Category: နတ်မိစ္ဆာဖမ်း ဆရာခမ်း

အပိုင်း (၄) (၇) ပေါ်ပေါ်ကြီးတို့သုံးဦးမှာ မိုင်းပွန်မြို့မှနေ၍ ဟိုပုံးရွာကလေးဆီသို့ ခရီးဆက်ကြသည်။ ဟိုပုံးရွာကလေးအား ဖြတ်ကျော်ပြီးသည့်အခါ အနောက်အရပ်ဆီသို့ခရီးဆက်သည်။ ဟိုပုံး၏ အနောက်အရပ်တွင် ဒုံတောင်တီရွာကလေးရှိသည်။ ဒုံတောင်တီရွာကလေးမှာ သေးငယ်သည့် ပအို့ဝ်ရွာကလေးဖြစ်သည်။ ရွာ၏ တစ်ဘက်တွင်တော့ မြင့်မားမတ်စောက်လှသည့်တောင်ကြီးများရှိသည်။ ဒုံတောင်တီဆိုသည်မှာ ပအို့ဝ်အခေါ်ဖြစ်ပြီး ထိုရွာကလေးကို ရှမ်းများက တွမ်တီးရွာဟုခေါ်ကြသည်။ ဒုံတောင်တီရွာကလေးမှာ အင်္ဂလိပ်များ မြန်မာတစ်နိုင်ငံလုံးကိုသိမ်းပိုက်ပြီးသည့်အခါ တောင်တန်းဒေသပေါ်တွင် မြို့သစ်တည်ဆောက်ကာ အစိုးရရုံးစိုက်လေသည်။ ထိုအခါ မြို့အမည်ကို တောင်ကြီးမြို့ဟု အမည်ပေးခဲ့ကြလေသည်။ ဟိုပုံးမှာ ဒုံတောင်တီဆီသို့ လှည်းဖြင့်လာခဲ့ကြသည်။ လှည်းအနောက်တွင်တော့ စွန်ဖြူလေးကို ချည်နှောင်ကာဆွဲလာခဲ့သည်။ ခရီးတစ်လျှောက် မြင့်မားလှသည့်တောင်ကြီးများမရှိဘဲ လွင်ပြင်များ၊ ချိုင့်ဝှမ်းများကို ဖြတ်ကျော်လာခဲ့ကြသည်။ လမ်းတစ်လျှောက် ရွာခြင်းလည်းဆက်နေသလို ခရီးသွားများလည်း များပြားလေသည်။ “ဟိုးအနောက်က မြင်းဖြူကလေးစီးလာတာကတော့ ငါ့အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းပေါ့ကွာ၊ သူ့နာမည်က ဖီးဖူးတဲ့” မြင်းကလှည်းအနောက်မှ…

Read More “နတ်မိစ္ဆာဖမ်းဆရာခမ်းနှင့် ပေါ်ပေါ်ကြီးနှင့်မောက်မောက်ကြီး” »

အပိုင်း (၃) ပေါ်ပေါ်ကြီးတို့ နှစ်ရက်ခန့် ခရီးဆက်ပြီးသည့်အခါ မိုင်းပွန်မြို့သို့ရောက်လာကြသည်။ ထိုစဉ်က မြို့ကြီးများတစ်မြို့နှင့် တစ်မြို့သို့ ပြေးဆွဲပေးနေသည့် မြင်းလှည်းများရှိရာ ပေါ်ပေါ်ကြီးက မြင်းလှည်းတစ်စီးကို စင်းလုံးငှားပြီးထွက်လာကြခြင်းဖြစ်သည်။ မိုင်းပွန်မြို့မှာ အလွန်စည်ကားသည့် မြို့တစ်မြို့ဖြစ်သည်။ မြို့ခံများက ပေါ်ပေါ်ကြီးတို့ကို ဝိုင်းဝန်းကြည့်ရှုကြလေသည်။ မြင်းခေါင်းနွားကိုယ်လုံးနှင့် အကောင်ကြီးကို ဝိုင်းကြည့်ကြသည်။ ယောက်ျားကိုယ်လုံးနှင့် မိန်းမခေါင်းဖြစ်နေသည့် နန်းလုံကိုကြည့်ပြီး အံ့သြကြသည်။ ရုပ်ရည်ချောမောလှပပြီး သတို့သမီးဝတ်စုံကို ဝတ်ဆင်ထားကာ ခေါင်းပေါင်းအကြီးကြီးနှင့် ရှဲန်ဆိုင်အားလည်း ကြည့်ရှုကြပြန်သည်။ သူတို့က မြို့တွင်မနားတော့ဘဲ မိုင်းပွန်မြို့၏ အနောက်တောင်ဘက်ရှိ တောင်တန်းကြီးများဆီသို့ခရီးဆက်ခဲ့ကြသည်။ ထိုတောင်တန်းကြီးများမှာ ရေလှိုင်းကြီးများပမာရှိနေပြီး တောင်ပေါ်တွင်လည်း ရွာငယ်ကလေးများရှိသည်။ မိုးအတော်ချုပ်မှ သူတို့တောင်ကြီးတစ်တောင်၏ ထိပ်သို့ရောက်လာခဲ့ကြသည်။ တောင်ထိပ်တွင် အိမ်ကလေးတစ်လုံးရှိပြီး ထိုအိမ်ကလေးမှာလည်း မီးလင်းနေလေသည်။ နန်းလုံက ထိုအိမ်ကလေးကိုအကဲခတ်လိုက်ပြီး “ပေါ်ပေါ်ကြီး အရှေ့မှာလူနေတဲ့အိမ်ကလေးတစ်အိမ်ရှိတယ်” “အေးကွဲ့၊ အဲဒါ…

Read More “နတ်မိစ္ဆာဖမ်းဆရာခမ်းနှင့် ပေါ်ပေါ်ကြီးနှင့် မောက်မောက်ကြီး” »

အပိုင်း (၂) ရှဲန်ဆိုင်၏ မျက်တောင်များက ပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်ဖြစ်လာလေသည်။ ထို့နောက်မျက်လုံးများပွင့်သွားပြီး ကျောက်ဂူအမိုးကြီးကို ငေးမောကြည့်နေလေသည်။ ထို့နောက် ကုန်းထရန်အတွင်အားထုတ်နေသဖြင့် ပေါ်ပေါ်ကြီးက ရှဲန်ဆိုင်ရင်ဘတ်ကိုဖိထားလိုက်သည်။ “မင်းငါ့ကိုမြင်ရလား၊ ငါ့လက်ချောင်းတွေကိုမြင်ရလား” ပေါ်ပေါ်ကြီးက ရှဲန်ဆိုင်၏ မျက်လုံးအရှေ့တွင် သူ့လက်ဝါးကို ဖြန့်ပြလိုက်ပြီး လက်ချောင်းများကို လှုပ်ရှားပြနေလေသည်။ ထိုအခါ ရှဲန်ဆိုင်က ပေါ်ပေါ်ကြီး၏ လက်ချောင်းများကိုအသေအချာစိုက်ကြည့်နေရင်း ခေါင်းကိုအသာညိတ်လိုက်သည်။ ရှဲန်ဆိုင်၏ ကိုယ်လုံးမှချုပ်ရိုးအကြောင်းကြီးမှာ ပုခုံးမှစတင်ပြီး ချက်အထိရှည်လျားလေသည်။ “ကျွန်မဘယ်ရောက်နေတာလဲ” “မင်းငါ့လက်ချောင်းတွေကိုမြင်ရသလား၊ လက်ချောင်းဘယ်နှချောင်းရှိသလဲ” “လက်ချောင်းငါးချောင်းရှိတယ်” ပေါ်ပေါ်ကြီးက ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ “မင်းရောက်နေတဲ့နေရာက ငါ့ရဲ့အလုပ်ခန်းပဲ၊ မင်းကိုငါကယ်တင်လိုက်နိုင်ပြီး ငါ့နာမည်က ပေါ်ပေါ်ကြီး၊ အခုမင်းက ငါ့သမီးဖြစ်သွားပြီ” ရှဲန်ဆိုင်အနီးသို့ နန်းလုံကတိုးကပ်လာလေသည်။ ရှဲန်ဆိုင်က ခေါင်းကိုအသာစောင်းပြီး နန်းလုံကိုကြည့်လိုက်သည်။ “ရှင်၊ ရှင်က ဘယ်သူလဲ” “ငါ့နာမည် နန်းလုံ၊ အခုတော့ မင်းရဲ့အမပေါ့”…

Read More “နတ်မိစ္ဆာဖမ်းဆရာခမ်းနှင့် ပေါ်ပေါ်ကြီးနှင့်မောက်မောက်ကြီး” »

အပိုင်း (၁) (၁) ပျံချီက မြင်းကိုဒုန်းစိုင်းမောင်းနှင်လာရင်း မိုးနဲမြို့သို့ပင်မဝင်တော့ဘဲ ရွာတစ်ရွာဆီသို့ ဝင်သွားလေသည်။ ထိုရွာအဝင်ရှိ ခြံတစ်ခြံအတွင်းသို့ မြင်းကိုမောင်းနှင်လျှက် ဝင်ရောက်သွားသည်။ ခြံထဲတွင် အိမ်ကလေးတစ်လုံးရှိပြီး ခြံဝိုင်းကြီးအတွင်း သစ်သားအိမ်ဖြင့်အလုံပိတ်ပြုလုပ်ထားသည့် မြင်းလှည်းအိမ်ကြီးကို မြင်းနှစ်ကောင်ဆွဲထားသည့် လှည်းကြီးတစ်စီးရှိသည်။ ပျံချီက မြင်းကိုရပ်လိုက်ပြီး ငခမ်းကိုပွေ့ချီလိုက်ကာ ထိုမြင်းလှည်းအိမ်ကြီးအတွင်းသို့ ပစ်ထည့်လိုက်သည်။ ထိုအခါ လူတစ်ဦးက တဲအိမ်ကလေးအတွင်းမှ ထွက်လာသည်။ “ဆရာရောက်လာပြီလား၊ ဟောဒီမှာ ဆရာမှာထားတဲ့အတိုင်း အလုံပိတ်မြင်းလှည်းအိမ်လုပ်ပေးထားတယ်၊ ဆရာနှစ်သက်ရဲ့လား” မြင်းလှည်းအိမ်ကြီး၏ မျက်နှာဝတွင်တော့ သစ်သားတံခါးချပ်ကြိးတစ်ခုရှိပြီး မြင်းလှည်းအိမ်၏ ကျန်သည့်သုံးဖက်နှင့် အမိုးမှာ သစ်သားပျဉ်ချပ်များဖြင့် စေ့နေအောင်ရိုက်ထားလေသည်။ ပျံချီက ငခမ်းကိုမြင်းလှည်းအိမ်တွင်းထည့်လိုက်ပြီး သစ်သားတံခါးချပ်ကိုပိတ်လိုက်ကာ မင်းတုန်းနှစ်ခုနှင့် တံခါးကိုခံပြီးထိုးလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် သူ့အနီးသို့ကပ်လာသော သူအား ပြုံးလျှက်ကြည့်လိုက်သည်။ “ဆရာခင်ဗျား၊ နေ့တွင်းချင်း အပြီးလုပ်ခဲ့ရတာဖြစ်လို့ လက်သမားအဖိုးအခ နှစ်ဆကျပါမယ်”…

Read More “နတ်မိစ္ဆာဖမ်းဆရာခမ်းနှင့် ပေါ်ပေါ်ကြီးနှင့် မောက်မောက်ကြီး” »

အပိုင်း (၃) ငခမ်းက သူ့အဖြစ်အပျက်များကို နန်းလုံအားပြောပြနေလေသည်။ နန်းလုံက နားထောင်ပြီးသည့်အခါ “ရှင်စောစောပြန်သင့်တယ်၊ ရှင့်မိန်းမ ရှင့်ကိုစိတ်ပူနေလိမ့်မယ်” “မင်းက ငါ့မှာမိန်းမရှိတယ်ဆိုတာ သိတယ်ပေါ့” “ရှင်တို့နေတဲ့ တောင်ကုန်းကလေးပေါ်က အိမ်ကလေးက တစ်ချိန်တုန်းက ကျွန်မနဲ့ ပေါ်ပေါ်ကြီးတို့ နေခဲ့တဲ့အိမ်ကလေးပဲ၊ အခုတော့ ပေါ်ပေါ်ကြီးက ဆေးပညာလေ့လာမှုတစ်ခုလုပ်နေလို့ ကျောက်သလင်းဂူကြီးထဲမှာပဲနေတယ်၊ လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ရက်လောက်က ကျွန်မအဲဒီတောင်ကုန်းကလေးဆီကိုရောက်ခဲ့ပြီးပြီ” ငခမ်းက ပြန်ထွက်ရန်ပြင်လိုက်စဉ် နန်းလုံက အဝတ်တစ်ထည်ကိုလှမ်းပေးလိုက်သည်။ “ဒီအင်္ကျီက စွန်ဖြူလေးဝတ်တဲ့အင်္ကျီပဲ၊ ရှင်နဲ့တော်လောက်မှာပါ” ငခမ်းက အင်္ကျီကိုလှမ်းယူလိုက်သည်။ “ဒါနဲ့ ရှင့်မိန်းမက အတော်လှတာပဲနော်” နန်းလုံပြောလိုက်တော့ ငခမ်းကပြုံးလိုက်သည်။ ထို့နောက် နန်းလုံပေးသည့် အင်္ကျီကိုဝတ်ဆင်လိုက်လေသည်။ အင်္ကျီမှာ အနည်းငယ်သေးနေသဖြင့် ရင်ဘတ်စေ့၍မရသဖြင့် ရင်ဘတ်ဖွင့်ပြီး ဝတ်ဆင်လာခဲ့သည်။ ငခမ်းတစ်ယောက် ကျောက်ဂူအတွင်းမှ ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ ကျောက်ဂူအရှေ့တွင် လဲကျနေသည့် ပုတ်တောင်းကြီးကိုမြင်လိုက်ရသည့်အခါ ငခမ်းက…

Read More “နတ်မိစ္ဆာဖမ်းဆရာခမ်းနှင့် ဆူးပန်းပွင့်ချိန်” »

အပိုင်း (၂) နန်းလုံက လက်ထဲမှဓါးဖြင့် တောဝက်ကိုလျှင်မြန်စွာဖျက်နေလေသည်။ ငခမ်းက လက်ပိုက်လျှက်ကြည့်နေရင်း “အဲဒီတောဝက်က ငါချောင်းနေတဲ့အကောင်ကွ” နန်းလုံက တောဝက်ကို နှစ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် တောဝက်ခေါင်းပိုင်းကိုယူကာ လျှော်ကြိုးများနှင့်တွဲချည်ပြီး ပုခုံးပေါ်တွင်ထမ်းလိုက်သည်။ ကျန်သည့်တောဝက်အောက်ပိုင်းကို ငခမ်းဆီသို့ခြေထောက်နှင့်လှမ်းကန်ပေးလိုက်သည်။ “ရှင်တစ်ဝက်ယူ၊ ကျုပ်က တစ်ဝက်ယူမယ်” ငခမ်းက တောဝက်ခြေထောက်များမှ ဆွဲကိုင်လိုက်သည်။ “မင်းဒီတောထဲမှာ တစ်ယောက်တည်းနေတာလား” “ဟုတ်တယ်” “ငါမယုံဘူး၊ မင်းကိုငါက သေပြီလို့ထင်ခဲ့တာ” နန်းလုံက လှည့်ထွက်သွားရန်ပြင်ဆင်လိုက်သည်။ “အဲဒီလှိုဏ်ဂူထဲမှာတုန်းက ဖားပုန်းတွေအများကြီးနဲ့ မင်းနဲ့ကျန်ခဲ့တာမဟုတ်လား၊ နောက်ပြီး မင်းနှမကလည်း မင်းကိုဓါးနဲ့ထိုးခဲ့သေးတယ်မဟုတ်လား” နန်းလုံက ဘာမှမပြောဘဲ ငခမ်းကိုပေပေတေတေနှင့်ကြည့်နေသည်။ “ကျုပ်အသက်ရှင်နေပါတယ်ဆိုတာကို ရှင်ကမယုံဘူးလား၊ ကျုပ်သာ သရဲဆိုရင် ဟောဒီလိုနေရောင်ကြီးထဲမှာ ဘယ်သွားနိုင်မှာလဲ၊ မဟုတ်ဘူးလား” နန်းလုံက စကားပြောဆိုရသိပ်မကောင်းသဖြင့် ငခမ်းဘာမှမပြောတော့ဘဲ တောဝက်ကိုပုခုံးပေါ်ထမ်းလိုက်သည်။ နန်းလုံက သူနှင့်ဆန့်ကျင်ဘက်အရပ် တောထဲသို့ထွက်ခွာသွားလေသည်။…

Read More “နတ်မိစ္ဆာဖမ်းဆရာခမ်းနှင့် ဆူးပန်းပွင့်ချိန်” »

အပိုင်း (၁) (၁) မိုင်းသောက်မြို့။ ညောင်ရွှေနယ်အတွင်းရှိ မြို့လေးတစ်မြို့ဖြစ်သည်။ မြို့ဟုသာခေါ်သော်လည်း ရွာကလေးတစ်ရွာကဲ့သို့ပင်ရှိနေသည်။ ကျယ်ပြန့်သောလွင်ပြင်များရှိသည်မို့ စိုက်ပျိုးရေးအတော်ဖြစ်ထွန်းသည်။ မိုင်းသောက်မြို့ကလေး၏ အရှေ့ဘက်တွင် တောင်ကုန်းကလေးများရှိသည်။ ထိုတောင်ကုန်းကလေးများပေါ်တွင် လူနေအိမ်ကလေးများ ဟိုတစ်စု သည်တစ်စုရှိသည်။ တစ်ခုသော တောင်ကုန်းကလေးပေါ်တွင်တော့ သစ်လုံးများဖြင့်ကာရံထားသည့် ခြံကျယ်ကြီးတစ်ခုရှိသည်။ လှည်းတစ်စီးက တောင်ကုန်းကလေးအတိုင်း တက်လာခဲ့သည်။ ထို့နောက် ထိုသစ်လုံးခြံအရှေ့တွင် လှည်းကိုရပ်လိုက်သည်။ လှည်းပေါ်မှ လူရွယ်တစ်ယောက်ဆင်းလာကာ ခြံစည်းရိုးတွင် တပ်ဆင်ထားသည့် ခလောက်ကလေးတစ်ခုကို ခေါက်ကာ အသံပေးလိုက်သည်။ “ဘယ်သူလဲဟေ့” စူးဝါးသည့် အသံတစ်ခုက သစ်လုံးအိမ်အတွင်းမှ တိုးထွက်လာသည်။ “ကျုပ်ကို ညောင်ရွှေစံအိမ်က လွှတ်လိုက်တာပါ” ထိုအခါ ခြံစည်းရိုးတံခါးက ဖွင့်သည့်သူမရှိဘဲ သူ့အလိုလိုပွင့်ထွက်သွားသည်။ ထိုလူရွယ်လည်း မြင်းလှည်းကို ခြံအတွင်းသို့မောင်းဝင်လိုက်သည်။ မြင်းလှည်းအနောက်တွင်တော့ ဖျာကြမ်းဖြင့်အုပ်ထားသည့် အလောင်းကောင်နှစ်ခုရှိသည်။ ထိုအလောင်းကောင်များမှာ ခြောက်သွေ့ကာ အရိုးပေါ်အရေတင်ဖြစ်နေလေသည်။…

Read More “နတ်မိစ္ဆာဖမ်းဆရာခမ်းနှင့် ဆူးပန်းပွင့်ချိန်” »

အပိုင်း (၂) မိုက်လိုရွာကလေးက ညအမှောင်တွင်တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်စွာ အိပ်မောကျနေသည်။ မနက်က ကျင်းပခဲ့သည့် မဏ္ဍပ်ကြီးကို ဖျက်သိမ်းထားပြီး သစ်ပုံ၊ ဝါးပုံကြီးအဖြစ်ပုံထားသည်။ မိုက်လိုရွာ ကောင်းကင်ယံတွင် လင်းနို့ကြီးတစ်ကောင်က ပျံသန်းကာထွက်ပေါ်လာသည်။ ရှဲန်ဆိုင်တို့အိမ်ကိုရောက်သည့်အခါ ရှဲန်ဆိုင်တို့အိမ်ခေါင်မိုးပေါ်သို့ အရှိန်ဖြင့်ထိုးဆင်းလိုက်သည်။ “ဝုန်း” ခေါင်မိုးကြီးပွင့်ထွက်သွားပြီး ငခမ်းတစ်ယောက်အိမ်အတွင်းသို့ကျသွားသည်။ ရှဲန်ဆိုင်တို့အိမ်ကြမ်းပြင်တွင် တန်းစီအိပ်စက်နေကြသည့်လူများက လန့်နိုးကာ ငုတ်တုတ်ထထိုင်လေသည်။ “စွီး” ငခမ်းက အသံစူးစူးဖြင့်အော်ဟစ်လိုက်သည့်အခါ အိမ်အတွင်းရှိလူများမှာ ကြောက်လန့်တကြားဖြင့်် အိမ်ပေါ်မှပြေးဆင်းကုန်ကြသည်။ ငခမ်းက အိမ်ခန်းထဲမှပြေးထွက်လာသည့် ရှဲန်ဆိုင်၏ ညီမဖြစ်သူကို အတင်းဖမ်းဆွဲလိုက်သည်။ ထို့နောက် မိုးပေါ်သို့ တစ်ဟုန်ထိုးခုန်တက်လိုက်တော့သည်။ “လုပ်ကြပါအုံးရှင်၊ ကျွန်မသမီးကို မိစ္ဆာကောင်ကြီးဖမ်းသွားပြီ” ရှဲန်ဆိုင်အမေက အော်ဟစ်လျှက်တဖြည်းဖြည်းဝေးကာ ကျန်နေရစ်တော့သည်။ အမှောင်ကျနေသည့် မိုက်လိုရွာကလေးတွင်လည်း ဆီမီးခွက်အလင်းရောင်များက တပွင့်ပြီးတပွင့် ထိန်လင်းလာခဲ့တော့သည်။ ငခမ်းလက်ထဲမှ မိန်းကလေးမှာ ကြောက်လန့်လွန်းသဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံးတုန်ယင်နေလေသည်။ ငခမ်းက…

Read More “နတ်မိစ္ဆာဖမ်းဆရာခမ်း နှင့် မိစ္ဆာတစ်ကောင်၏ နှလုံးသား” »

အပိုင်း (၁) (၁) တောင်တန်းကြီးကိုဖြတ်ကျော်လိုက်သည့်အခါ မိုက်လိုရွာကလေးကို တောင်ခြေမြေပြန့်တွင် အတိုင်းသားမြင်တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုတောင်ကြောကြီးက တစ်ချိန်ကသံချက်ဖိုကြီးများတည်ရှိသည့် တောင်ကြောကြီးဖြစ်သော်လည်း ယခုတော့ သံချက်ဖိုများကိုသိပ်မတွေ့ရတော့ပေ။ ငခမ်းက တောင်တန်းကြီးပေါ်မှဆင်းလာသည့်အခါ သူယခင်က သံတုံးများသယ်ဆောင်နေကျ သံချက်ဖိုဟောင်းကြီးအနားမှဖြတ်သန်းသွားလာမိသည်။ “မင်း၊ မင်း စိုင်းကွမ်ခမ်းမဟုတ်လား” တုန်ရီနေသည့်အသံက သူ့နောက်ကျောတွင် ပေါ်ပေါက်လာသဖြင့် ငခမ်းလှည်း လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ အိုမင်းနေသည့်် အဘိုးကြီးတစ်ယောက်က သူ့အနားသို့ တဖြည်းဖြည်းတိုးကပ်လာလေသည်။ “ခင်ဗျားကျုပ်ကိုမှတ်မိသေးတယ်လား” “မှတ်မိတာပေါ့ကွာ၊ အရင်တုန်းက မင်းတို့ စိုင်းဆေခမ်းပန်းပဲဖိုက ငါ့ဆီကနေသံတွေယူနေကျမဟုတ်လား၊ မင်းသံတောင်းကြီးနှစ်တောင်းကိုထမ်းသွားတဲ့ ပုံရိပ်က ငါ့မျက်လုံးထဲကနေ မထွက်သေးဘူး” “ဘယ်လိုလဲအဘကြီး သံမချက်တော့ဘူးလား” အဘိုးကြီးက ခေါင်းခါလိုက်သည်။ “ဒီတောင်တန်းကြီးတစ်ဝိုက်မှာ လူပျောက်မှုတွေ မကြာခဏဖြစ်ပြီးတော့ သံချက်ဖိုတွေကို မကောင်းဆိုးဝါးတွေ တိုက်ခိုက်တာခံရတယ်၊ ဒီလိုနဲ့ သံချက်ဖိုတွေ ကွယ်ပျောက်သွားခဲ့တာပဲ” “ဘယ်လိုမကောင်းဆိုးဝါးမျိုးပါလိမ့်” အဘိုးကြီးက ခေါင်းခါလိုက်သည်။…

Read More “နတ်မိစ္ဆာဖမ်းဆရာခမ်း နှင့် မိစ္ဆာတစ်ကောင်၏ နှလုံးသား” »

အပိုင်း(၃) ထိုလူငယ်နှင့် ငမိုးတို့က ငခမ်းအားနှစ်ဖက်ညှပ်ကာ တိုက်ခိုက်ကြသည်။ သူတို့၏လက်သီးချက်များကို ငခမ်းက ကာကွယ်ရလေသည်။ သူတို့၏ တိုက်ချက်များမှာ အလွန်ပြင်းထန်လှသည်။ ငခမ်းကာကွယ်နေသည့်ကြားထဲမှ ငမိုး၏ ဝိုက်လက်သီးတစ်ချက်က ငခမ်း၏ ဗိုက်သားကိုထိုးမိသွားပြီး ငခမ်းအနောက်သို့လွင့်ထွက်သွားကာ သစ်ပင်ကြီးတစ်ပင်နှင့် ဆောင့်မိသွားတော့သည်။ ငခမ်း၏ ဗိုက်သားက အတွင်းသို့အတော်ခွက်ဝင်သွားသည်။ ထိုစဉ်မှာပင် လူငယ်က ငခမ်းအားခြေထောက်ဖြင့် ပြေးကန်ဝင်လာသည်။ ငခမ်းလည်း ဘေးသို့လှိမ့်ရှောင်လိုက်ရာ လူငယ်၏ ကန်ချက်မှာ သစ်ပင်ကြီးကိုထိသွားပြီး ထွာဆိုင်ခန့်ရှိသည့် သစ်ပင်ကြီးမှာ ဝုန်းခနဲ ကျိုးကျသွားလေသည်။ ငမိုးက လဲကျကျန်နေခဲ့သည့် သစ်ပင်ကြီး၏ ပင်စည်ကိုကိုင်လိုက်ပြီး ထိုသစ်ငုတ်တိုကိုဆွဲနှုတ်လိုက်လေသည်။ သစ်မြစ်ဆုံကြီးတစ်ခုလုံးမြေပေါ်သို့ ကြွတက်ကာ ပါလာလေသည်။ ထို့နောက် ထိုသစ်မြစ်ဆုံကြီးဖြင့် ငခမ်းအား လွှဲလွှဲပြီးရိုက်လေသည်။ ငခမ်းမှာ သစ်ပင်ရိုက်ချက်ကို ခံရပြီး လွင့်လွင့်ထွက်နေလေသည်။ “တော်ပြီဟေ့ကောင်၊ မင်းငါတို့နှစ်ယောက်ကို နိုင်ဖို့ဆိုတာမဖြစ်နိုင်ဘူး” လူငယ်ကလဲကျနေသည့်…

Read More “နတ်မိစ္ဆာဖမ်းဆရာခမ်းနှင့် ခေါင်းနှစ်လုံးနှင့်ကျား” »