Myanmar Story

အတွဲ(၄) စာစဉ်(၁၂) (၁) ကျတ်ကွင်းမှာတစ်ရက်နေပြီးတော့ ပြန်တော့မလို့ပဲဗျ၊ ဒါပေမယ့် ဦးလူဝက နေပါအုံးဆိုပြီး ဆွဲထားလို့ နောက်ထပ်တစ်ရက်ထပ်နေဖြစ်တယ်ပေါ့ဗျာ၊ ဆက်နေလို့လည်း ကျုပ်တို့အတွက်အကျိုးမယုတ်ပါဘူးဗျာ၊ ကျုပ်တို့ကတော့ ကျလေရာပျော်တဲ့အရွယ်မဟုတ်လားဗျ၊ နောက်ရက်မနက်စောစောတော့ ဦးဘသာက လမ်းလျှောက်ထွက်ပြီး ရွာကိုလှည့်ပတ်ကြည့်မယ်ဆိုတော့ ကျုပ်နဲ့ချိုတူးလည်း အနောက်ကနေလိုက်ခဲ့တာပေါ့ဗျာ၊ ငညိုတစ်ယောက်ကတော့ ကွေးနေတုန်းဗျ၊ ဦးလူဝကလည်း လူဝသလောက်အအိပ်မက်တယ်ဆိုပဲ၊ မနက်ဆို နေဖင်ထိုးမှ ထတာတဲ့ဗျာ၊ သူ့သမီးဘုတ်ဆုံကတော့ ဝိရိယကောင်းပါတယ်၊ မနက်အစောထပြီးတော့ ဟင်းတွေထမင်းတွေချက်ပြုတ်နေလေရဲ့။ မနက်ခင်းဆိုတော့ ကွင်းထဲမှာ မြူတွေမကင်းသေးဘူးဗျ၊ ပဲတွေစိုက်ထားတဲ့ ယာခင်းတွေကိုကြည့်လိုက်ရင်း ဟိုးခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ နှင်းတွေကျနေသလိုလို၊ မြူတွေကျနေသလိုလိုနဲ့ မှုန်နေပါရောဗျာ၊ လမ်းလျှောက်လာရင်း ရွာထိပ်လောက်ရောက်တော့ ဦးဘသာက ပြန်လှည့်မယ်ဆိုပြီး လှည့်တယ်၊ ဒီအချိန်မှာပဲ ရွာထဲကနေ ဈေးသည်တစ်ယောက် လမ်းလျှောက်ထွက်လာပါရောဗျာ။ “မုန့်ဆီကြော် ပူပူလေးနော်၊ စားကြအုံးမလား” ဈေးသည်ကိုတွေ့တာနဲ့ ချိုတူးက ဘာမပြောညာမပြောနဲ့…

Read More “စုန်းထီးကြီးဦးဘသာနှင့် ဦးသူတော်” »

စာစဉ် (၂) (၁) ၁၉၃၀ ခုနှစ် ကုလား-ဗမာအဓိကရုဏ်းကြီးသည် ဆိပ်ကမ်းဂိုထောင်တွင်ဖြစ်ပွားသည့် ဘခက်နှင့် ဗီဟန်တို့၏ ရန်ပွဲမှစတင်ခဲ့ပြီး နိုင်ငံတစ်ဝှမ်းသို့ တောမီးပမာ ပျံ့နှံ့သွားလေတော့သည်။ အမျိုးသားရေးလှုပ်ရှားမှုများ အရှိန်ကောင်းလာသည့်အချိန်ဖြစ်သည့်အပြင် ဖိနှိပ်ခံရမှုများလည်းရှိနေသည်မို့ ဗမာတစ်မျိုးသားလုံးမှာ အုံကြွလှုပ်ရှားကြသည်။ မြို့ကြီးများတွင် အင်္ဂလိပ်အစိုးရမှာ ရက်ပိုင်းအတွင်း ထိန်းသိမ်းနိုင်ခဲ့သော်လည်း ကျေးလက်ဒေသများတွင်တော့ ထင်သလောက်မထိန်းချုပ်နိုင်ခဲ့ပေ၊ အထူးသဖြင့်် တောင်သူလယ်သမားများအား အမြတ်ထုတ် ဂုတ်သွေးစုပ်နေသည့်် ချစ်တီးခေါ် ငွေရှင်မြေရှင်ကြီးများနှင့်် အိန္ဒိယနိုင်ငံတောင်ပိုင်းမှ ရွှေ့ပြောင်းအလုပ်လုပ်ကိုင်သည့် ကျေးကုလားများနှင့်် ဗမာလူထုကြား ပဋိပက္ခများဖြစ်ပွားကာ သွေးချောင်းစီးခဲ့ရလေသည်။ ထိုခေတ်ကာလ အုပ်ချုပ်ရေးတွင် ဗမာအမျိုးသားများမှာ အပယ်ခံများဖြစ်ကြသည်။ အိန္ဓိယမှ ငွေရှင်ကြေးရှင်ကြေးရတတ်များက မြန်မာနိုင်ငံံသို့ ရောက်လာကြကာ လယ်မြေများကို အင်္ဂလိပ်အစိုးရနှင့်ပူးပေါင်းကာ မတရားသိမ်းယူသည်။ ထို့နောက် အိန္ဓိယမှ ရွှေ့ပြောင်းအလုပ်သမားများကို အသုံးပြုငှားရမ်းကာ ဆန်စပါးကို အဓိကထား၍ စိုက်ပျိုးကြလေသည်။ ရရှိသည့်အကျိုးအမြတ်ဟူသမျှကို…

Read More “ဘယ်သန်ဘခက်နှင့် ညာလက်ရုံး ဗီဂျေး” »

(၁) အိမ်မီးလောင်ပြီးဖြစ်သဖြင့် ဦးတောကျော်တစ်ယောက် ရွာတွင်မနေချင်တော့ပေ၊ စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြစ်နေသဖြင့် အမဲလိုက်ချင်စိတ်လည်းမရှိတော့၊ သို့နှင့် စိတ်ပြေလက်ပျောက်ဖြစ်စေရန် ခရီးထွက်ရန်အတွက် စိတ်ကူးမိသည်။ ခရီးထွက်ရန်စဉ်းစားသည့်အခါတွင်လည်း မည်သည့်နေရာသို့ သွားလာရမည်မှန်းမသိပေ၊ နောက်ဆုံး စဉ်းစားနေရင်း မုဆိုးခွန်နောင်အား သတိရသွားမိသည်။ မုဆိုးခွန်နောင်မှာ ကြောင်မင်းရပြီးကတည်းက သူနေထိုင်ရာ ရှမ်းပြည်တောင်ပိုင်း၊ ပင်းတယအနီးသို့ ပြန်သွားခဲ့ပြီဖြစ်လေသည်။ သို့နှင့်် ခွန်နောင်ထသို့ လိုက်သွားရန်စိတ်ကူးမိသည်။ မင်းကြီးတောင်ရတနာသိုက်မှ ရရှိခဲ့သည့် ရွှေပြားကလေးအား ထုခွဲရောင်းချပြီးနောက် ခရီးသွားရန်ပြင်ဆင်ရသည်။ အိမ်ရှိ ပစ္စည်းများကို ပြန်လည်စုဆောင်းသည့်အခါ သစ်ထုတ်စခန်းတွင် သုံးချောင်းထောက်ကျားရဲကြီးအား ပစ်ခတ်စဉ်က သစ်တောဝန်ထောက်မင်းချီးမြှင့်ခဲ့သည့် ဆုတံဆိပ်ကလေးမှာ ကျန်နေသေးသည်။ ဦးတောကျော်၏ အိမ်မှာ သစ်များဝါးများဖြင့် ပြုလုပ်ထားသဖြင့် မီးစွဲလောင်၍ပြာဖြစ်မြန်လေရာ ထိုကဲ့သို့ ငွေထည်ပစ္စည်းတစ်ခုမှာ အကောင်းအတိုင်းကျန်ရှိနေသေးသည်ကပင် အံ့သြဖွယ်ပင်ဖြစ်သည်။ သို့နှင့် အရေးပိုင်မင်းထံသို့သွားကာ ခရီးသွားခွင့်ပြုမိန့်ယူရလေသည်။ အရေးပိုင်မင်း၏ စာရေး မောင်အေးကလည်း…

Read More “မုဆိုးကြီးတောကျော်ပါဝင်သော လင့်စင်ပေါ်က ညတစ်ည” »

အတွဲ(၄) စာစဉ်(၁၁) (၁) ဦးလူဝနဲ့အတူတူ ကြက်ကွင်းရွာထဲကိုဝင်ခဲ့တော့ ရွာထိပ်က ဆိုင်းဘုတ်ကို ကျုပ်သေချာဖတ်ကြည့်လိုက်မိတယ်ဗျ၊ ကိုးလက်မလောက်ရှိတဲ့ ပျဉ်ပြားချပ်ကြီးပေါ်မှာ ထုံးလိုလို၊ မြေဖြူလိုလို အဖြူရောင်ဆေးသုံးပြီး လက်ရေးဝိုင်းဝိုင်းနဲ့ရေးထားတယ်ဗျ။ “နိဗ္ဗာန်တိုက်နယ်၊ ကျတ်ကွင်းရွာ” ကျုပ်ဖတ်ရင်း သဘောမကျဘူးဖြစ်သွားတယ်ဗျ၊ သူတို့ရွာရဲ့ဆိုင်းဘုတ်ရေးတဲ့လူကပဲ စာလုံးပေါင်းမှားတာလားတော့မသိဘူးဗျို့၊ ကြက်ကွင်းရွာကို ကကြီးရရစ်ကနဲ့သတ်ပြီး ကြက်လို့ရေးရမယ့်အစား၊ ကကြီးယပင့်ကိုတဝမ်းပူနဲ့သတ်ပြီး ကျတ်လို့ရေးထားတာဆိုတော့ အဓိပ္ပါယ်ကတစ်မျိုးဖြစ်သွားတယ်မဟုတ်ဘူးလားဗျာ၊ ကျုပ်တို့ချက်စားတဲ့ကြက်အစား၊ မကောင်းဆိုးဝါး နာနာဘာ၀ ကျတ်ဆိုတဲ့အဓိပ္ပါယ်မျိုး ဖြစ်မသွားဘူးလား၊ ကျုပ်လည်း ဦးလူဝကိုပြောမယ်လို့ကြံလိုက်ပေမယ့် ဦးလူဝနဲ့ ဦးဘသာက စကားတပြောပြောနဲ့သွားနေတာဆိုတော့ မပြောသာတော့ဘူးပေါ့ဗျာ။ ဆက်ဝင်လာရင်း ရွာထိပ်နားရောက်တော့ စေတီကလေးတစ်ဆူတွေ့ပြန်ရောဗျာ၊ စေတီကလေးက ကိုးတောင်ပြည့်စေတီကလေးပါ၊ စေတီအရှေ့မှာ ရေးထားတဲ့ဆိုင်းဘုတ်ကိုလည်း ဖတ်ကြည့်အုံးဗျ။ “ရှေးဟောင်းသမိုင်းဝင် ရွှေကျတ်ကျဘုရား” တဲ့ဗျာ၊ ဒီမှာလည်း ကျတ်ကိုမကောင်းဆိုးဝါးကျတ်ဆိုတဲ့ပုံစံမျိုးနဲ့ရေးထားပါရော၊ ဒီတစ်ခါတော့ ကျုပ်လည်းမနေနိုင်တော့ဘူးဗျ။ “ဗျို့ ဦးလူဝ၊ ခင်ဗျားတို့ရွာမယ်…

Read More “စုန်းထီးကြီး ဦးဘသာနှင့် မောင်းမတစ်ထောင်ကျတ်မင်းခေါင်” »

စာစဉ်(၁) (ဤဇာတ်လမ်းပါအကြောင်းအရာများသည် သမိုင်းဖြစ်ရပ်အချို့အပေါ်အကြမ်းဖျင်းအခြေခံထားသော်လည်း ဇာတ်လမ်းဇာတ်ကွက်အားလုံးလိုလိုမှာ စိတ်ကူးယဉ်ရေးသားထားခြင်းဖြစ်ပါသည်၊ သွေးထွက်သံယိုဇာတ်ဝင်ခန်းများ၊ ရက်စက်ရင့်သီးသည့် စကားအသုံးအနှုန်းများပါဝင်သဖြင့် စာဖတ်သူများ စိတ်မနှစ်မြို့ပါက ချင့်ချိန်ဖတ်ရှုပါရန် အသိပေးအပ်ပါသည်) အချိန်ကား ၁၉၃၀ ခုနှစ် ဖေဖော်ဝါရီလ။ ဗြိတိသျှကိုလိုနီ အင်္ဂလိပ်အစိုးရက မြန်မာနိုင်ငံအား ကျွန်ပြုအုပ်ချုပ်နေသည့်် ကိုလိုနီခေတ်လည်းဖြစ်ပေသည်။ ထိုစဉ်က ရန်ကုန်မြို့မှာ ဗြိတိသျှကိုလိုနီအစိုးရအုပ်ချုပ်ရေးတစ်ခုလုံး ရုံးစိုက်ရာ မြန်မာနိုင်ငံ၏ မြို့တော်ကြီးဖြစ်ခဲ့ပြီး စက်မှုလုပ်ငန်းများ၊ ကုန်သွယ်မှုလုပ်ငန်းများနှင့် အထူးစဉ်ကားနေသည့် မြို့ကြီးတစ်မြို့လည်းဖြစ်ပေသည်။ ထိုစဉ်က ဗိုလ်တစ်ထောင်မြို့နယ်သည် ကမ်းနားလမ်းတစ်လျှောက်တည်ရှိပြီး အလွန်စည်ကားသည့်နေရာတစ်နေရာဖြစ်သည်။ ဆိပ်ကမ်းများတည်ရှိပြီး၊ ကုန်စည်သင်္ဘောများဆိုက်ကပ်သည့်အရပ်ဖြစ်သည်မို့ လူနေထူထပ်သလို လူသွားလူလာလည်းများလေသည်။ ဗိုလ်တစ်ထောင်မြို့နယ်အတွင်းတွင် ဘရွတ်ကင်းလမ်း(ယခု ဗိုလ်ကလေးဈေးလမ်း) တည်ရှိသည်။ ဘရွတ်ကင်းလမ်းနှင့် စထရင်းလမ်းခေါ် ကမ်းနားလမ်းထိပ်ဆုံရာတွင် ဈေးကလည်းတစ်ခုရှိပြီး အလွန်စည်ကားလှပေသည်။ အထူးသဖြင့် ယခုကဲ့သို့ ညနေပိုင်းအချိန်တွင် ပိုမိုစည်ကားလှသည်။ တစ်နေ့လုံးအရှိန်တငြီးငြီးဖြင့် ထွန်းလင်းတောက်ပနေသည့် နေမင်းကြီးမှာ…

Read More “ဘယ်သန်ဘခက် နှင့် သူဌေးကြီး ဗီဟန်” »

အတွဲ(၄) စာစဉ်(၁၀) (၁) လှည်းလမ်းခွရွာရဲ့ ငါးရက်ဈေးက စည်လိုက်တာဗျာ၊ နွားဈေးဆိုရင်လည်း နွားတွေကိုမနည်းဘူးဗျ၊ အစကတော့ ကျုပ်တို့က နွားဝယ်မလို့ပဲ၊ ဒါပေမယ့် ငညိုအရေးပေါ်လာတော့ နွားမဝယ်ဖြစ်တော့ဘဲနဲ့ နိဗ္ဗာန်ရွာဘက်သွားမယ်ပေါ့ဗျာ၊ နိဗ္ဗာန်ရွာဘက်ကိုတော့ နိဗ္ဗာန်တိုက်နယ်လို့ခေါ်တယ်ဗျ၊ အဲဒီမှာ ရွာပေါင်းဆယ်ရွာလောက်ရှိတယ်၊ ဗမာစကားအရ ရွာငယ်ရင် ဇနပုဒ်၊ ရွာကြီးရင် တိုက်လို့ခေါ်သဗျ၊ အဲဒီရွာကြီးနဲ့ အနီးအပါးမှ စုပြီးရှိနေကြတဲ့ ရွာကလေးတွေကို စုပေါင်းပြီး တိုက်နယ်ခေါ်တာပေါ့ဗျာ၊ အဲဒီတိုက်ကို အပိုင်စားတဲ့သူကြီးကိုတော့ တိုက်သူကြီးခေါ်တာကိုး၊ သူက တခြားသူကြီးတွေထက် ပိုပြီးရာထူးမြင့်တယ်၊ တိုက်နယ်ထဲက တခြားရွာတွေက သူကြီးတွေရဲ့အချုပ်ပေါ့ဗျာ၊ ဒါတွေကတော့ ဟိုးအင်္ဂလိပ်ခေတ်ကတည်းက ခေါ်ခဲ့တဲ့အခေါ်အဝေါ်တွေပေါ့၊ အခုခေတ်တော့ ကျေးရွာအုပ်စုဆိုပြီးဖြစ်သွားတာပေါ့။ ကျုပ်တို့ဈေးထဲဝင်ခဲ့တာလည်း အကြောင်းရှိတယ်ဗျ၊ ငညိုနဲ့ အရင်က သဒိုးဖြစ်ခဲ့တဲ့ ချိုတူးနဲ့က အဝတ်ကောင်းအစားကောင်းမရှိလှဘူးဗျ၊ ဒါနဲ့ သူတို့အတွက် အထည်လေး၊ ပုဆိုးလေး…

Read More “စုန်းထီးကြီးဦးဘသာနှင့် ဗလာပွဲ” »

စာစဉ် (၁) (၁) ကျုပ်တို့နေတဲ့ဒေသက ယောမြို့တော် ဂန့်ဂေါလို့အမည်ရတဲ့ ဂန့်ဂေါမြို့ရဲ့ မြောက်ဘက်နားက ရွာကြီးတစ်ရွာပါ၊ ရွာနာမည်ကတော့ မြင်းဇာရွာလို့ခေါ်တယ်ဗျ၊ ကျုပ်တို့အရပ်ကိုတော့ အများက စုန်းတွေ၊ ကဝေတွေ၊ ပညာသည်တွေပေါတယ်ဆိုပြီးတော့ သိကြတယ်ဗျ၊ အဲဒီစကားဟုတ်မဟုတ်တော့ ကျုပ်လည်းမငြင်းလိုပါဘူးဗျာ၊ ဒါပေမယ့် ကျုပ်တို့ငယ်ငယ်ကတော့ ရွာမှာ စုန်းလင်မယားတစ်ယောက်နေကြတယ်၊ အဲဒီစုန်းလင်မယားကို တစ်ရွာလုံးက ကြောက်ကြရတယ်ဗျ။ ကျုပ်အဖေနဲ့အမေကတော့ တောင်သူယာလုပ်ကြတာပေါ့ဗျာ၊ ကျုပ်တို့ရွာထိပ်ကနေ ပြောင်းပြန်စီးနေတဲ့ မြစ်သာမြစ်ကြီးက ဖြတ်သန်းစီးဆင်းနေတာဆိုတော့ စိုက်ဖို့ပျိုးဖို့အတွက် ရေကလည်းမပူရဘူးပေါ့၊ ဒီတော့ မြစ်ကမ်းခြေဘေးနားတစ်လျှောက်က ယာခင်းတွေချည်းပဲပေါ့ဗျာ၊ အဓိကကတော့ မိုးရာသီဆိုရင် ပဲတွေစိုက်တယ်၊ ဆောင်းနဲ့ နွေမှာတော့ နှမ်းလိုမျိုး ဆီထွက်သီးနှံတွေ စိုက်ပျိုးကြတာပေါ့ဗျာ၊ သြော်၊ မေ့လို့ဗျ၊ ခင်ဗျားတို့သိအောင် ကျုပ်ကိုယ်ကျုပ်မိတ်ဆက်ပေးရအုံးမယ်၊ ကျုပ်နာမည်က အောင်ရှိန်လို့ခေါ်တယ်၊ ကျုပ်အဖေက ဦးဘရှိန်တဲ့၊ ကျုပ်အမေကတော့ ဒေါ်လုံးလို့…

Read More “ဘုရားပျံဦးအောင်ရှိန် (စာမြည်း)” »

အတွဲ(၄) စာစဉ်(၉) (၁) ပေတောရွာကနေ မနက်စာစားပြီးတော့ ထွက်လာခဲ့ကြတာပေါ့ဗျာ၊ ကျုပ်တို့ကို ဘကြီးထွန်းရင်က လှည်းနဲ့လိုက်ပို့ပေးဖို့လုပ်ပါသေးတယ်၊ ဒါပေမယ့် မိုးစွေရဲ့ ရွှေမန်ကျည်းစေ့နဲ့ လှူဖို့တန်းဖို့တွေရှိနေတာ့ သူတို့လည်း မအားဘူးပေါ့ဗျာ၊ ဒါနဲ့ ပေတောရွာကနေကျုပ်တို့ အေးအေးလူလူလမ်းလျှောက်လာခဲ့တာပေါ့ဗျာ၊ ရွာအထွက်လောက်ရောက်တော့ ဆေးဆရာကြီး ဦးဖိုးခွေးနဲ့ လူတစ်ယောက် ခပ်သုတ်သုတ်လျှောက်သွားတာကိုမြင်လိုက်ရတယ်ဗျ၊ ကျုပ်ကလည်းမနေနိုင်တာနဲ့ လှမ်းနှုတ်ဆက်တာပေါ့ဗျာ။ “ဗျို့၊ ဆေးဆရာကြီး ဘယ်လဲဗျ” ဦးဖိုးခွေးက ဦးဘသာကိုလှမ်းပြုံးပြရင်း “ပြန်ပြီလား ကိုဘသာရဲ့” “မပြန်သေးပါဘူးကွာ၊ ဟိုဘက်ရွာတွေဘက်လှည့်ရင်း နွားဝယ်ထွက်မလို့ကွ၊ ဒါနဲ့ မင်းတို့သုတ်သီးသုတ်ပြာနဲ့ ဘာဖြစ်လာတာလဲကွ” “လှည်းလမ်းခွရွာမယ် ဂေါရာစဉ်းပေါ်လို့တဲ့ဗျ၊ အဲဒါ အစစ်ဟုတ်မဟုတ် သွားကြည့်မလို့ဗျို့” ဦးဘသာက ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ညိတ်ရင်း “ဟုတ်မှလည်းလုပ်နော်ကွ၊ ဂေါရာစဉ်းအစစ်ဆိုရင် ရှားတယ်နော်” “ဒါကြောင့် သွားကြည့်မလို့ပေါ့ အကိုရာ” ကျုပ်လည်း ဦးဘသာကို လက်ကုပ်လိုက်တယ်ဗျ။ “ဦးဘသာ…

Read More “စုန်းထီးကြီးဦးဘသာနှင့် မောက်လုံး ငညို” »

အပိုင်း (၂) ဇာတ်သိမ်း (၁) ဦးတောကျော်တို့အဖွဲ့ လမ်းသွားနေကြရင်း ဦးတောကျော်မှာ တစ်ခုခုကိုရိပ်စားမိသွားလေသည်။ သို့နှင့် မြောင်ကလေးတစ်ခုအတွင်း တက်လိုက်ဆင်းလိုက်နှင့်လုပ်နေလေရာ သုံးကြိမ်ခန့်ရှိသောအခါ ဦးအောင်ဒင်မှာ သံသယဖြစ်လာခဲ့လေသည်။ “ဒီမှာ မုဆိုးကြီး၊ ကျုပ်စိတ်ထင်တော့ ကျုပ်တို့ဒီနေရာကိုဖြတ်နေတာ သုံးခေါက်လောက်ရှိပြီဗျ၊ တန်တော့ ခင်ဗျားလမ်းမှားနေတာလား၊ ဒါမှမဟုတ် ကျုပ်တို့ကိုပဲ တမင်လမ်းမှားအောင်လုပ်နေတာလား” ဦးတောကျော်က ပြုံးလိုက်ရင်း “လမ်းတော့မမှားပါဘူး၊ ဒါပေမယ့် လမ်းမှားအောင်လုပ်တာကတော့အမှန်ပဲ” ဦးအောင်ဒင်မျက်လုံးပြူးသွားလေသည်။ “စိတ်ချပါ၊ ခင်ဗျားတို့ကိုလမ်းမှားအောင်လုပ်တာမဟုတ်ပါဘူး၊ ကျုပ်လုပ်တာက ကျုပ်တို့အနောက်က လိုက်လာမယ့်သူတွေကို လမ်းမှားအောင်လုပ်တာ၊ တကယ်လို့သာ သူတို့ကျုပ်တို့ခြေရာကိုကြည့်ပြီး လိုက်လာကြမယ်ဆိုရင် သေချာပေါက် လမ်းမှားသွားမှာပဲဗျ” ထိုတော့မှ ဦးအောင်ဒင်ကပြုံးနိုင်တော့သည်။ “ကဲ အခုတော့ သုံးပတ်ပြည့်ပြီ၊ ဒီတော့ ကျုပ်တို့ဟိုဘက်ကိုသွားကြမယ်၊ အဲဒီဘက်မှာ မြေသားကမာသွားပြီဆိုတော့ ကျုပ်တို့ခြေရာကို လိုက်ရှာဖို့ လွယ်မှာမဟုတ်တော့ဘူးဗျ” ထိုအခါ ဦးအောင်ဒင်တို့မှာ…

Read More “မုဆိုးကြီးဦးတောကျော်ပါဝင်သော မင်းကြီးတောင်ရတနာသိုက်” »

အပိုင်း (၁) (၁) နွေဦးစမို့ ဥသြငှက်များက သစ်ပင်များပေါ်တွင် လူးလာပျံသန်းလျှက် လွမ်းမောဖွယ်တေးသံများကို ဟစ်ကြွေးသီဆိုနေကြသည်။ ရွက်ဟောင်းကြွေကာ ရွက်သစ်ဝေတော့မည့််အချိန်မို့ တစ်နှစ်ပတ်လုံး စိမ်းစိမ်းစိုစိုနှင့် လန်းဆန်းခဲ့ကြသည့်် သစ်ပင်ကြီးများမှာ ယခုတော့ ရွှေဝါရောင်အသွေးကိုဆောင်လျှက် ရွက်ဟောင်းများကို ခွာချနေကြလေသည်။ နွေဦးမို့ လေရူးတစ်ချက်ဝှေ့ယမ်းလိုက်သည့်အခါတိုင်း ထိုရွှေဝါရောင်သစ်ရွက်များမှာ လေနှင့်အတူလွင့်ကျဲကာ မြေပြင်ပေါ်သို့ ဖြည်းညှင်းစွာ ကျဆင်းနေကြလေတော့သည်။ မုဆိုးကြီး ဦးတောကျော်လည်း အိမ်ရှေ့သစ်ပင်ကြီးအောက်တွင်ထိုင်လျှက် ဆေးတံကို အေးအေးလူလူဖွာရှိုက်ရင်း နွေဦးကာလ၏ လွမ်းဆွေးဆွတ်ပျံ့ဖွယ်ခံစားချက်များကို ခံစားနေစဉ်မှာပင် ခြံတံခါးရှေ့တွင် လူရပ်လိုက်သည်ကိုမြင်တွေ့လိုက်ရသည်။ “ဗျို့၊ မုဆိုးကြီး ဦးတောကျော်ရှိပါသလား” ဦးတောကျော်က ဆေးတံကိုပါးစပ်မှဖြုတ်လိုက်ကာ မီးခိုးငွေ့များကိုမှုတ်ထုတ်လိုက်ရင်း “အေး၊ ရှိတယ်၊ လာခဲ့ ခြံထဲကိုဝင်လာခဲ့ကြ” ထိုအခါ ခြံတံခါးကိုဖွင့်လိုက်ပြီး လူလေးယောက်ခြံအတွင်းသို့ဝင်လာခဲ့ကြသည်။ ထိုလူများအနက် လူသုံးယောက်မှာ လူငယ်လူရွယ်များဖြစ်ပြီး ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနှင့်ဖြစ်ကြသည်။ ထိုလူငယ်များ၏ နောက်ကျောတွင်လည်း…

Read More “မုဆိုးကြီးဦးတောကျော်ပါဝင်သော မင်းကြီးတောင်ရတနာသိုက်” »