုးသမီးငယ် နှစ်ယောက်က အခန်းအပြင်သို့ပြေးထွက်သွားလေသည်။ ထို့နောက်…

Read More “မီးလျှံကြားက ပန်းတစ်ပွင့်” »

အတွဲ(၄) စာစဉ်(၂) (၁) အခုတလောကျုပ်အသိချင်ဆးအရာကိုပြောပါဆိုရင်တော့ ဦးဘသာအမေ ဒေါ်ပျင်းကြီးနဲ့ ဒေါ်ပျင်းအမေ အဘွားကြီးအကြောင်းပဲဗျ၊ ဘာလို့သိချင်တာလဲဆိုရင်တော့ ဦးဘသာကြီးနဲ့ဆက်စပ်မှုရှိနေတယ်မဟုတ်လား၊ ဒီတော့ အဖေ့ကိုပဲ မေးစမ်းကြည့်ရတာပေါ့ဗျာ။ “အဖေ၊ ဒေါ်ပျင်းကြီးအကြောင်း အဖေသိသလား” မနက်စောစော အဖေက ရေနွေးကြမ်းသောက်နေရင်း ကျုပ်ကိုထူးဆန်းသလိုနဲ့ကြည့်တယ်ဗျ။ “ဒေါ်ပျင်းအကြောင်းသိချင်တာများ၊ မင်းရဲ့ ဦးဘသာကိုသွားမေးပါလားကွ” “ဟာ၊ အဖေကလည်းဗျာ၊ ဦးဘသာက သူ့အမေအကြောင်းမေးရင် မပြောတာများတယ်ဗျ” “မပြောဆို၊ ဘယ်သူမှ မပြောရဲကြတာကိုးကွ” ကျုပ်လည်း အဖေ့ရှေ့ကိုဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ “ဘာဖြစ်လို့ လူတွေက ဒေါ်ပျင်းအကြောင်းဆိုရင် မပြောရဲကြတာလဲဗျ” “ဒေါ်ပျင်းက စုန်းမကြီးကိုကွ၊ ငါတို့ငယ်ငယ်တုန်းကဆိုရင် ဒေါ်ပျင်းအသံကြားတာနဲ့ သိပ်ကြောက်ခဲ့ရတာ၊ ဒေါ်ပျင်းက အရှေ့ခုနစ်အိမ်၊ အနောက်ခုနစ်အိမ် ပြောတာမှန်သမျှကြားရတယ်ဆိုပဲကွ၊ နောက်ပြီး သူ့မကောင်းကြောင်းပြောတာနဲ့ အဲဒီလူတစ်ခုခုဖြစ်တတ်တယ်ဆိုတော့ ဘယ်သူမှ မပြောဝံံ့ဘူးပေါ့ကွာ၊ ဒီအကြောင်းတွေသိချင်ရင် မင်းအမေကိုမေးကြည့်ပေါ့” အဖေပြောနေတုန်းမှာပဲ အမေက…

Read More “စုန်းထီးကြီး ဦးဘသာနှင့် စိန်ရင်တစ်ခွက်စန်းတုတ်တစ်ခွက်” »

အတွဲ(၄) စာစဉ်(၁) (၁) ကျုပ်တို့အညာရဲ့ ဓလေ့တစ်ခုကို ပြောပါဆိုရင်တော့ ဘုံဆိုတဲ့စကားကလည်း မပါမဖြစ်ပဲဲဗျ၊ ဘုံဆိုင်ဆိုလို့ ခုခေတ်ကလေးတွေ အရက်ဆိုင်လို့ထင်ကောင်းထင်ကြလိမ့်မယ်၊ တကယ်တော့ မဟုတ်ဘူးဗျ၊ ဘုံဆိုတာ အများနဲ့သက်ဆိုင်တဲ့အရာကိုခေါ်တာ၊ ဒီလိုဗျာ၊ ကျုပ်တို့အညာဖက်တော့ မိဘဘိုးဘွားတွေ သေဆုံးသွားပြီဆိုရင် ကျန်ရစ်ခဲ့တဲ့ အမွေတွေကို အမွေခွဲလေ့ရှိကြတယ်ဗျ၊ အမွေခွဲတဲ့အခါမှာလည်း ရပ်ရွာလူကြီးတစ်ယောက်ယောက်က တာာဝန်ခံံပြီးတော့ အညီအမျှခွဲဝေပေးကြရတာပေါ့ဗျာ၊ ရွှေ့ပြောင်းနိုင်တဲ့ပစ္စည်း၊ မရွေ့မပြောင်းနိုင်တဲ့ ပစ္စည်းအကုန်ပါတယ်ဗျ။ အဲဒီမှာ ရွှေ့ပြောင်းမလွယ်တဲ့ သစ်ပင်လိုဟာမျိုးကျတော့ ဘုံဆိုင်ပင်ဆိုပြီး သတ်မှတ်ပေးလိုက်ရတယ်၊ ကျန်ခဲ့တဲ့ သားသမီးတွေနဲ့ ဆိုင်တဲ့အပင်တစ်ခုလို့ပေါ့ဗျာ။ ဟော၊ ပြောရင်းဆိုရင်း မိုးမလင်းသေးဘူး အသံံံတွေဆူညံဆူညံကြားရပြီဗျ၊ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ပြောဆိုအော်ဟစ် ဆဲဆိုနေတဲ့အသံံတွေပေါ့ဗျာ၊ ကျုုပ်လည်း အိပ်ရာကတောင်မနိုးသေးဘူးဗျ၊ မိုးအကုန်ဆောင်းအကူးဆိုတော့ မနက်ပိုင်းက အေးအေးနဲ့အိပ်လို့သိပ်ကောင်းတာပေါ့ဗျာ၊ ဒါပေမယ့် အသံကြားတော့လည်းမနေနိင်ဘူးဗျ၊ ခြင်ထောင်ထဲကနေထွက်ပြီး အိပ်ရာတောင်မသိမ်းသေးဘဲနဲ့ အိမ်အောက်ကိုပြေးဆင်းလာခဲ့တယ်၊ အိမ်အောက်ရောက်တာနဲ့…

Read More “စုန်းထီးကြီး ဦးဘသာနှင့် ဘုံဆိုင်ပင်” »

(၁) “ဘော် . . ဘော်” နောက်ဆုံးမြို့ပတ်ရထားကြီးက ဥသြရှည်ကြီးကိုဆွဲပြီးနောက် ဘူတာအတွင်းသို့ဝင်ခဲ့သည်။ ယခုရပ်သည့်ဘူတာမှာ မင်္ဂလာဒုံဈေးဘူတာဖြစ်သည်။ ကျောက်ရေတွင်းမှထွက်လာသော နောက်ဆုံးရထားမှာ အင်းစိန်ဘူတာသို့ ညအိပ်ရန်အတွက် နောက်ဆုံးအကြိမ်ထွက်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ အချိန်မှာ ညကိုးနာရီခန့်ဖြစ်သည်။ နောက်ဆုံးရထားဖြစ်တော့ ထုံးစံအတိုင်း လူသိပ်မပါတော့။ အချို့တွဲများက ဗလာတွဲများဖြစ်နေသည်။ မိန်းကလေးများနှင့် အချို့လူများမှာတော့ လုံခြုံရေးအတွက် ရဲပါသော နောက်ဆုံးရထားတွဲတွင် သွားရောက်စီးနင်းကြလေ့ရှိသည်။ ဦးအောင်မြင့်က ရထားဝန်ထမ်းဖြစ်သည်။ လက်မှတ်စစ်ဆေးရသည့်အလုပ်ကိုလုပ်ကိုင်သည်။ များသောအားဖြင့် နောက်ဆုံးရထားထွက်ပြီးပါက ဘူတာများပိတ်ကြလေ့ရှိရာ နောက်ဆုံးရထားစီးသူများအချို့သည် လက်မှတ်ဝယ်လေ့မရှိကြပေ။ ယခုလဲ မင်္ဂလာဒုံဈေးဘူတာတွင် ရထားရပ်လိုက်ပြီး လူသုံးလေးယောက်ခန့် တက်လာသည်ကိုမြင်ရသည်မို့ လက်မှတ်စစ်ရန်အတွက် ရထားခေါင်းတွဲမှနေ၍ တစ်တွဲခြင်း ကူးလာခဲ့ပြီး လတ်မှတ်များကိုလိုက်စစ်ရသည်။ နောက်ဆုံးရထားမို့ လူရှင်းနေကာ အချို့တွဲများတွင် လူ သုံးလေးယောက်ခန့်သာ ပါပြီး အများစုမှာ သူငယ်ချင်းများ အသိမိတ်ဆွေများဖြစ်ကာ…

Read More “ရထားပေါ်ကမိသားစု (စဆုံး)” »

အတွဲ(၄) မိတ်ဆက် (၁) စပါးပေါ်ပြီဗျ၊ ရွှေဝါရောင်လယ်ကွင်းတွေက မျက်စိတစ်ဆုံးကို ဖုံးနေတော့တာပါပဲဗျာ၊ ဒီလိုအချိန်ဆိုရင် ကောက်ရိတ်ကျတဲ့အချိန်ပေါ့၊ ကောက်ရိတ်တယ်ဆိုတာကလည်း ကောက်စိုက်သလိုမျိုးပါပဲဗျာ၊ သူ့လယ်ကျတော့ ကိုယ်သွားရိတ်ပေးကျ၊ ကိုယ့်လယ်ကျတော့ သူတို့ကလက်စားပြန်ရိတ်ပေးနဲ့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ကူညီရိုင်းပင်းပြီးတော့ ရိတ်ပေးကြတာပေါ့ဗျာ၊ အဖေက သူကြီးဆိုပေမယ့် အဖေပိုင်တဲ့လယ်တွေကိုတော့ နောက်ဆုံးလောက်မှ ရိတ်ကြတယ်၊ ဦးဘသာလယ်လည်း ပါတာပေါ့ဗျာ။ ဦးဘသာဆိုလို့ စုန်းတွေနဲ့ဖြစ်ပျက်ခဲ့တဲ့အဖြစ်အပျက်ပြီးကတည်းက ဦးဘသာတစ်ယောက် စုန်းပညာဆိုတာကို နကန်းတစ်လုံးတောင်မသိတော့သလို သူ့ကိုယ်သူစုန်းလို့ပြောတာကိုလည်း မယုံဘူးဗျာ၊ သူ့အဖြစ်က ထူးတော့ထူးဆန်းသားဗျ၊ တစ်ရွာလုံးကိုလည်း ကောင်းကောင်းမှတ်မိတယ်၊ လယ်ယာလုပ်ငန်းခွင်တွေနဲ့ အခြားအရာတွေအားလုံးကိုလည်း ပုံမှန်အတိုင်းပဲဗျ၊ စတတ်နောက်တတ် ပျော်ပျော်နေတတ်တာကတော့ အရင်လိုပေါ့ဗျာ။ ရွာကလူတွေကတော့ သူနဲ့မေးထူးခေါ်ပြောရုံလောက်ဆိုတော့ သူစုန်းအတတ်တွေ မတတ်တော့ဘူးဆိုတာကို မသိကြဘူးဗျ။ ကျုပ်တစ်ယောက်ပဲ ကောင်းကောင်းသိနေတော့တာ၊ ကျုပ်လည်း ဦးဘသာဘာဖြစ်သွားတာလဲဆိုတာ သိချင်ပေမယ့် ရွာမှာ ဘယ်သူ့ကို မေးရမှာလဲဗျာ၊…

Read More “စုန်းထီးကြီး ဦးဘသာ” »

(၁) ဆောင်းလေအေးအေးက ဝေ့ကာတိုက်ခတ်နေလေသည်။ မြန်မာပြည်အလယ်ပိုင်း အထက်အညာဒေသဖြစ်သော်လည်း ကွင်းပြင်အတွင်းဖြတ်သန်းတိုက်ခတ်လာသည့်် ဆောင်းလေများကြောင့် အလွန်ချမ်းအေးလျှက်ရှိသည်။ ဆောင်းတွင်းမို့ နေ့တာတိုလျှက် ညတာရှည်သည့်အချိန်ဖြစ်ရာ ညနေခြောက်နာရီကျော်ရုံမျှနှင့် ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခွင်လုံးကို အမှောင်ထုက အုပ်ဆိုင်းသွားလေတော့သည်။ ထိုအချိန်တွင် ကျောင်းကုန်းရွာကလေးဆီသို့ လူငယ်နှစ်ဦးက ဆိုင်ကယ်ကလေးဖြင့်လာခဲ့ကြလေသည်။ အေးမြသည့်ဆောင်းရာသီဖြစ်သဖြင့် ရွာထိပ်တွင်လူသွားလူလာမရှိတော့ပေ၊ ထိုလူငယ်လေးနှစ်ယောက်မှာ အုတ်တွင်းရွာမှ လူငယ်ကလေးများဖြစ်ကြပြီး ကျေးရွာချင်းဆက်ထားသည့်် လမ်းမကြီးမှတဆင့် အုတ်တွင်းရွာသို့ပြန်လာကြခြင်းဖြစ်ရာ မကြာခင် ကျောင်းကုန်းရွာကလေးအနီးမှ ဖြတ်သန်းသွားကြလေသည်။ ကျောင်းကုန်းရွာကလေးမှာ အိမ်ခြေတစ်ရာခန့်သာရှိသည့်် ရွာငယ်ကလေးတစ်ရွာဖြစ်သည်။ ထိုရွာငယ်ကလေးမရောက်မီး ကျောင်းကုန်းသုဿန်ကြီးကို ဖြတ်သန်းသွားရလေသည်။ ကျေးရွာချင်းဆက်လမ်းမကြီး၏ လက်ယာဘက်နံဘေးတွင် ကျောင်းကုန်းသုဿန်ကြီးက တည်ရှိနေလေသည်။ ကျောင်းကုန်းသုဿန်ဟုဆိုသော်လည်း အနီးအပါးရွာများ နာရေးဖြစ်သည့်အခါ မြှုပ်နှံအသုံးပြုတတ်ကြသဖြင့် ထိုဒေသတစ်ဝိုက်ကြီးမားသည့် သုဿန်ကြီးတစ်ခုဖြစ်သည်။ “မောင်တိုးရာ မြန်မြန်မောင်းပါကွ” “အေးကွ၊ ငါလည်းအမြန်ဆုံးမောင်းနေတာပဲ လမ်းကလည်းမကောင်းတော့ ဒီလောက်ပဲရောက်တာပေါ့ကွ” မောင်တိုးနှင့် သိန်းထွန်းတို့နှစ်ယောက်လည်း ဆိုင်ကယ်ကလေးတစ်စီးကို…

Read More “သင်္ချိုင်းထဲက ထမင်းဝိုင်း (စဆုံး)” »