Tag: စုန်း

အတွဲ(၂) စာစဉ် (၁၅) (၁) ကိုအေးတို့ အိမ်ခွဲနေလိုက်တော့ ဦးအောင်ရှိန်တို့အိမ်က ကျယ်သွားတယ်ဗျ၊ အရင်က ဦးအောင်ရှိန်တို့အပေါ်ထပ်မှာ ဦးအောင်ရှိန်တို့လင်မယားရယ်၊ ကိုအေးတို့လင်မယားရယ် နေကြတာမဟုတ်လား၊ အခုတော့ ဦးအောင်ရှိန်တို့လင်မယားပဲရှိတော့တာပေါ့၊ အောက်ထပ်မှာကျတော့ မနှင်းကြည်နဲ့ မိသက်နဲ့အတူတူနေကြတယ်လေ။ ဒါပေမယ့် မခင်ကြည်ကတော့ မပျက်ကွက်ပါဘူးဗျာ၊ မနက်မိုးမလင်းသေးဘူး၊ ဒီဘက်အိမ်ကိုရောက်လာပြီး ချက်ပြုတ်နေပြီဗျ၊ သူတို့က အိမ်သာခွဲနေပေမယ့် အိုးစားတော့မခွဲသေးဘူးပေါ့ဗျာ။ ဒီဘက်အိမ်မှာကလည်း မခင်ကြည်မှမရှိရင် လုပ်မယ့်ကိုင်မယ့်လူမှ မရှိတာပဲဗျာ။ ကျုပ်နဲ့ကိုအေးလည်း အတွဲမိနေတာပေါ့ဗျာ၊ တစ်ရက်တော့ ညနေစာစားမလို့လုပ်နေတုန်းကိုအေးက ယာခင်းထဲကပြန်လာပြီး သူတို့အိမ်ရှေ့ကနေကျုပ်ကိုအသာလက်လှမ်းပြတယ်ဗျ၊ နှုတ်ခမ်းကိုလည်း ရှူးရှူးဆိုပြီးလုပ်ပြတော့ တစ်ခုခုတော့ တစ်ခုခုပေါ့လေ၊ ကျုပ်လည်း သူ့ဆီအပြေးလာခဲ့တယ်၊ “ဟေ့ ခင်ကြည်ဘာလုပ်နေလဲ” “ထမင်းစားဖို့ပြင်နေတယ်လေဗျ၊ ဘာလဲသွားခေါ်ရမလား” “မခေါ်ပါနဲ့ကွာ၊ လာစမ်းပါ၊ မင်းအမဲသားစားလား” “စားတာပေါ့ဗျာ” “ကောင်းပြီ၊ လာ၊ ဒါဆို ငါ့အိမ်ထဲကိုဝင်”…

Read More “စုန်းထီးကြီး ဦးဘသာနှင့် ခြေရာတစ်တောင် မောင်မဲခေါင်” »

အတွဲ(၂) စာစဉ် (၁၄) (၁) ကိုအေးနဲ့မခင်ကြည်မှာလည်း အိပ်မက်တစ်ခုရှိတယ်ဗျ၊ အဲဒါကတော့ မိသားစုတွေ ခွဲထွက်နေရေးပဲ၊ အဲဒီလိုခွဲထွက်နေချင်တာလဲကြာပြီ၊ ဒါပေမယ့် မခင်ကြည်ကို ကိုအေးက မစည်းရုံးနိုင်သေးလို့ဗျ၊ ခင်ဗျားတို့ကို ပြောခဲ့တဲ့အထဲမှာ ဦးအောင်ရှိန်တို့ခြံနဲ့ မျက်စောင်းထိုးလောက်နေရာမှာ မြေကွက်လွတ်ကြီးတစ်ခုရှိတယ်လို့ ပြောခဲ့ဖူးတယ်မဟုတ်လား၊ အဲဒီမြေကွက်လွတ်ကြီးထဲမှာ ကျုပ်တို့တောင် ပေါက်ပေါက်တွေသွားဖောက်သေးတယ်လေ၊ တကယ်တော့ အဲဒီမြေကွက်က ကိုအေးဝယ်ထားတဲ့မြေကွက်ဗျ။ တစ်ရက်တော့ ကျုပ်လည်းအရက်သောက်ချင်တာနဲ့ ညနေပိုင်းရွာထိပ်နားကိုထွက်ခဲ့တယ်။ ကိုအေးကတော့ ပေါက်ပြားကလေးထမ်းပြီးတော့ ယာထဲကနေပြန်လာတယ်ထင်ပါ့ဗျာ၊ ကျုပ်ကိုမြင်တော့ လှမ်းမေးတယ်။ “အလတ်ကောင်၊ ညနေမိုးချုပ်တော့မယ် ဘယ်သွားမလို့လဲကွ” ကျုပ်လည်း မချိသွားဖြဲလုပ်ပြီးတော့ ကိုအေးကို ပါးစပ်ကမဖြေဘဲ လက်မထောင်ပြီးတော့ မော့သောက်တဲ့ပုံစံလုပ်ပြလိုက်တာပေါ့ဗျာ၊ ကျုပ်လည်းအစက ကိုအေးတစ်ယောက် အရက်မသောက်တတ်ဘူးထင်တာဗျ၊ အခုတော့ ကိုအေးမျက်လုံးတွေအရောင်လက်သွားတယ်။ “မင်း အရက်သွားသောက်မလို့လား” ကျုပ်လည်းခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်၊ ကိုအေးက တစ်ချက်တွေသွားတယ်။ “ဒါနဲ့ ပိုက်ဆံရောပါရဲ့လား၊…

Read More “စုန်းထီးကြီးဦးဘသာနှင့် စကားပြောသောသစ်ပင်” »

အတွဲ(၂) စာစဉ်(၁၃) (၁) ဘာလိုလိုနဲ့ကျုပ်တို့ ဦးအောင်ရှိန်တို့ရဲ့ မြင်းဇာရွာကို ရောက်နေခဲ့တာ သုံးပတ်ကျော်လာခဲ့ပြီဗျ၊ အစတုန်းကတော့ ကိုယ့်ရပ်ကိုယ့်ရွာမဟုတ်လို့ မနေတတ်သလိုလိုရှိပေမယ့် အခုတော့ ကိုယ့်ရွာလိုပဲနေပျော်လာပါပြီဗျ၊ အစပိုင်းက ယောနယ်က စကားပြောသံကို တစ်မျိုးကြီးပဲဆိုပြီး အထူးအဆန်းဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် အခုတော့ ကျုပ်တောင်မှ စကားပြောရင် သူတို့ပြောတဲ့အတိုင်း လေသံဝဲတဲတဲဖြစ်နေခဲ့ပြီ၊ အိမ်ပြန်လို့ အမေတို့ကိုပြန်ပြောရင်တောင် အမေတို့ကတစ်မျိုးထင်နေမှာဗျ။ အခုတော့ ဦးအောင်ရှိန်တို့အိမ်မှာလည်း လူတွေစုံသွားပြီပေါ့ဗျာ၊ ကျုပ်ရယ်၊ ဖိုးတွမ်တီးရယ်၊ မိသက်ရယ်ကတော့ သူငယ်ချင်းတွေလိုဖြစ်နေပြီပေါ့၊ မိသက်ကတော့ အိမ်အောက်ဘက်အခန်းမှာ မနှင်းကြည်နဲ့အတူတူနေတယ်ဗျ။ သူ့အဘွားသေဆုံးသွားလို့ စိတ်ထိခိုက်ပုံရပေမယ့် အရင်လိုမျိုးတစ်ယောက်ထဲ ပေပေတေတေနေရတာမျိုးမဟုတ်တော့ဘဲ မိသားစုဆိုတာကို ထိတွေ့လာရတဲ့အခါမှာ မိသက်တစ်ယောက် အတော်ကြီးပြောင်းလဲခဲ့တယ်ဗျ။ ဒီအိမ်မှာ အပင်ပန်းဆုံးလူကိုပြောရမယ်ဆိုရင်တော့ မခင်ကြည်ပါပဲဗျာ၊ မခင်ကြည်မှာ မိုးလင်းလို့ ရောင်နီမလာခင်ကတည်းက မီးဖိုချောင်ထဲရောက်ပြီး ချက်ရပြုတ်ရတာပါပဲ၊ ဒေါ်အေးကြည်ကတော့ ကုန်ကူးနေတဲ့လူမို့လို့ အိမ်မှာမရှိတာများတယ်၊…

Read More “စုန်းထီးကြီးဦးဘသာနှင့် ယာတောမှအပြန်” »

အတွဲ(၂) အပိုင်း (၁၂) (၁) ဦးဘသာကြီးနဲ့ တောက်စလင်းဘွားတော်ကြီးတို့သူနိုင်ကိုယ်နိုင်စိန်ခေါ်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ ကျုပ်တို့အတွေအတော်ထိတ်လန့်သွားတယ်၊ တောက်စလင်းဘွားတော်ကြီးက ယောမယ်တော်ကိုတောင်မှ စိန်ခေါ်ခဲ့တဲ့သူဆိုတော့ တော်တော်စွမ်းမှာအသေအချာပေါ့ဗျာ၊ အဲဒီညကျတော့ လရောင်ကလည်းအတော်သာတာနဲ့ ကျုပ်တို့လည်း ကွပ်ပျစ်မှာစုမိကြတယ်။ ကျုပ်ရယ်၊ ဦးဘသာရယ်၊ ဦးအောင်ရှိန်ရယ် သုံးယောက်ပေါ့ဗျာ၊ မခင်ကြည်ကတော့ သူ့ယောက်ျားပြန်လာပြီဆိုတော့ သူတို့မိသားစုတွေ အိပ်ရာဝင်ကြတာပေါ့၊ မနှင်းကြည်လည်း အိပ်ပြီထင်ပါရဲ့ဗျာ၊ ဒေါ်အေးကြည်ကတော့ အိမ်ပေါ်ထပ်မှာ ဘုရားဝတ်ပြုပြီးတော့ ပရိတ်ကြီးဆယ့်တစ်သုတ်ရွတ်နေတယ်ဗျ၊ ပရိတ်သံက တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ခြံဝန်းထဲမှာ ချိုချိုအေးအေးလေးထွက်ပေါ်နေတာပေါ့ဗျာ။ လကလည်းသာနေတာမှ ဝင်းနေတာပဲဗျာ၊ ကွပ်ပျစ်ပေါ်က စားပွဲမှာလည်း ရေနွေးကြမ်းကျကျတစ်အိုးရယ်၊ ကြက်သွန်ဖြူနဲ့ထောင်းပြီး ဆီစိမ်နှပ်ထားတဲ့လက်ဖက်ရယ်၊ နောက်ပြီး ယောနယ်ဖြစ် မုန့်လေပွေလည်း ပါသေးသဗျ၊ ဒီမုန့်လေပွေက ယောနယ်ရဲ့အထိမ်းအမှတ်စားစရာတစ်ခုတဲ့ဗျာ၊ နေ့လည်က မခင်ကြည်တို့ညီအမတွေလုပ်ပေးကြတာပဲ၊ တခြားမုန့်လေပွေတွေလို သဲနဲ့ဖောက်တာမဟုတ်ဘဲ ဆီနဲ့ကြော်ထားတာဆိုတော့ စားလိုက်ရင် ကြွပ်ကြွပ်ရွရွနဲ့ ဆိမ့်ဆိမ့်လေးပေါ့ဗျာ။ “ဒါနဲ့ စုန်းအကြောင်းတွေပြောကြလို့၊…

Read More “စုန်းထီးကြီးဦးဘသာနှင့် မြူမှောင်ကင်းချိန်” »

အတွဲ(၂) စာစဉ်(၁၁) (၁) ဦးအောင်ရှိန်တို့အိမ်မှာနေရတာ အကုန်ကောင်းပါတယ်၊ ဦးအောင်ရှိန်ကလည်း ဧည့်ဝတ်ကျေပါတယ်၊ တစ်ခါတစ်ခါ စုန်းပြုစားတာတို့၊ အောက်လမ်းထုတ်တာတို့၊ သရဲနှင်တာတို့လုပ်ရင် ကျုပ်လည်း သွားသွားကြည့်ပြီး ဗဟုသုတတွေတိုးပါတယ်၊ သူ့မိန်းမ ဒေါ်အေးကြည်ကလည်း ဖော်ရွေပါတယ်ဗျ၊ ဦးဘသာကြီးကိုတော့ အကိုပဲခေါ်တယ်၊ ဦးဘသာကလည်း အကြည်တဲ့၊ ဦးအောင်ရှိန်ကြီးကလည်း သူတို့နှစ်ယောက်အဲဒီလိုခေါ်ပြောနေတာကို ဘာမှမကန့်ကွက်ပါဘူးဗျာ၊ သူ့သမီးမခင်ကြည်ကလည်း ကျုပ်တို့ကိုမျိုးစုံချက်ပြုတ်ကျွေးပါတယ်၊ အစကတော့ မခင်ကြည်လက်ရာတွေ ခံတွင်းမတွေ့ဘူးဆိုပေမယ့် တစ်ပတ်လောက်ကြာတော့ လျှာက အရသာတွေ့လာပါတယ်ဗျာ။ မခင်ကြည်ယောက်ျား ကိုအေးဆိုတဲ့သူကလည်း နာမည်နဲ့လိုက်အောင် ခပ်အေးအေးပါ၊ မနက်မိုးမလင်းသေးဘူး၊ ရွာမြောက်ပိုင်းက နှမ်းခင်းတွေဆီကို ဆင်းသွားတော့တာပဲ၊ တစ်နေကုန်လို့ မိုးချုပ်တော့မှ ယာခင်းကနေပြန်လာတတ်တယ်၊ စကားလည်းအတော်နည်းတဲ့လူဗျ၊ ကျုပ်နဲ့တောင် မေးထူးခေါ်ပြောလောက်ပဲ။ မနှင်းကြည်ကတော့ လျှော်တာဖွပ်တာ၊ တခြားအိမ်တွင်းမှုတွေလုပ်တာပေါ့ဗျာ၊ ကျုပ်နဲ့လည်း လေပေးဖြောင့်သား၊ စကားပြောလိုက်၊ ကျုပ်ကလည်း ရယ်စရာလေးတွေထည့်ပြောလိုက်နဲ့ဆိုတော့ တဝါးဝါးနဲ့ရယ်ကြမောကြပေါ့ဗျာ။…

Read More “စုန်းထီးကြီးဦးဘသာနှင့် တောက်စလင်းဘွားတော်” »

အတွဲ(၂) စာစဉ် (၁၀) (၁) တစ်နေကုန်လို့ တစ်မိုးသောက်ခဲ့ပြန်ပြီဗျာ၊ ကျုပ်ကတော့ သူများအိမ်ရောက်နေတာဆိုတော့ အိမ်မှာတုန်းကလို မနက်အစောကြီးမထချင်ဘူးပေါ့ဗျာ၊ ဒီမှာအလုပ်မှမရှိတာပဲ၊ ဒီတော့ နေမြင့်အောင်နည်းနည်းနှပ်မယ်ဆိုပြီးတွေးထားတာပေါ့၊ ဒါပေမယ့် မရပါဘူးဗျာ၊ ကျုပ်တို့တဲခေါင်မိုးပေါ်က သစ်ပင်မှာ မိုးမလင်းသေးဘူး ငှက်တွေလာလာပြီး နားကြတာဗျ၊ ဆက်ရက်တွေထင်ပါရဲ့ဗျာ၊ ဆူညံအောင်အော်နေတဲ့အပြင်ကို တဲခေါင်မိုးပေါ်ခုန်ချပြီး ခုန်ဆွခုန်ဆွသွားကြတာဆိုတော့ တစ်ဘုတ်ဘုတ်နဲ့ပေါ့ဗျာ။ လက်ပံပင်ဆက်ရက်ကျတယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးကိုပြောချင်တာနေမှာ၊ ကျုပ်လည်း နားငြီးလွန်းလို့ ခေါင်းအပေါ်ကို ခေါင်းအုံးဖိပြီး မှောက်အိပ်တာတောင်မှ ဒီအသံတွေကို အတိုင်းသားကြားနေရတာ။ “အလတ်ကောင်၊ ပေပြီးအိပ်မနေနဲ့၊ ထစမ်းပါကွ” ဦးဘသာကျုပ်ကိုနှိုးတော့ မနက်ခုနစ်နာရီတောင်မထိုးသေးပါဘူးဗျာ၊ ကျုပ်လည်း အိပ်မရတော့မယ့်အတူတူ ထလိုက်ရတော့တယ်၊ ခြင်ထောင်တွေဘာတွေသိမ်းပြီးတော့ မျက်နှာသစ်ဖို့ ခြံထဲဆင်းခဲ့တာပေါ့ဗျာ၊ မီးဖိုချောင်က အိမ်မကြီးထဲမှာမရှိဘဲနဲ့ ခြံအနောက်ဘက်တစ်နေရာမှာ တဲကလေးလုပ်ထားတာဗျ၊ မီးဖိုချောင်ထဲက မီးခိုးတွေထွက်ပြီး ချက်ပြုတ်နေတဲ့ပုံပဲ၊ ကျုပ်လည်း သွားတိုက်ဖို့ ဆားခပ်ရအောင်…

Read More “စုန်းထီးကြီး ဦးဘသာနှင့် ဝမ်းတွင်းပါ မိသက်” »

အတွဲ(၂) စာစဉ်(၉) (၁) မြင်းဇာရွာကလေးက သိပ်သာယာတာဗျ၊ ရွာရဲ့အနောက်ဘက်မှာတော့ မြစ်သာမြစ်ကြီးကရစ်ခွေပြီးစီးဆင်းနေတယ်၊ မြစ်ဆိုပေမယ့် ချောင်းကြီးတစ်ခုလောက်ရှိတယ်လို့ဆိုပေမယ့် ကျုပ်တို့လို မြစ်နားကမ်းနား မနေဘူးတဲ့သူတွေအတွက်တော့ မြစ်ကြီးတစ်စင်းလို့ပဲ မြင်မိပါတယ်ဗျာ၊ နွေရာသီဆိုတော့ ရေကအတော်နည်းနေပြီဗျ၊ လူကြီးတစ်ရပ်လောက်ပဲ ရှိတော့တာ၊ မြစ်ဘေးမှာတော့ နှမ်းတွေစိုက်ကြတဲ့ နှမ်းခင်းတွေရှိတယ်။ ရွာရဲ့အရှေ့ဘက်မှာတော့ တောင်တန်းကြီးတွေကို အတိုင်းသားမြင်နေရတယ်၊ ပြီးတော့ အုပ်ဆိုင်းနေတဲ့ သစ်တောကြီးတွေပေါ့ဗျာ၊ မြင်ဇားကနေ အရှေ့ဘက်ကိုသွားရင် တောင်ခြေရွာကလေးတွေရှိသေးတယ်လို့ပြောတယ်၊ မြင်းဇာအနီးမှာတော့ ကျော်ရွာ၊ မောက်လင်းရွာ၊ မောက်ရွာတွေလည်းရှိသေးတယ်။ ကျုပ်တို့ရောက်ပြီး နောက်တစ်နေ့ရောက်တော့ ဦးအောင်ရှိန်ကြီးက သူ့မိသားစုနဲ့မိတ်ဆက်ပေးတယ်ဗျ၊ ဦးအောင်ရှိန်ကြီးမှာ သမီးနှစ်ယောက်ရှိတယ်၊ အကြီးမက မခင်ကြည်တဲ့၊ အသက်က သုံးဆယ်ကျော်လောက်ပေါ့၊ အိမ်ထောင်ရှိတယ်၊ ကလေးတောင်မှ ဆယ်နှစ်ကျော်လောက်ရှိနေပြီထင်ပါ့၊ အငယ်မကျတော့ မနှင်းကြည်တဲ့ဗျ၊ အသက်က အစိတ်လောက်ရှိမယ်ထင်ပါ့၊ သူကတော့ ယောက်sm;မရှိသေးဘူး၊ အပျိုပေါ့ဗျာ။ အကြီးမ…

Read More “စုန်းထီးကြီး ဦးဘသာနှင့် အောင်မြင်သော အရှုံး” »

အတွဲ(၂) စာစဉ် (၈) (၁) ကျုပ်တို့ခရီးဆက်လာရင်း လမ်းတစ်လျှောက်မှာတော့ အေးရာအေးကြောင်းပါပဲဗျာ၊ နောက်တော့ တောင်ကြီးတွေကို ဖြတ်လာရတယ်ဗျ၊ ကားလမ်းကလမ်း တောင်ဆင်းတောင်တက်နဲ့ ကျုပ်ဖြင့် အညာလို့ကိုမထင်ဘဲ ရှမ်းပြည်ဘက်ကို လမ်းမှားပြီး ရောက်လာသလားလို့ထင်မိတာ၊ ကျုပ်တို့ဒေသနဲ့ဘာမှမဆိုင်ဘူးဗျာ၊ သစ်တောကြီးတွေ၊ တောင်တန်းကြီးတွေနဲ့ နွေရာသီမှာတောင် သစ်တောတွေက စိမ်းစိုနေတာဗျ။ ကျုပ်လည်း ကားစီးလာရင်း ဆရာကြီးရှိန်ကို လက်တို့ပြီးတော့ မေးရတာပေါ့ဗျာ။ “ဆရာကြီး၊ ကျုပ်တို့ကားမှားစီးလာပြီး ရှမ်းပြည်ကိုများရောက်နေတာလား၊ အခုတောင်တွေပေါ်ကိုချည်းရောက်နေတာနော်ဗျ” ဦးအောင်ရှိန်က ကျုပ်ပြောတော့ အသံထွက်ပြီးတော့ပါရယ်တယ်ဗျ။ “မမှားပါဘူးငါ့တူရာ၊ ဒီလမ်းက ငါတို့သွားနေကြပါကွ” “မမှားဘူးဆိုတော့လည်း တော်သေးတာပေါ့ဗျာ၊ ကျုပ်ဖြင့် တစ်မှေးမှေးပြီး နိုးလာတော့ ရှမ်းပြည်တက်နေတယ်လို့ထင်သွားမိတာ” “ဟား၊ ဟား ဒါရှမ်းပြည်မဟုတ်ပါဘူးကွ၊ ငါတို့ရဲ့ ယောနယ်ကိုရောက်လာတာပါ” “ယောနယ်ကလည်း တောင်တွေချည်းဘဲနော်ဗျ” ကျုပ်လည်းမေးရင်း ပြတင်းပေါက်ကနေငေးကြည့်လာတာပေါ့ဗျာ၊ မြင်မြင်သမျှ တောင်တန်းတွေ…

Read More “စုန်းထီးကြီးဦးဘသာနှင့် ကဝေ ကျွေးတဲ့ ထမင်းဝိုင်း” »

အတွဲ(၂) အပိုင်း(၇) (၁) ကားစီးရင်း သိပ်မကြာခင်မှာပဲ နေကဝင်လုဆဲဆဲဖြစ်နေပြီဗျ၊ ပိတ်ချင်းတောင်ကြီးကိုကျော်ပြီးတော့ တောင်က ကြီးကြီးမားမားမရှိတော့ဘဲ တောင်ကုန်းကလေးတွေလောက်ပဲရှိတော့တာ၊ ရွာစဉ်ကလည်း ဆက်နေတာပဲဗျာ၊ ဒီကားတွေကတော့ တစ်မျိုးဗျ၊ ခုံတွေကို ဘေးတန်းကြီးတန်းထားတာမဟုတ်ဘဲ နှစ်ယောက်တစ်ခုံသဘောမျိုးနဲ့ ခုံတန်းလေးတွေအများကြီးလုပ်ထားကြတာဗျ၊ ကျုပ်တို့အရှေ့က ခုံတန်းမှာ ဦးဘသာနဲ့ ဦးအောင်ရှိန်နဲ့ထိုင်ကြတယ်၊ ကျုပ်နဲ့ ရင်မောင်နဲ့က သူတို့အနောက်က ခုံတန်းမှာပေါ့ဗျာ၊ ခုံတန်းတွေက လူများများဝင်အောင်လို့ ကျပ်ကျပ်သပ်သပ်ကလေးတွေရိုက်ထားတာဆိုတော့ ကျုပ်က ခါးကိုကိုင်းလိုက်တာနဲ့ ဦးဘသာတို့နောက်စေ့နားကို ခေါင်းကရောက်သွားတယ်ဗျ၊ ဒီလိုဆိုတော့ စကားပြောလို့အဆင်ပြေတယ်မဟုတ်လား၊ ရင်မောင်ဆိုတဲ့သူက ဘုရားစာတွေရွတ်နေပေမယ့် ကျုပ်ကတော့ ပျင်းလို့ ဦးဘသာကြီးတို့နှစ်ယောက်အနားကို ခေါင်းကပ်ပြီး ဦးသဘာတို့ ထိုင်ခုံနောက်ကျောမှီကို လက်တင်ထားလိုက်တာပေါ့ဗျာ။ “ဒါထက် ဦးဘသာနဲ့ ဆရာကြီးရှိန်နဲ့က တော်တော်ခင်မင်တာပဲနော်၊ နေတာကလည်း တစ်ယောက်က အရှေ့ပိုင်း၊ တစ်ယောက်က အနောက်ပိုင်းဆိုတော့ ဘယ်လိုလုပ်သိပြီး ခင်သွားကြတာလဲ”…

Read More “စုန်းထီးကြီး ဦးဘသာနှင့် သီပေါကိုယ်တော်လေး” »

အတွဲ(၂) စာစဉ်(၆) (၁) ရေအေးကွင်းရွာထဲကို ဝင်လိုက်တော့ ရွာကလေးက အေးအေးချမ်းချမ်းပဲဗျ၊ ရေအေးကွင်းကားရပ်နားစခန်းနဲ့ ရေအေးကွင်းရွာနဲ့က ခပ်လှမ်းလှမ်းရယ်ဗျ၊ ဆက်တော့ ဆက်နေတာပေါ့ဗျာ၊ ရေအေးကွင်းရွာက အဲဒီကားရပ်နားစခန်းကြောင့် စီးပွားတော်တော်ဖြစ်နေတာတဲ့ဗျာ၊ အခုလည်း ဦးကြည်က ကျုပ်နဲ့ဦးဘသာကို ထမင်းစားဖိတ်ခေါ်ရင်းကနေ ကျုပ်တို့နဲ့အတူတူပါလာတဲ့ ဘုရားပျံဦးအောင်ရှိန်ရယ်၊ သူ့တပည့်ရယ်ကိုပါ ခေါ်လာတာပေါ့ဗျာ။ ရေအေးကွင်းရွာက ရွာကြီးဗျ၊ အိမ်ခြေရာခြေတွေလည်း တောင့်တောင့်တင်းတင်းဆောက်ထားကြရဲ့ဗျာ၊ ကားလမ်းပေါက်တယ်ဆိုတော့ အတော်လေးတိုးတက်တယ်လို့ပြောရမယ်၊ မကြာပါဘူး ကျုပ်တို့လှည်းက ခြံဝန်းကြီးတစ်ခုထဲကို မောင်းဝင်လာပါရောဗျာ၊ ခြံဝန်းကတော့ အတော်ကျယ်တယ်ဗျ၊ ခြံထဲမှာလည်း မန်ကျည်းရိပ်တွေနဲ့အုပ်အုပ်ဆိုင်းဆိုင်းပေါ့ဗျာ၊ ခြံအလယ်လောက်မှာတော့ သစ်သားအိမ်ကြီးတစ်အိမ်ရှိတယ်ဗျ၊ ခြေတံရှည်အိမ်ကြီးက ရှေးပုံစံကြီးဆောက်ထားတာ၊ တိုင်လုံးတွေဆိုရင်လည်း သစ်လုံးအတိုင်းကြီးတွေ ဆောက်ထားတာဗျို့။ “ဆရာကြီးတို့ ကျုပ်အိမ်ကိုရောက်ပါပြီ၊ ကြွကြပါ” ဦးကြည်ကတော့ ရိုးရိုးအေးအေးနေတယ်ဆိုပေမယ့် သူ့အိမ်ကိုကြည့်ပြီး အထိုက်အသင့်ချမ်းသာတဲ့လူလို့တွေးမိတယ်ဗျ၊ ကျုပ်တို့ကိုအိမ်ပေါ်ကိုမခေါ်သေးဘဲ အိမ်ရှေ့နားမှာခင်းထားတဲ့ ကွပ်ပျစ်မှာ ဖျာချောခင်းပြီးတော့…

Read More “စုန်းထီးကြီး ဦးဘသာနှင့် ရေနွေးမကြိုက်တဲ့အညာသား” »