Category: စုန်းထီးကြီး ဦးဘသာ – အတွဲ(၅)

အတွဲ(၅) စာစဉ်(၁၁) (၁) “ဖြစ်ပါ့မလားအောင်ရှိန်ရာ ဘုရားပျံဂိုဏ်းဆိုတာ အထက်လမ်းဂိုဏ်းလေကွ၊ ပြီးတော့ ငါကစုန်းမဟုတ်လား” ဦးအောင်ရှိန်အပြောကို ချောချောတစ်ဖြစ်လဲ ဦးဘသာက အကြောက်အကန်ငြင်းရှာတယ်ဗျ၊ ဦးအောင်ရှိန်က ခေါင်းညိတ်ရင်း “ဖြစ်ပါတယ်ကွာ၊ ငါပြောပြမယ် သာဒင်ရ၊ ဘုရားပျံဂိုဏ်းဆိုတာက ဂိုဏ်းအဖွဲ့ဆိုတာထက် လမ်းစဉ်တစ်ခုပဲကွ၊ ဒီလမ်းစဉ်က အထက်လမ်းစဉ်မဟုတ်သလို အောက်လမ်းစဉ်လည်းမဟုတ်ဘူး၊ ဘုရားပျံတွေရဲ့တာဝန်က မကောင်းသူပယ်ဖို့ပဲကွ၊ ဘုရားပျံတွေရဲ့အဓိက ရန်သူကတော့ ငထေရှင်ဆိုတဲ့အဲဒီလူပဲဟေ့၊ ငထေရှင်ရဲ့ရန်ကို တွန်းလှန်ဖို့က ဘုရားပျံရဲ့တာဝန်ပဲ၊ ဒါပေမယ့် ရှေးကဘုရားပျံအဆက်ဆက်က ငထေရှင်ကိုလည်း စောင့်ကြည့်နေတဲ့အပြင် အားရင်အားသလို မကောင်းမှုလုပ်တဲ့စုန်းတွေ၊ ကဝေတွေ၊ အောက်လမ်းဆရာတွေကို တိုက်ခိုက်နှိမ်နင်းခဲ့ကြတာပဲ” “မင်းပြောတာက ဟုတ်ပါတယ်အောင်ရှိန်ရာ၊ ဒါပေမယ့် ငါကစုန်းလေကွာ” “စုန်းက ဘုရားပျံမဖြစ်ရဘူးဆိုတဲ့ ကန့်သတ်ချက်မရှိပါဘူးကွာ၊ ဘုရားပျံတစ်ယောက်က တခြားဘယ်သူ့ကိုမဆို ဘုရားပျံအဖြစ်လွှဲပြောင်းပေးလို့ရတယ်ကွ၊ အခု ငါ့အခြေအနေနဲ့ပြောရရင် ငါကမစွမ်းနိုင်တော့ဘူး၊ ငါ့ရဲ့အသက်ကို အဓိဋ္ဌာန်နဲ့ဆက်ထားလို့သာ…

Read More “စုန်းထီးကြီးဦးဘသာနှင့် ဘုရားပျံဘသာ” »

အတွဲ(၅) စာစဉ်(၁၀) (၁) ဦးဘသာခြံအပြင်ကိုထွက်သွားတော့ ကျုပ်နဲ့ကဝေရှင်ဘသောင်းလည်း အနောက်ကိုအပြေးလိုက်သွားကြတာပေါ့ဗျာ၊ ဦးဘသာကို ကျုပ်ပြေးကိုင်လိုက်တော့ သူ့အသားတွေက ပူခြစ်တောက်နေတာပါပဲ၊ ဦးဘသာပခုံးကို ကျုပ်ထိလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ ဦးဘသာက ကျုပ်ကိုမျက်ထောင့်နီကြီးနဲ့ ကြည့်ုလိုက်သဗျ၊ ပြီးတာနဲ့ ကျုပ်ကိုလက်နဲ့ပုတ်ထုတ်လိုက်ပါရော။ “ဦးဘသာ၊ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲဗျာ” “ငါဦးဘသာမဟုတ်ဘူး၊ ငါ့နာမည် သန်းတန်” ကျုပ်ဖြင့်တော်တော်လန့်သွားတာဗျို့၊ ကြည့်ရတာ ချောချောရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲကို အစောင့်အရှောက်အဖြစ်နဲ့ဝင်သွားတဲ့ ဦးသန်းတန်ကို ဦးဘသာက မထိန်းချုပ်နိုင်ခဲ့တဲ့ပုံပဲဗျ၊ ဒီအတိုင်းဆိုရင် ချောချောကိုယ်လုံးထဲက ဦးဘသာက ဘာဆက်ဖြစ်သွားမလဲဗျာ၊ ဝိညာဉ်ပဲလွင့်သွားပြီလား၊ သူ့ကိုယ်ထဲကနေပဲ ထွက်သွားပြီလားပေါ့။ ဘသောင်းက အရှေ့ကိုတက်လာပြီးတော့ “အကိုကြီး၊ အကိုကြီးဘယ်ကိုသွားမလို့လဲဗျ” “ဘယ်ရှိရမှာလဲကွာ မင်းအကို သိန်းတန်ဆီကိုသွားမလို့ပေါ့ကွ” ဒီအချိန်မှာပဲ ရွာလမ်းအတိုင်း နွားလှည်းတစ်စီးမောင်းလာတယ်ဗျာ၊ ချောချောက အဲဒီနွားလှည်းကြီးကို ကြည့်ပြီးတော့ တဟားဟားနဲ့ရယ်တယ်၊ ကျုပ်တို့က နွားလှည်းနဲ့တိုက်မိမှာစိုးလို့ လမ်းဘေးကိုဆင်းပေးလိုက်ပေမယ့် ချောချောကတော့ လမ်းလယ်ခေါင်မှာ…

Read More “စုန်းထီးကြီးဦးဘသာနှင့် သုံးဆယ့်ရှစ်ယောက်မြောက်ဘုရားပျံ” »

အတွဲ(၅) စာစဉ်(၉) (၁) ဘသောင်းနဲ့ကျုပ်တို့နဲ့ သူ့အကို ကိုသိန်းတန်ဆီကိုသွားဖို့ ပြင်နေပါရောဗျာ၊ ကျုပ်လည်း တစ်ညလုံး တစ်မှေးမှမအိပ်ရသေးလို့ တဝှါးဝှါးနဲ့ သမ်းနေမိပြီဗျ၊ ဘသောင်းက ကျုပ်ကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီးတော့ ကျုပ်လည်ပင်းကိုလက်နဲ့ထိမလို့လုပ်လိုက်တယ်၊ ကျုပ်လည်း အနောက်ကိုနည်းနည်းဆုတ်ရှောင်လိုက်တာပေါ့ဗျာ၊ ဘသောင်းက ကျုပ်ကိုကြည့်ရင်း “ငါမင်းကိုဘာမှမလုပ်ပါဘူးကွ၊ မင်းရဲ့ ကျန်းမာရေးအခြေအနေကိုစမ်းကြည့်မလို့ပါ” ဒီတော့မှ ကျုပ်လည်း လည်ပင်းကိုထိုးပေးလိုက်တယ်၊ ဘသောင်းက ကျုပ်လည်ပင်းကိုသေချာကိုင်ကြည့်ပြီးတော့ လည်ဇလုပ်ကို လက်နဲ့အထက်အောက်ပွတ်နေပါရောဗျာ၊ ကျုပ်တောင်မှ ယားလာတယ်ဗျ။ ခဏကြာတော့မှ ဘသောင်းက ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ညိတ်ရင်း “မင်းတော်တော်အားနည်းနေတာပဲကွ၊ မင်းကို အားဖြည့်ဆေးတိုက်ရမယ်ဟေ့” “အားဖြည့်ဆေးတဲ့လား” ကျုပ်ရေရွတ်လိုက်မိတယ်၊ ဘသောင်းက အိမ်ရှေ့တိုင်တစ်ခုမှာ တွဲလောင်းချိတ်ထားတဲ့ ဖီးကြမ်းငှက်ပျောသီးကြီးဆီသွားပြီးတော့ ငှက်ပျောသီးကြီးတစ်လုံးကို ဖြုတ်လိုက်တယ်ဗျ၊ ငှက်ပျောသီးကလည်း တော်တော်ထွားထွားပဲဗျာ၊ တစ်လုံးတစ်လုံး တစ်ထွာတောင်မကဘူးဗျ၊ နောက်တော့ ငှက်ပျောသီးကို လက်ဝါးတစ်ဖက်ထဲထည့်ပြီးတော့ သူ့အိမ်ရှေ့ မှန်ဘီရိုအပုကလေးပေါ်တင်ထားတဲ့ ဖန်ပုလင်းကြီးထဲက…

Read More “စုန်းထီးကြီးဦးဘသာနှင့် စတုတ္ထမြောက်စောင့်ရှောက်သူ” »

အတွဲ(၅) စာစဉ်(၈) (၁) “ဦးဘသာ ကဝေရှင်ကို ဘယ်မှာသွားရှာကြမှာလဲဗျ” ချောချောပုံစံနဲ့ ဦးဘသာကို ကျုပ်ကမေးလိုက်တယ်၊ ဦးဘသာ လမ်းလျှောက်တာကိုရပ်လိုက်ပြီးတော့ “ကဝေရှင်ဆိုတာ သိုသိုသိပ်သိပ်နေတတ်တဲ့လူတွေကွ၊ သူတို့က လူမသိအောင်နေတယ်၊ လူမသိသူမသိလည်းလှုပ်ရှားတတ်တယ်ကွ၊ စုန်းကဝေတွေကို ဖမ်းဆီးတဲ့လူဆိုတော့ စုန်းကဝေတွေတောင်မှ ကဝေရှင်ဘယ်သူလဲဆိုတာ မသိကြဘူး” “ဟောဗျာ၊ ဒါဆိုရင်ကျုပ်တို့ဘယ်လိုသွားရှာမလဲဗျ၊ ဟောဒီရန်ကုန်မှာ လူတွေကလည်းအများကြီးမဟုတ်လား ဒီလူတွေထဲကမှ ကဝေရှင်ဘယ်သူလဲဆိုတာကို လိုက်ရှာရရင်ဖြင့် ကောက်ရိုးပုံထဲ အပ်ပျောက်ရှာတာထက်တောင် ဆိုးနေအုံးမယ်ဗျာ” ဦးဘသာက ပြုံးရင်း “သိပ်လည်းမစိုးရိမ်ပါနဲ့ကွ၊ ငါ့မှာနည်းလမ်းရှိပါတယ်” “ဘယ်လိုနည်းလဲဗျာ” “စောင့်ကြည့်ပေါ့ကွာ၊ လာဟေ့ ဒီအချိန်ဆိုရင် သူတို့ထွက်နေလောက်ပြီကွ” ဦးဘသာနဲ့ကျုပ်လည်း ကားလမ်းအတိုင်းဆက်လျှောက်လာခဲ့ကြတယ်၊ မြို့နဲ့တဖြည်းဖြည်းလှမ်းလာတဲ့အခါ ကားလမ်းမကြီးမှာ မီးတိုင်တွေက ခပ်ကျဲကျဲပဲရှိတော့တယ်ဗျ၊ ကားလမ်းပေါ်မှာလည်း ကျုပ်နဲ့ဦးဘသာပဲ ရှိတော့တာ၊ ကုန်တင်ကားကြီးတွေကတော့ တစ်ချက်တစ်ချက် ဝေါခနဲဝေါခနဲဖြတ်သွားတတ်တာပါပဲဗျာ။ ဆက်လျှောက်လာရင်း ခပ်လှမ်းလှမ်းက လမ်းမီးတိုင်တစ်ခုအောက်မှာ…

Read More “စုန်းထီးကြီးဦးဘသာနှင့် ကဝေရှင်ဘသောင်း” »

အတွဲ(၅) စာစဉ်(၇) (၁) ကျုပ်နဲ့ဦးဘသာနဲ့တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်လိုက်မိတယ်ဗျ၊ ဒီအခါ ယောက်ျားတစ်ယောက်က အရှေ့တက်လာပြီးတော့ “ဟုတ်ပါတယ်ညီမလေးရာ၊ ညီမလေးစိတ်တိုင်းကျပဲအကုန်ဖြစ်စေရမယ်၊ အကိုတို့နဲ့ပြန်လိုက်ခဲ့ပါ” ဦးဘသာက ခေါင်းကိုတဆတ်ဆတ်ခါတယ်ဗျ၊ နောက်တော့ ဒီလူအုပ်ကိုလက်ညှိုးညွှန်လိုက်ပြီးတော့ ပါးစပ်ကတစ်ခုခုကိုရွတ်လိုက်တယ်။ အဲဒီအခါလေစိမ်းတွေတိုက်လာပြီးတော့ ဖုန်တွေထလာတာပဲဗျာ၊ မိုးတွင်းကြီးဆိုတော့ မြေကြီးကခြောက်ခြောက်ကြီးဗျ၊ အဲဒီကနေဖုန်တွေထတာ မြင်မကောင်းဘူးဗျာ၊ ဖုန်တွေကနောက်တော့ ကျုပ်တို့တွေအကုန်လုံးကိုဖုံးလွှမ်းသွားတယ်ဗျ၊ မသိရင် သဲမုန်တိုင်းတိုက်သလိုလို၊ လေပွေတစ်ခုထဲရောက်သွားသလိုလိုပါပဲ၊ ဦးဘသာက ကျုပ်လက်ကိုဆွဲပြီးတော့ ဖုန်တွေကြားကနေတစ်ခါတည်းပြေးတော့တယ်၊ ပြေးရင်းနဲ့ကျုပ်တို့အရှေ့ကလူတွေကိုလည်း ဝင်တိုက်သွားကြတာပေါ့ဗျာ။ ဟိုလူအုပ်ကတော့ ဖုန်လုံးကြီးထဲကျန်နေခဲ့ကြတယ်ဗျ၊ ကျုပ်တို့ပြေးလွှားရင်း အဲဒီရွာကလေးထဲပဲ လှည့်ပတ်ပြေးနေမိတယ်၊ ဒီအချိန် ကျုပ်တို့အနောက်က စက်ဘီးဘဲလ်သံကြားရတယ်ဗျ၊ ကျုပ်လည်းလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဆိုက်ကားတစ်စီးကမောင်းလာသဗျ။ အဲဒီဆိုက်ကားသမားက ခုနက ကျုပ်ကိုတင်နင်းလာတဲ့ ဆိုက်ကားသမားပဲဗျာ၊ ကျုပ်ကိုတွေ့တာနဲ့ ဆိုက်ကားဘေးက ထိုင်ခုံအလွတ်ကိုမျက်စပစ်ပြပြီးတော့ တက်ဆိုပြီးတစ်ခွန်းတည်းပြောတယ်၊ ဒါနဲ့ကျုပ်လည်း ဆိုက်ကားပေါ်တက်လိုက်တာပေါ့ဗျာ။ “ဦးဘသာတက်၊ မြန်မြန်တက်ဗျ” ဦးဘသာကလည်း ဆိုက်ကားအနောက်ကိုပြေးတက်တယ်ဗျ၊…

Read More “စုန်းထီးကြီးဦးဘသာနှင့် အလှည့်အပြောင်း” »

အတွဲ(၅) စာစဉ်(၆) ယခုအပိုင်းမှစ၍ အလတ်ကောင်နေရာမှ တင်ဆက်ပါမည်။ (၁) ဂျိန်းခနဲထစ်ချုန်းပြီး ချိန်းလိုက်တဲ့ မိုးခြိမ်းသံကြီးကိုကြားလိုက်ရပြီးတဲ့နောက်မှာ ကျုပ်လန့်နိုးလာခဲ့ပါတယ်၊ ရန်ကုန်မိုးကြောင့် ကောင်းကင်ကြီးက မဲမှောင်ညို့နေပါရောဗျာ၊ မိုးကမရွာသေးပေမယ့် မိုးခြိမ်းသံတွေကတော့ ဆူညံနေပါတယ်၊ တစ်ချက်တစ်ချက်လျှပ်စီးလက်သွားတဲ့အခါ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခွင် ထိန်လင်းသွားပါရောဗျာ၊ ကျုပ်လဲကျနေတဲ့နေရာက အမှိုက်ပုံကြီးတစ်ခုဖြစ်နေတယ်ဗျ။ ဒီတော့မှ ကျုပ်လည်း အလင်းလုံးကြီးပြောသွားတဲ့စကားတွေကို သတိရသွားတော့တယ်။ “တစ်ရက်အတွင်းသေသွားတဲ့လူကိုရှာရမယ်၊ ဟုတ်ပြီ၊ ဟုတ်ပြီ” ဒါနဲ့ကျုပ်လည်း မိုးရေထဲပြေးလာခဲ့မိတာပေါ့ဗျာ၊ အချိန်ကတော့ ညနေစောင်းလောက်ဖြစ်မယ်ထင်တယ်ဗျ၊ ဒါပေမယ့် မိုးမှောင်ကျနေတာဆိုတော့ တော်တော်ကိုမှောင်မိုက်နေတာပေါ့ဗျာ၊ ပြေးရင်းလွှားရင်းနဲ့ ရပ်ကွက်တစ်ခုထဲရောက်လာတယ်ဗျာ၊ ဆိုင်တစ်ဆိုင်ထဲကိုဝင်သွားပြီးတော့ “လုပ်ပါဗျာ၊ ဒီရက်ကွက်ထဲမှာ လောလောလတ်လတ်သေထားတဲ့လူများရှိသလား” ဆိုင်ထဲကလူတွေက ကျုပ်ကိုတအံ့တသြနဲ့ကြည့်နေကြတယ်ဗျ၊ သေထားတဲ့လူကို လိုက်ရှာတယ်ဆိုတော့ သူတို့အတွက်ထူးတော့ထူးနေမှာပဲလေဗျာ၊ ဒါနဲ့ကျုပ်လည်း ဆိုင်ထဲကနေပြန်ပြေးထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်၊ နောက်ရပ်ကွက်တစ်ခုကိုဖြတ်လိုက်တဲ့အခါ ရပ်ကွက်လမ်းထိပ်ထောင့်မှာ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ကလေးတစ်ခုကိုတွေ့လိုက်ရပါရောဗျာ၊ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထဲကိုဝင်လိုက်ပြီး စားပွဲထိုးကလေးကို လက်ပြေးဆွဲလိုက်တယ်ဗျ။ “ငါ့ညီ၊…

Read More “စုန်းထီးကြီးဦးဘသာနှင့် ဣတ္ထိယဘသာ” »

အတွဲ(၅) စာစဉ်(၅) (၁) “အလတ်ကောင်၊ အလတ်ကောင်” ကျုပ်လည်းအလတ်ကောင်နောက်ကိုပြေးလိုက်သွားတယ်ဗျ၊ ဒါပေမယ့် အောင်ရှိန်က ကျုပ်လက်ကိုလှမ်းဆွဲထားတယ်၊ အလတ်ကောင်နဲ့ ဦးဖိုးထူးဆိုတဲ့လူကြီးကတော့ အမှောင်ကျနေတဲ့လမ်းကျဉ်းကလေးထဲကိုဝင်ပြီးပျောက်ကွယ်သွားပါတော့တယ်ဗျာ။ “အလတ်ကောင်ငါ့ကိုမှတ်မိတယ် အောင်ရှိန်ရ” “ဒါပေမယ့်လည်း မလိုက်သွားပါနဲ့အုံး သာဒင်ရာ၊ ဒါကလည်း သူတို့ရဲ့လှည့််ကွက်တစ်ခုဖြစ်နေနိုင်တယ်ကွ၊ ငထေရှင်ဆိုတာ သိပ်ကိုမာယာများတဲ့လူပဲ၊ မင်းကိုမှတ်မိချင်ယောင်ဆောင်ပြီးတော့ သူ့အနောက်ကိုမင်းလိုက်လာအောင်လုပ်တာလည်းဖြစ်နိုင်တယ်လေကွာ၊ မင်းလိုက်သွားတော့မှ မင်းကိုတစ်နေရာကနေစောင့်ပြီးတိုက်ခိုက်မယ်ဆိုရင် မင်းဘယ်လိုလုပ်မလဲ” ကျုပ်ဖြင့်တော်တော်ထူးဆန်းသွားတယ်ဗျာ။ “နေပါအုံး အောင်ရှိန်ရ၊ ငထေရှင်ဆိုတာ ငါနဲ့လည်းမသိသလို၊ ငါနဲ့လည်း ဘာရန်ငြိုးရန်စမှ ရှိတဲ့သူမဟုတ်ဘူးလေကွာ၊ သူက ဘာဖြစ်လို့ ငါ့ကိုသတ်ချင်မှာလဲကွ” ကျုပ်မေးလိုက်တော့ အောင်ရှိန်က ခေါင်းတညိတ်ညိတ်နဲ့ “ဒါဆိုရင် သူကဘာဖြစ်လို့ ညနေတုန်းက မင်းကိုသေအောင်ကြံမှာလဲကွ၊ မင်းရင်ဘတ်မှာရသွားတဲ့လက်ရာကြီးက သေနိုင်တယ်မဟုတ်လားသာဒင်” အောင်ရှိန်ပြောတော့မှ ကျုပ်လည်းပြန်တွေးမိတယ်ဗျ၊ ဟုတ်တော့ဟုတ်သားနော်၊ တကယ်လို့ ငထေရှင်နဲ့ရန်ငြိုးမရှိတာမှန်ရင် သူကဘာဖြစ်လို့ ကျုပ်ကိုသေကြောင်းကြံရမှာလဲဗျာ။ “ဒါပေမယ့် ငါ့စိတ်ထဲမှာတော့…

Read More “စုန်းထီးကြီးဦးဘသာနှင့် ဝိညာဉ်ဖလှယ်တဲ့ပွဲ” »

အတွဲ(၅) စာစဉ်(၄) (၁) “အလတ်ကောင် . . . အလတ်ကောင်” ကျုပ်အော်ပြီး ငေါက်ခနဲထထိုင်လိုက်မိတယ်ဗျ၊ ကျုပ်ခေါင်းတွေဆို ကျိန်းနေတာပဲဗျာ၊ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုဝေ့ကြည့်လိုက်တော့ အိမ်တစ်လုံးထဲကိုရောက်နေတာဗျ၊ ဒါနဲ့ကျုပ်လည်း ဘေးဘီကိုပတ်ကြည့်နေတုန်း မိသက်က ကျုပ်အနားကိုပြေးလာတယ်။ “ဘဘကြီးနိုးလာပြီလား” “အေးအေး၊ ဒါနဲ့ ဒါဘယ်နေရာကိုရောက်နေတာလဲ” ဒီအချိန်မှာပဲ အောင်ရှိန်နဲ့ဘသိုက်တို့က အိမ်ထဲကိုဝင်လာကြတယ်၊ ညကြီးမိုးချုပ်ပဲရှိပါသေးတယ်ဗျာ၊ အိမ်ထဲမှာတော့ ရေနံဆီမီးခွက်ကလေးတွေ ထွန်းထားတယ်ဗျ။ သူတို့နှစ်ယောက်က ကျုပ်အနားကိုလာထိုင်တယ်။ “အောင်ရှိန်၊ မင်း . . မင်းက ခါးပိုက်နှိုက်ဘသိုက်မဟုတ်လား” “ဟုတ်ပါတယ်အဘကြီး” “ငါ . . . ငါကဘယ်လိုဖြစ်ပြီးတော့ ဒီကိုရောက်နေတာလဲ” အောင်ရှိန်က ဘာမှမပြောဘဲ ဘသိုက်ကထပြောတယ်ဗျ။ “ဒီလိုပါအဘကြီးရာ၊ ကျုပ်တို့လမ်းလျှောက်လာရင်း အဘကြီးကိုသူတို့တွေသယ်လာတာတွေ့တာနဲ့ ကျွန်တော်တို့လည်းခေါ်လာခဲ့လိုက်တာ” “မင်းတို့ကဘယ်လိုလုပ်ပြီးအဲဒီကိုရောက်လာခဲ့ကြတာလဲကွ” ဘသိုက်က ခေါင်းကုပ်ရင်း “အဲဒီလမ်းထဲက…

Read More “စုန်းထီးကြီးဦးဘသာနှင့် ကိုယ်တိုင်ဖော်တဲ့ဆေး” »

အတွဲ(၅) စာစဉ်(၃) (၁) ကျုပ်အကျင့်ကလည်းတစ်မျိုးဗျ၊ ခရီးသွားရတော့မယ်ဆိုရင် အိပ်မပျော်တာ ဘာအကျင့်မှန်းမသိပါဘူးဗျာ၊ ညတုန်းက ကျုပ်အိမ်ရှေ့နားလာပြီး အလတ်ကောင်ရဲ့ခေါ်သံကိုကြားလိုက်ရတော့ ပိုဆိုးသွားတော့တာပေါ့ဗျာ၊ ဒီကြားထဲအလတ်ကောင်က ကယ်ပါအုံးလို့ပြောသွားသေးတာဆိုတော့ ဘာများဖြစ်နေမလဲဆိုတဲ့ စိုးရိမ်စိတ်က ပိုလာခဲ့တယ်၊ အလတ်ကောင်ဘာများဖြစ်နေမလဲဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ တောင်တွေးလိုက် မြောက်တွေးလိုက်နဲ့ ကြက်ဦးတွန်တော့မှ အိပ်ရာထဲကနေထလိုက်မိတော့တယ်၊ အိပ်မပျော်တော့မယ့်အတူတူ မနက်စာကလေးစားပြီးတော့ အဝတ်အစားလဲနေတဲ့အချိန်မှာပဲ ရွာဦးကျောင်းက အုန်းမောင်းသံကြားလိုက်ရတယ်ဗျ။ တကျွီကျွီနဲ့မောင်းလာတဲ့ လှည်းသံကိုကြားလိုက်ရတော့မှ အကြီးကောင်ဖြစ်မယ်ဆိုပြီးတော့ ကျုပ်လည်းအိမ်တံခါးကိုသေချာသော့ခတ်ပြီး အိမ်ပေါ်ကနေဆင်းလိုက်တယ်၊ ထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲဗျာ၊ ကျုပ်ခြံရှေ့ထွက်လိုက်တော့ အကြီးကောင်ရဲ့လှည်းက ကျုပ်အနားရောက်လာတာပါပဲ။ “ဟာ၊ ဦးဘသာက ဝိရီယကောင်းလှချည်လားဗျ” “ဒီလိုပါပဲကွာ၊ ညကအိပ်မပျော်လို့ မနက်စောစောနိုးနေတယ်ဆိုပါတော့” ကျုပ်လည်းလှည်းနောက်မြီးပေါ်တက်လိုက်တော့ အကြီးကောင်က လှည်းကိုမောင်းပါရောဗျာ၊ အကြီးကောင်က လှည်းမောင်းတဲ့နေရာမှာတော့ တော်တော်ကြမ်းသဗျ၊ နွားတွေကိုဒုန်းတိုက်ပြီး လှည်းမောင်းတာများတယ်၊ လှည်းကလည်း တကယ်မောင်းရင်မြန်တယ်ဗျ။ ဒီလိုနဲ့ရွာပြင်ကို မကြာခင်ရောက်သွားပါရောဗျာ၊ ကျုပ်လည်းကွမ်းဝါးနေတာဆိုတော့ အကြီးကောင်နဲ့စကားမပြောဖြစ်ပါဘူး၊…

Read More “စုန်းထီးကြီးဦးဘသာနှင့် ခါးပိုက်နှိုက်ဘသိုက်” »

အတွဲ(၅) စာစဉ်(၂) (၁) တစ်နေကုန်နွားကျောင်းပြီးရင်တော့ ညနေစောစောအိမ်ကိုပြန်လာခဲ့တယ်ဗျ၊ လယ်ကွင်းတွေထဲကို နွားကျောင်းထွက်ရင်း ပီလောရွက်ကလေး၊ မှိုနတိုရွက်ကလေး ချိုးယူလာခဲ့သဗျာ၊ အိမ်ကိုရောက်တော့မိုးတောင်ရွာနေပါပြီ၊ ဒါနဲ့ မီးမွှေးပြီးတော့ ထမင်းလေးတစ်အိုးတည်လိုက်တယ်၊ ပီလောရွက်နဲ့ မှိုနတိုရွက်ကလေးကို ရေကလေးနည်းနည်းနဲ့သောက်ဆမ်းလေးချက်ပြီးတော့ ငရုတ်သီးဆားထောင်းကလေးတစ်ခွက်ထောင်းတယ်၊ ငါးခြောက်ကလေးမီးဖုတ်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ ကျုပ်အတွက်ထမင်းတစ်နပ်က ပြီးပြည့်စုံသွားပါပြီဗျာ၊ ရေနွေးဆူဆူထဲကို လောက်သေရွက်နဲ့ လက်ဖက်ခြောက်ရောထားတဲ့ အရောလေးခပ်လိုက်ပြီး ကျအောင်စောင့်ရင်း ထမင်းစားဖို့ပြင်နေလိုက်ပါတယ်၊ ကျုပ်တို့အညာဘက်တော့ လက်ဖက်ခြောက်ရှားတဲ့ခုလိုမိုးရာသီဆိုရင် အခြောက်ခံထားတဲ့ လောက်သေရွက်ကို လက်ဖက်ခြောက်နဲ့ရောသောက်ကြတယ်ဗျ၊ တစ်ချို့ကလည်း ရွှေကူသန်လျက်လို့ခေါ်ကြတယ်၊ အဲဒီအရွက်က ဆေးဖက်လည်းဝင်တဲ့အပြင် လက်ဖက်ခြောက်ထဲရောသောက်ရင် အရောင်လည်းလှသလို အရသာကလည်း လက်ဖက်ခြောက်နဲ့သိပ်ထူးမခြားမို့လို့ အဲဒီလိုထည့်သောက်နေကြပေါ့ဗျာ။ ဆန်ကြမ်းထမင်းကလေးပေါ်ကို ငါးခြောက်ကလေးတစ်ဖဲ့တင်၊ ငရုတ်သီးထောင်းကလေး လက်တစ်တို့လောက်ထည့်ပြီး ပါးစပ်ထဲကိုအသာသွင်း၊ ပြီးတော့ ပီလောဟင်းချိုချွဲချွဲကလေးနဲ့ လည်ချောင်းထဲမြှောချပြီး ပူပူနွေးနွေးစားရတာက အရသာတစ်ခုပါပဲဗျာ၊ စားလို့ကောင်းနေတုန်း မကြာပါဘူးဗျာ၊ အိမ်ရှေ့က ခေါ်သံကြားပါရော။…

Read More “စုန်းထီးကြီး ဦးဘသာနှင့် အနိဋ္ဌထမင်းဝိုင်း” »