နတ်မိစ္ဆာဖမ်းဆရာခမ်း နှင့် မကာရမိစ္ဆာ
အပိုင်း (၂) ဇာတ်သိမ်း “ငခမ်း၊ မင်းကိုမတွေ့ရတာတောင် အတော်ကြာပြီနော်၊ မင်းလက်တစ်ဖက်က ဘာဖြစ်သွားတာလဲ” မုန်တိုင်းကမေးလိုက်သည့်အခါ ငခမ်းက သူတို့ဘေးနားရှိ သဲသောင်ပြင်တွင်ထိုင်ချလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့ကျောကုန်းတွင်လွယ်ထားသည့် လက်ပြတ်ကြီးကိုပုတ်ပြလိုက်သည်။ “ငါ့လက်က ဒီမှာကွ” မုန်တိုင်းရော၊ ပျံလွှားပါ ထူးဆန်းသွားသည်။ ငခမ်းကတော့ ခပ်ဝေးဝေးကိုငေးကြည့်နေလေသည်။ “ဘယ်လိုဖြစ်သွားတာလဲကွ” “ပြောပြရင်တော့ တော်တော်ရှည်ရှည်ဝေးဝေးပြောရမှာကွ” “ဒါနဲ့ မင်းက ကျိန်စာသင့်နေတဲ့ကောင်မဟုတ်လား၊ ပြတ်သွားတဲ့ခေါင်းကိုတောင်ပြန်ဆက်နိုင်တယ်မဟုတ်လား၊ အခုလက်ကျတော့ ပြန်မဆက်ဘူးလား” ငခမ်းက ဘာမှမဖြေချင်တော့သဖြင့် ခေါင်းငုံ့ထားလိုက်သည်။ “မဟုတ်ဘူးကွ၊ ဒီလက်မှာ နတ်ဆိုးတစ်ကောင်ရဲ့အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုအမြစ်တွယ်နေတယ်၊ အဲဒီအစိတ်အပိုင်းက ဒီကောင့်ကိုထိန်းချုပ်ဖို့ကြိုးစားနေတာပဲ၊ ဒါကြောင့်မို့လို့ လက်ကိုဖြတ်လိုက်တဲ့အခါ လက်အသစ်မဖြစ်တော့ဘဲ၊ နတ်ဆိုးရဲ့အစိတ်အပိုင်းကို စွန့်ပြီးတော့မှ လက်အသစ်ဖြစ်မှာကွ” ငခမ်းကသက်ပြင်းချလိုက်ပြီး “ပြီးခဲ့တာတွေ ပြီးပါစေတော့ဗျာ၊ အခုကျုပ်တို့ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ” စည်သူက တုတ်တစ်ချောင်းကိုကောက်ယူလိုက်ပြီးနောက် မီးပုံဘေးသဲသောင်တွင် ပုံတစ်ခုကိုရေးဆွဲလိုက်သည်။ သူတို့အားလုံး ပုံကိုအသေအချာကြည့်လိုက်သည်။…
