မရဏသစ်ပင် (စဆုံး)
(၁) အလွန်ချမ်းသာသည့် လူကုံထံများသာ နေထိုင်ကြသည့် ဆိပ်ငြိမ်ရပ်ကွက်တစ်ခုတွင် နာရေးတစ်ခုဖြစ်နေလေသည်။ နာရေးဖြစ်သူမှာ မြို့ထဲတွင် လူချမ်းသာတစ်ယောက်ဟု အများက သတ်မှတ်ကြသည့် တရုတ်သူဌေးတစ်ဦးဖြစ်သည်။ ထိုသူမှာ ဦးဝမ်တိန်ဖြစ်သည်။ ဦးဟုတ်လျှံမှာ သူစီးလာသည့် ကားအကောင်းစားကို နာရေးခြံရှေ့တွင် ရပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ကားပေါ်မှဆင်းလိုက်ကာ နာရေးအိမ်ထဲဝင်သွားလေသည်။ ဦးဟုတ်လျှံက အကောင်းစား အနက်ရောင်ဝတ်စုံကို ဝင်ဆင်ထားသည်။ သူ့လက်တွင် ရိုးရွိုက်နာရီက ဝင့်ကြွားနေလေသည်။ ဦးဟုတ်လျှံမှာ ယခုသေဆုံးသွားသော ဦးဝမ်တိန်နှင့် အတော်ပင်ခင်မင်ရင်းနှီးသည်။ ဦးဟုတ်လျှံကိုတွေ့တော့ နာရေးဖြစ်သူ၏ မိသားစုဝင်တွေက ကြိုဆိုလိုက်ကြသည်။ သေဆုံးသူမှာ ဘာသာခြားဖြစ်သဖြင့် ဘာသာခြားနည်းလမ်းဖြင့် နာရေးပြုလုပ်နေကြခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ ထိုသူဌေးကြီး၏ သမီးဖြစ်သူက ညိုးငယ်စွာဖြင့် မတ်တပ်ရပ်နေလေသည်။ “သမီးရယ်၊ ဦးဖြင့် ယုံတောင်မယုံနိုင်ဘူး” ”ဟုတ်တယ်ဦး။ ဖေဖေက အဲဒီမနက်ကမှ အကောင်းကြီးရှိသေးတာ၊ ညနေရောက်တော့ တရေးတစ်မောအိပ်မယ်ဆိုပြီး အိပ်လိုက်တာ…
