Category: နတ်မိစ္ဆာဖမ်း ဆရာခမ်း

အတွဲ(၃) အပိုင်း (၁၁) (၁) မြင့်မားလှသည့် တောင်တန်းကြီးများအလယ်ရှိ ကွင်းပြင်ကျယ်ကြီးအတွင်းတွင် ထီးတည်းကြီး ချွန်ထွက်နေသည့် တောင်ကြီးတစ်တောင်ရှိသည်။ လင်းဆွဲများက ထိုတောင်ပေါ်သို့ပျံသန်းကာ တက်လာကြပြီးသည့်နောက် တောင်ထိပ်ရှိ နတ်ကျောင်းဆောင်အပျက်ကြီးထဲသို့ ပျံသန်းဝင်ရောက်သွားကြသည်။ နတ်ကျောင်းဆောင်ပျက်ကြီးအတွင်းသို့ လရောင်က ထိုးကျနေလေသည်။ နတ်ကျောင်းဆောင်ကြီး၏ တစ်ဖက်စွန်းတွင်တော့ ကျောက်သားကိုထွင်းထုထားသည့် အမျိုးသမီးပုံစံရုပ်တုကြီးရှိသည်။ သို့သော်လည်း ထိုရုပ်တုကြီးမှာ နှစ်ကာလကြာမြင့်စွာတည်ရှိနေခဲ့သဖြင့် ပျက်စီးယိုယွင်းကာ ခေါင်းများ၊ ခြေလက်များမှာ ပဲ့ကျနေပြီဖြစ်သည်။ ထိုရုပ်တုကြီး၏ တစ်ဖက်စွန်းတွင်တော့ ကျောက်သားဖြင့်ပြုလုပ်ထားသည့် စားပွဲဝိုင်းကြီးတစ်ခုရှိပြီး ထိုစားပွဲဝိုင်းကြီးနှင့် မလှမ်းမကမ်း တောင်စွန်းပေါ်တွင်တော့ ကျောက်သားဖြင့်ပြုလုပ်ထားသည့် ကျောက်မောင်းကြီးလည်းရှိသေးသည်။ လင်းဆွဲတစ်သောင်းသခင်ကြီး စိုင်းနော်က ထိုကျောက်မောင်းကြီးအနီးသို့သွားကာ မန္တန်တစ်ပုဒ်ကို ရွတ်ဖတ်လိုက်ပြီး ကျောက်မောင်းကြီးကို လက်နှင့်ပွတ်သပ်လိုက်လေရာ ကျောက်မောင်းကြီးမှာ အစိမ်းရောင်အလင်းတန်းများဖြင့် လင်းလက်လာတော့သည်။ စိုင်းနော်က တစ်ဖန် ကျောက်မောင်းကြီးကို လက်သီးဖြင့်သုံးချက်ထုခတ်လိုက်လေရာ ကျောက်မောင်းကြီးမှာ ထူးဆန်းသည့်အသံတစ်မျိုးထွက်သွားပြီးနောက်…

Read More “နတ်မိစ္ဆာဖမ်း ဆရာခမ်းနှင့် ဆမန်းညီနောင်များ” »

အတွဲ(၃) အပိုင်း (၁၀) (၁) “အာ . . အာလစ်ခန်း” ငခမ်းအရှေ့ရှိ ကျယ်ပြောလှသည့် ကွင်းပြင်ကြီးတွင် တစ်ကိုယ်လုံးအနက်ရောင်အကြေးခွံကဲ့သို့ ချပ်ဝတ်တန်ဆာများဖြင့် ဖုံးအုပ်ထားသည့် အာလစ်ခန်းက ပေါ်လာခဲ့လေသည်။ “ခင်ဗျား၊ ခင်ဗျား ဘယ်လိုလုပ်ပြီးတော့ ပေါ်လာရတာလဲ” “မင်းဒီကိုရောက်လာခဲ့တာ၊ ကောင်းတာတွေဖြစ်ဖို့ ရောက်လာခဲ့တာပါကွ၊ ဟား၊ ဟား” “မဖြစ်နိုင်ဘူး . . . မဖြစ်နိုင်ဘူး” ငခမ်းက အော်ဟစ်လိုက်ကာ မျက်လုံးများကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ သူအခန်းတစ်ခုအတွင်းသို့ ရောက်နေခြင်းဖြစ်သည်။ သူလဲလျောင်းနေသည့် ကျောက်ဖျာကြီးအပေါ်မှ ဆင်းသက်လိုက်သော်လည်း သူ့ခေါင်းတွေက ချာချာလည်အောင်မူးယစ်နေလေသည်။ “ငါ . . ငါဘယ်ရောက်နေတာလဲ” “ရှင်ရောက်နေတာ မိုးဗြဲဆမန်းအိမ်တော်ပဲ” ထိုအခါ အခန်းအတွင်းသို့ မိန်းကလေးတစ်ဦးက ဝင်လာလေသည်။ ထိုမိန်းကလေး၏ အသားအရည်များမှာ ရွှေရောင်အဆင်းဖြင့်ဝင်းဝင်းတောက်ပနေလေသည်။ ယုတ်စွအဆုံး ဆံနွယ်များပင်လျှင်…

Read More “နတ်မိစ္ဆာဖမ်းဆရာခမ်းနှင့် ရွှေရောင်အိပ်ခန်း” »

အတွဲ(၃) အပိုင်း(၉) (၁) ခန်းမကြီးတစ်ခုအတွင်းသို့ မိန်းကလေးတစ်ဦးက ကနွဲ့ကလျဖြင့်ဝင်လာခဲ့လေသည်။ ထိုခန်းမကြီးတစ်ခုလုံးမှာ ရွှေရောင်အဆင်းတောက်ပနေကာ ခန်းမကြီးတွင်ကာရံထားသည့် အကာများ၊ မျက်နှာကျက်များနှင့် တိုင်လုံးကြီးများကို ရွှေပိန်းများဖြင့် ပိတ်နေအောင်ချထားသည့်အတွက် တောက်ပြောင်ဝင်းလက်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ထိုခန်းမကြီးအလယ်တွင်တော့ ရွှေသလွန်တစ်လုံးရှိပြီး အထူးထူးသော ရတနာများဖြင့် စီခြယ်ထားလေသည်။ ထိုသလွန်အပေါ်တွင်တော့ လူကြီးတစ်ဦးက အနည်းငယ်လျောင်းလျှက် ထိုင်နေလေသည်။ အခန်းထဲသို့ဝင်လာသည့် မိန်းကလေး၏ အသားအရည်မှာလင်း ရွှေစင်ရွှေသားကဲ့သို့ ဝင်းလက်ကာ ဆီမီးအလင်းရောင်များအောက်တွင် ပြောင်လက်နေလေသည်။ ထိုမိန်းကလေးက တဖြည်းဖြည်းချင်းလမ်းလျှောက်လာရင်း သလွန်အရှေ့သို့ရောက်လာသည့်အခါ ဒူးတစ်ဖက်ထောက်လျှက် ထိုင်ချလိုက်လေသည်။ “ခမည်းတော်” ထိုသို့ရေရွှတ်လိုက်သည့်အခါ သလွန်ပေါ်တွင်ထိုင်နေသည့် လူကြီးမှာ လက်ကိုဆန့်တန်းလျှက် “သမီးတော်ရောက်လာပြီကိုး၊ ထပါ၊ ထပါ၊ သမီးတော်နဲ့ ခမည်းတော်ရဲ့အကြားမှာ ဒီလိုမျိုးတကူးတက အရိုအသေပေးနေစရာမလိုပါဘူး” ထိုအခါ ထိုမိန်းကလေးက မတ်တပ်ရပ်လိုက်လေသည်။ “ခမည်းတော် သမီးတော်ကိုအခေါ်ဆင့်တာ ဘာကြောင့်များပါလိမ့်” ထိုအခါ…

Read More “နတ်မိစ္ဆာဖမ်း ဆရာခမ်းနှင့် ရွှေရောင်ဝတ်ရည်” »

အတွဲ(၃) အပိုင်း(၈) (၁) ငခမ်းနှင့် လုံဒီတို့စကားပြောဆိုပြီး မကြာခင်အချိန်မှာပင် ဘတိုးက ပြန်ရောက်လာလေသည်။ သို့နှင့် ဘတိုးနှင့်စကားပြောဖြစ်ကြသည်။ “ဒါနဲ့ အကိုဘတိုးက ဒီရွာမှာနေခဲ့တယ်ဆိုတော့ ဒီရွာနဲ့ပတ်သက်ပြီးတော့ တော်တော်သိနေမှာပေါ့နော်” ငခမ်းမေးလိုက်သည့်အခါ ဘတိုးက ခေါင်းညိတ်လိုက်လေသည်။ “နေခဲ့ယုံတင်ဘယ်ကမလဲကွာ၊ ငါ့ကို ဒီရွာမှာပဲမွေးတာ၊ ဒီရွာမှာပဲ ကြီးပြင်းခဲ့ပြီးတော့ ဒီရွာမှာပဲ အိမ်ထောင်ကျခဲ့တာပေါ့ကွာ” ဘတိုးက ထိုသို့ပြောရင်း အတိတ်အကြောင်းအရာများကို ပြန်ပြောင်းပြောပြလေတော့သည်။ မုန်လိုင်ရွာ။ ရွာကလေးမှာ တောင်ကြားကလေးထဲတွင် တည်ရှိနေသဖြင့် အလွန်အေးချမ်းသည့်ရွာကလေးဖြစ်သည်။ ရွာသူရွာသားများမှာ တောင်ကြောကြီးပေါ်တွင် တောင်ယာလုပ်ငန်းနှင့် လှေကားထစ်စိုက်ခင်းများကို စိုက်ပျိုးကြကာ အသက်မွေးမြူကြလေသည်။ အနီးအနားတွင် တောနက်ကြီးများရှိသည့်အတွက် အချို့မှာ အမဲလိုက်ခြင်းဖြင့် ဝမ်းစာရှာအသက်မွေးကြသည်။ ထိုသူများအနက် ဘစိုးနှင့် ဘတိုးတို့ ညီကိုလည်းပါဝင်လေသည်။ ထိုရွာကလေးသည် တောင်ပေါ်ဒေသတွင်ရှိသော်ငြားလည်း လူမျိုးများစွာရောစပ်ယှက်ထွေး နေထိုင်ကြလေရာ ဘစိုးနှင့် ဘတိုးတို့မှာ…

Read More “နတ်မိစ္ဆာဖမ်းဆရာခမ်းနှင့် သင်းကွဲကျား” »

အတွဲ(၃) အပိုင်း (၇) (၁) ငခမ်းနှင့် လုံဒီတို့မှာ တတိယမျက်လုံးဟုခေါ်သည့် လှို့ဝှက်အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုအတွင်းသို့ ဝင်ရောက်လိုက်ကြသည်။ ထို့နောက် မောက်မောက်ကြီး၏ နေအိမ်အောက်ဘက်တွင် တူးထားသည့် လှို့ဝှက်မြေအောက်ခန်းကြီးတွင် ပုန်းအောင်းနေကြရသည်။ ထို မြေအောက်ခန်းတွင်လည်း ကျားမုဆိုးဘတိုးနှင့် ခေါင်းနှစ်လုံးနှင့်ကျား တစ်ဖြစ်လဲ ကလေးငယ်မောင်နှမပါနေထိုင်ကြသည်။ ကျားမုဆိုးဘတိုးမှာ ကလေးနှစ်ယောက်ကို ငခမ်းလက်သို့အပ်ခဲ့ပြီးနောက် ခရီးသွားရန်ပြင်ဆင်လေသည်။ အထုပ်အပိုးများကိုလွယ်ပိုးပြီးနောက် ခမောက်ကြီးတစ်ခုကို ခပ်အုပ်အုပ်ဆောင်းလိုက်လေသည်။ “ခင်ဗျားဘယ်သွားမလို့လဲ ကိုဘတိုး” “ငါ မိုးဗြဲကိုဆင်းမယ်၊ မိုးဗြဲက တတိယမျက်လုံးအဖွဲ့ဝင်တွေနဲ့သွားတွေ့ရမယ်” “ဒါဆိုရင် ကျုပ်လည်းလိုက်ခဲ့မယ်” “ဖြစ်ပါ့မလား ငခမ်းရ” “ဖြစ်ပါတယ်ဗျ၊ လင်းဆွဲစံအိမ်ထဲမှ ကျုပ်လူတွေရှိတယ်မဟုတ်လား၊ ကျုပ်သူတို့နဲ့ဆက်သွယ်ရင် သူတို့က ကြိမ်းသေ ကျုပ်တို့ကိုကူညီမှာပဲ” ငခမ်းပြောသည်ကိုစဉ်းစားပြီးနောက် ဘတိုးကခေါင်းညိတ်လိုက်လေသည်။ ထိုအခါ လုံဒီကလည်း ထလာလေသည်။ “ရှင်သွားရင် ကျွန်မလည်းလိုက်မယ်” ဘတိုးက ခေါင်းခါရင်း “မဖြစ်ဘူး၊…

Read More “နတ်မိစ္ဆာဖမ်းဆရာခမ်းနှင့် ငွေကြာပွင့်လုံဒီ” »

အတွဲ(၃) အပိုင်း (၅) (၁) မိုးဗြဲ လင်းဆွဲလှိုဏ်ဂူအတွင်းဖြစ်သည်။ လင်းဆွဲအကောင်ပေါင်းများစွာက လှိုဏ်ဂူကြီးအတွင်းရှိ ကျောက်သားနံရံများတွင် ဇောက်ထိုးဆွဲလျှက် အသံစူးစူးဝါးဝါးနှင့် အော်ဟစ်နေလေရာ ကျောက်ဂူကြီးတစ်ခုလုံး ဆူညံနေတော့သည်။ ထိုလင်းဆွဲများ၏ အောက်ဘက် ဂူကြမ်းပြင်တွင်တော့ မြက်ဖျာများခင်းထားပြီး ထိုဖျာများပေါ်တွင် မုန်တိုင်းနှင့် ပျံလွှားတို့က ငြိမ်သက်စွာ လဲလျောင်းနေကြသည်။ မုန်တိုင်းနှင့် ပျံလွှားတို့ နှစ်ဦး၏ ခေါင်းရင်းတွင်တော့ စည်သူက ငုတ်တုတ်ထိုင်နေလေသည်။ ထိုစဉ်မှာပင် ကျောက်ဂူနံရံရှိလင်းဆွဲများမှာ အုပ်စုဖွဲ့ကာ ပျံသန်းနေကြပြီးနောက် လင်းဆွဲတစ်သောင်း သခင်ကြီးအဖြစ်သို့ပြောင်းလဲသွားလေသည်။ လင်းဆွဲတစ်သောင်းသခင်ကြီးမှာ စည်သူထံသို့ တစ်လှမ်းခြင်းလျှောက်လာခဲ့သည်။ “ခင်ဗျားပဲ သူတို့ကို ကယ်ပေးမယ်လို့ ပြောထားတယ်မဟုတ်လား” စည်သူက အရင်ဆုံးစကားစပြောလိုက်လေသည်။ လင်းဆွဲတစ်သောင်းသခင်ကြီးက ခေါင်းညိတ်လျှက် “ဘာမှ မပူပါနဲ့၊ သူတို့က နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေကြတာပါ” “ဒါဆိုရင်လည်း သူတို့ကိုပြန်နှိုးပေးပါ” လင်းဆွဲတစ်သောင်းသခင်ကြီးက ရယ်မောလိုက်ကာ “ဒါကတော့…

Read More “နတ်မိစ္ဆာဖမ်းဆရာခမ်းနှင့် တတိယမျက်လုံး” »

အတွဲ(၃) အပိုင်း (၄) (၁) ငခမ်းက နွဲ့ဟုဆိုသည့် ဆမန်းမြင်းနက်ကြီးကို စီးလျှက် ညောင်ရွှေမြို့မှ ထွက်ခွာလာရာ မကြာခင်မှာပင် မြေပြန့်လွင်ပြင်ကြီးတစ်ခုကို ဖြတ်သန်းပြီးသောအခါ ကျယ်ပြန့်လှသည့် ရေပြင်ကြီးတစ်ခုကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုရေပြင်ကြီးမှာ အလွန်ကျယ်ပြန့်ပြီး မျက်စိတစ်ဆုံးပင်ကြည့်ရှုရလေသည်။ “ဒီရေပြင်ကြီးကိုဖြတ်ရမှာလား” ငခမ်းကပြောလိုက်ရာ မြင်းကြီးက ခေါင်းကိုဆတ်ခနဲညိတ်ပြလေသည်။ “မင်းရေကူးတတ်တယ်မဟုတ်လား” ငခမ်းက မြင်းကြီးကိုမေးလိုက်ရာ မြင်းကြီးက တစ်ချက်ခုန်ပေါက်လိုက်သဖြင့် ငခမ်းမှာ မြင်းပေါ်မှ ပြုတ်ကျလုနီးနီးဖြစ်သွားရသည်။ မြင်းကြီးစိတ်ဆိုးနေသည်ကို ရိပ်စားမိလိုက်သည်မို့ ငခမ်းက မြင်းကြီး၏ လည်ပင်းကိုပွတ်သပ်ရင်း “အေးပါ၊ မင်းမကြိုက်ရင်မပြောတော့ပါဘူး” ထို့နောက် မြင်းကြီးက ရေပြင်ကြီးကိုပတ်ကာ ဖောက်လုပ်ထားသည့် လှည်းလမ်းကလေးအတိုင်း ဒုန်းစိုင်းပြေးလေသည်။ အရှေ့တွင်တော့ ရေပြင်ကြီး၏ နံဘေးနားတွင် စိုက်ပျိုးထားကြသည့် စိုက်ခင်းများကိုတွေ့ရသည်။ ခရမ်းချဉ်ပင်များ၊ မုန်ညင်းပင်များနှင့် ဘူးပင်များကို အများအားဖြင့်စိုက်ပျိုးထားကြသည်။ မြင်းကြီး၏ ပြေးနှုန်းမှာ မြန်လွန်းသဖြင့်…

Read More “နတ်မိစာဖမ်း ဆရာခမ်းနှင့် ကျားမုဆိုးဘတိုး” »