Tag: သရဲ

အပိုင်း (၁) (၁) တောင်တန်းကြီးကိုဖြတ်ကျော်လိုက်သည့်အခါ မိုက်လိုရွာကလေးကို တောင်ခြေမြေပြန့်တွင် အတိုင်းသားမြင်တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုတောင်ကြောကြီးက တစ်ချိန်ကသံချက်ဖိုကြီးများတည်ရှိသည့် တောင်ကြောကြီးဖြစ်သော်လည်း ယခုတော့ သံချက်ဖိုများကိုသိပ်မတွေ့ရတော့ပေ။ ငခမ်းက တောင်တန်းကြီးပေါ်မှဆင်းလာသည့်အခါ သူယခင်က သံတုံးများသယ်ဆောင်နေကျ သံချက်ဖိုဟောင်းကြီးအနားမှဖြတ်သန်းသွားလာမိသည်။ “မင်း၊ မင်း စိုင်းကွမ်ခမ်းမဟုတ်လား” တုန်ရီနေသည့်အသံက သူ့နောက်ကျောတွင် ပေါ်ပေါက်လာသဖြင့် ငခမ်းလှည်း လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ အိုမင်းနေသည့်် အဘိုးကြီးတစ်ယောက်က သူ့အနားသို့ တဖြည်းဖြည်းတိုးကပ်လာလေသည်။ “ခင်ဗျားကျုပ်ကိုမှတ်မိသေးတယ်လား” “မှတ်မိတာပေါ့ကွာ၊ အရင်တုန်းက မင်းတို့ စိုင်းဆေခမ်းပန်းပဲဖိုက ငါ့ဆီကနေသံတွေယူနေကျမဟုတ်လား၊ မင်းသံတောင်းကြီးနှစ်တောင်းကိုထမ်းသွားတဲ့ ပုံရိပ်က ငါ့မျက်လုံးထဲကနေ မထွက်သေးဘူး” “ဘယ်လိုလဲအဘကြီး သံမချက်တော့ဘူးလား” အဘိုးကြီးက ခေါင်းခါလိုက်သည်။ “ဒီတောင်တန်းကြီးတစ်ဝိုက်မှာ လူပျောက်မှုတွေ မကြာခဏဖြစ်ပြီးတော့ သံချက်ဖိုတွေကို မကောင်းဆိုးဝါးတွေ တိုက်ခိုက်တာခံရတယ်၊ ဒီလိုနဲ့ သံချက်ဖိုတွေ ကွယ်ပျောက်သွားခဲ့တာပဲ” “ဘယ်လိုမကောင်းဆိုးဝါးမျိုးပါလိမ့်” အဘိုးကြီးက ခေါင်းခါလိုက်သည်။…

Read More “နတ်မိစ္ဆာဖမ်းဆရာခမ်း နှင့် မိစ္ဆာတစ်ကောင်၏ နှလုံးသား” »

(ဖြစ်ရပ်မှန်တစ်ခုအပေါ်အခြေခံ၍ ရေးသားပါသည်) (၁) အချိန်ကား ၁၉၈၀ ခုနှစ်ခန့်ကဖြစ်သည်။ ပဲခူးမြို့နှင့် မလှမ်းမကမ်း၊ ပဲခူးမြစ်ကမ်းနံဘေးတွင် ရိုးကောက်(အမည်လွှဲ) ရွာကလေးတည်ရှိသည်။ ရိုးကောက်ရွာကလေးမှာ ပဲခူးမြစ်ကိုနဖူးတင်လျှက်တည်ဆောက်ထားပြီး ပဲခူးမြို့နှင့် မနီးမဝေးတွင်တည်ရှိသည်။ ရွာကလေးက အိမ်ခြေငါးဆယ်ကျော်ခန့်သာရှိပြီး ရွာအနောက်ဘက်တွင် ပဲခူးမြစ်ကြီးက ဖြတ်သန်းစီးဆင်းနေလေသည်။ ရွာအရှေ့ဘက်တွင်တော့ မျက်စိတစ်ဆုံးကျယ်ပြောလှသည့် လယ်ကွင်းပြင်ကြီးများရှိသည်။ ထိုရွာကလေးတွင် မအေးကြည်တို့ သားအမိတစ်တွေနေထိုင်ကြသည်။ မအေးကြည်က အသက် သုံးဆယ်ငါးနှစ်ခန့်သာရှိသေးသည်။ သူ့ထံတွင် သားသမီးလေးယောက်ရှိပြီး သူ့ယောက်ျားဖြစ်သူ ကိုအုန်းကတော့ လွန်ခဲ့သည့် ငါးနှစ်ခန့်ကပင် လယ်ထဲဆင်းရင်း ပိုးထိ၍သေဆုံးသွားလေသည်။ ကိုအုန်းသေဆုံးသွားပြီးတော့ မအေးကြည်က လယ်တွေကိုဆက်လုပ်သေးသည်။ သို့သော် ကလေးငယ်များတစ်ဖက်နှင့်မို့ စိတ်သွားတိုင်းကိုယ်မပါခဲ့ပေ၊ အကြီးဆုံးသား အောင်ပုက အသက်ဆယ်နှစ်ကျော်ပြီဖြစ်သည်၊ အောင်ပုအောက်က သမီးကြီးက စန်းကြည်ဟုခေါ်ပြီး အသက်ရှစ်နှစ်ပတ်ချာလည်ရှိပြီ၊ သမီးကြီး စန်းကြည်အောက်က သမီးလတ် အုန်းကြည်ရှိကာ အသက်ခုနစ်နှစ်နီးပါးဖြစ်ပြီး…

Read More “နှစ်ဆယ့်ငါးကျပ်တန်ကလေးတစ်ရွက် (စဆုံး)” »

အပိုင်း(၃) ထိုလူငယ်နှင့် ငမိုးတို့က ငခမ်းအားနှစ်ဖက်ညှပ်ကာ တိုက်ခိုက်ကြသည်။ သူတို့၏လက်သီးချက်များကို ငခမ်းက ကာကွယ်ရလေသည်။ သူတို့၏ တိုက်ချက်များမှာ အလွန်ပြင်းထန်လှသည်။ ငခမ်းကာကွယ်နေသည့်ကြားထဲမှ ငမိုး၏ ဝိုက်လက်သီးတစ်ချက်က ငခမ်း၏ ဗိုက်သားကိုထိုးမိသွားပြီး ငခမ်းအနောက်သို့လွင့်ထွက်သွားကာ သစ်ပင်ကြီးတစ်ပင်နှင့် ဆောင့်မိသွားတော့သည်။ ငခမ်း၏ ဗိုက်သားက အတွင်းသို့အတော်ခွက်ဝင်သွားသည်။ ထိုစဉ်မှာပင် လူငယ်က ငခမ်းအားခြေထောက်ဖြင့် ပြေးကန်ဝင်လာသည်။ ငခမ်းလည်း ဘေးသို့လှိမ့်ရှောင်လိုက်ရာ လူငယ်၏ ကန်ချက်မှာ သစ်ပင်ကြီးကိုထိသွားပြီး ထွာဆိုင်ခန့်ရှိသည့် သစ်ပင်ကြီးမှာ ဝုန်းခနဲ ကျိုးကျသွားလေသည်။ ငမိုးက လဲကျကျန်နေခဲ့သည့် သစ်ပင်ကြီး၏ ပင်စည်ကိုကိုင်လိုက်ပြီး ထိုသစ်ငုတ်တိုကိုဆွဲနှုတ်လိုက်လေသည်။ သစ်မြစ်ဆုံကြီးတစ်ခုလုံးမြေပေါ်သို့ ကြွတက်ကာ ပါလာလေသည်။ ထို့နောက် ထိုသစ်မြစ်ဆုံကြီးဖြင့် ငခမ်းအား လွှဲလွှဲပြီးရိုက်လေသည်။ ငခမ်းမှာ သစ်ပင်ရိုက်ချက်ကို ခံရပြီး လွင့်လွင့်ထွက်နေလေသည်။ “တော်ပြီဟေ့ကောင်၊ မင်းငါတို့နှစ်ယောက်ကို နိုင်ဖို့ဆိုတာမဖြစ်နိုင်ဘူး” လူငယ်ကလဲကျနေသည့်…

Read More “နတ်မိစ္ဆာဖမ်းဆရာခမ်းနှင့် ခေါင်းနှစ်လုံးနှင့်ကျား” »

အပိုင်း (၂) “ညီလေး မအိပ်သေးဘဲ ဘာလုပ်နေတာလဲကွ” အနောက်မှအသံကြားသဖြင့် ငခမ်းထိတ်လန့်သွားသည်။ ကျားမုဆိုးဘတိုးက သူ့အနီးသို့ လမ်းလျှောက်လာလေသည်။ “ကျုပ်၊ ခေါင်းနှစ်လုံးနဲ့ ကျားကြီးကို မမြင်ဖူးလို့ အနီးကပ်လာကြည့်တာပါဗျာ” “သိပ်လည်းအနီးမကပ်နဲ့အုံးကွ၊ ဒီကောင်ကြီးက တောရိုင်းကောင်ကြီးဆိုတော့ ဘယ်အချိန်စိတ်ထဖောက်မလဲဆိုတာ မသိနိုင်ဘူးကွ” ဘတိုးက ခေါင်းနှစ်လုံးနှင့် ကျားကြီးအနီးသို့ လမ်းလျှောက်သွားလေသည်။ “အကိုဘတိုးရော ဘာလုပ်မလို့လဲ” “အပေါ့သွားချင်လို့ကွ” ထို့နောက် ဘတိုးက ခါးစည်းကြိုးကိုဖြေလိုက်ပြီး သူဝတ်ထားသည့်ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်ကာ ကျားကြီး၏ မျက်နှာအနီးတစ်ဝိုက်သို့ သေးဖြင့်ကော့ပန်းတော့သည်။ ငခမ်းလည်း နားမလည်နိုင်သဖြင့် မျက်လုံးအပြူးသားနှင့်ကြည့်နေလေသည်။ အသေးလေးက အသံတိုးတိုးကလေးဖြင့် “ကျားကတော့ တော်တော်ဒေါသထွက်နေပြီဟေ့” “အကိုဘတိုး အဲဒါဘာလုပ်တာလဲဗျ” “ဒါက အကြောင်းရှိတယ်၊ နာမ်နှိမ်တယ်ဆိုတဲ့သဘောပဲကွ၊ ကိုယ်ဖမ်းလာတဲ့အကောင်ကို လိမ်မာယဉ်ကျေးသွားအောင်၊ နောက်ပြီးတော့ သူ့သခင်ကိုကြောက်အောင်လို့ ဒီလိုမျိုးသေးနဲ့ များများပန်းပေးရတယ်ကွ၊ ဟား၊ ဟား”…

Read More “နတ်မိစ္ဆာဖမ်းဆရာခမ်း နှင့် ခေါင်းနှစ်လုံးနှင့်ကျား” »

(က) “မိန်းမရေ . . . မိန်းမရေ” ခပ်အုပ်အုပ်ခေါ်နှိုးသံကြောင့် မချောလန့်နိုးလာလေသည်။ သူ့ယောက်ျားက ကိုစောက အိမ်ရှေ့မှ နှိုးနေခြင်းဖြစ်သည်။ ကမန်းကတမ်းထလိုက်ပြီး နာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ မနက်ခြောက်နာရီတောင်ထိုးတော့မည်ဖြစ်သည်။ မချောက အိမ်တံခါးကိုအမြန်ပြေးဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ “မင်းကလဲကွာ ကြာလိုက်တာ” ကိုစောက ပြောပြီးနောက် အိမ်ထဲသို့ဝင်လာသည်။ လက်ထဲတွင်ဆာလာအိတ်တစ်လုံးကိုကိုင်ထားလေသည်။ “ဘာတွေတုန်းတော့ ငါးတွေလား” “အေး တိုးတိုးနေကွ၊ ဒီမှာကြည့်စမ်း” ဆာလာအိတ်ကို ဖွင့်ပြလိုက်သည့်အခါ အတွင်းတွင် အလွန်ကြီးမားသော ငါးခူကြီးများကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ “ဟယ် . . ငါးခူကြီးတွေကကြီးလိုက် ထွားလိုက်တာတော်၊ တစ်ကောင်တစ်ကောင်ကို ၂ပိဿလောက်ရှိမယ်ထင်တယ်” ငါးခူကြီးတွေက ခေါင်းကိုထုရိုက်ထားသော်လည်း တွန့်လိမ်နေကြသေးသည်။ “တိုးတိုးပြောမိန်းမရ ငါငါးဖမ်းတဲ့နေရာတစ်ခုကို တွေ့လာတာ လူတွေကြားလို့ အကုန်သွားဖမ်းနေမှ ငါးမရဘဲဖြစ်နေဦးမယ်” “ဟုတ်လား၊ ဘယ်နားမှာလဲ” “ဟို . . ….

Read More “ဘုရားငါးဖမ်းကြသူများ (ဖြစ်ရပ်မှန်)” »

အတွဲ(၂) အပိုင်း(၁) အပိုင်း (၁) အနက်ရောင်ခံတပ်ကြီးရှိ အလယ်မြေကွက်လပ်ကြီးတွင် ရဲမက်ဗိုလ်ပါများအများအပြား စုဝေးနေကြလေသည်။ အတွင်းဝန်မင်းကြီး မင်းလှကျော်ခေါင်က မြင်းရထားတစ်စီးကိုစီးလျှက် ခံတပ်အတွင်းသို့ဝင်လာခဲ့သည်။ မနက်ခင်းနေရောင်ခြည်အောက်တွင် ရဲမက်များက အင်အားအပြည့်နှင့် စီတန်းလျက်ရှိနေကြသည်။ ခံတပ်အတွင်းသို့ရောက်သော် အတွင်းဝန်မင်းကြီးက မြင်းပေါ်မှဆင်းလိုက်ပြီး ရဲမက်များကိုတစ်ချက်ဝေ့ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ညိတ်ကာ ခံတပ်အတွင်းသို့ဝင်သွားလေသည်။ “မိစ္ဆာဖမ်း တပ်စုမှူး ပျံချီ၊ အခစားရောက်ကြောင်းပါ ဝန်မင်းကြီး” အတွင်းဝန်မင်းကြီး ရုံးစိုက်သည့်အခန်းအတွင်းသို့ ရွှေရောင်ချပ်ဝတ်တန်ဆာများကို ဝတ်ဆင်ထားသည့် ပျံချီက ဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။ အတွင်းဝန်မင်းကြီးက သားနားနေသည့် ပျံချီကိုကြည့်လိုက်ပြီး “အလိုလေး၊ ကိုယ်ရောင်ကိုယ်ဝါတွေတောက်ပနေပါလားပျံချီရဲ့” အတွင်းဝန်မင်းက တမင်ရွဲ့ပြောလိုက်သော်လည်း ပျံချီကတော့ သူ့ဝတ်စုံကိုသူပြန်ငုံ့ကြည့်ရင်း ကျေနပ်နေမိသည်။ “အတွင်းဝန်မင်းကြီး ကျွန်တော်မျိုးကိုခေါ်တယ်ဆို” “အေးကွယ်၊ ငါမင်းကိုခေါ်တာ အရေးကြီးတယ်ကွဲ့၊ လွန်ခဲ့တဲ့ရက်တွေက မြင်းတပ်ကို လင်းနို့ဆိုးက ဖျက်သွားတယ်မဟုတ်လား၊ အဲဒီသတင်းကို ငါတို့လှို့ဝှက်ထားပေမယ့်…

Read More “နတ်မိစ္ဆာဖမ်းဆရာခမ်း နှင့် ခေါင်းနှစ်လုံးနှင့်ကျား” »

(၁) “ဖိုးမောင်ရေ ဒီညတော့မင်းဂျူတီကျတယ်ဟေ့” အလုပ်သမားလိုင်းခန်းလေးအတွင်း ဦးလေးသောင်က ပြောရင်း လိုင်းခန်းအတွင်းသို့ဝင်လာလေသည်။ အိမ်ရှေ့တွင် မဂ္ဂဇင်းတစ်အုပ်နှင့် နှပ်နေသော ဖိုးမောင်မှာ ဦးလေးသောင်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်လေသည်။ ဦးလေးသောင်က ဖိုးမောင်တို့အိမ်ရှေ့အရောက်တွင် ရပ်သွားလေသည်။ “မင်းဒီညမောင်မျိုးနဲ့စောင့်ရမှာကွ . . ဒါပေမယ့် မောင်မျိုးက မစောင့်ဘူးဆိုပြီး မင်းအတွက် ၁၀၀ ထည့်ပေးလိုက်တယ်” ဖိုးမောင်က ပြုံးရင်း ထို၁၀၀ တန်ကို ယူလိုက်တော့သည်။ ထို့နောက် နွမ်းဖတ်နေသည့် သူ့အကျီအိတ်ကပ်ထဲသို့ ထည့်လိုက်တော့သည်။ ခေတ်ကာလအခြေအနေအရသော်လည်းကောင်း၊ ရာသီဥတုအခြေအနေရသော်လည်းကောင်း မီးကင်းစောင့်ရသည့်ခေတ်ဖြစ်သည်။ သူတို့လမ်းထိပ်တွင် အစိုးရစက်ရုံတစ်ရုံရှိပြီးနောက် ထိုစက်ရုံအုတ်တံတိုင်းဘေး ကားလမ်းမအနားတွင်သစ်သားဖြင့် ခြေတံရှည်ဆောက်လုပ်ထားသည့် မီးကင်းတဲကလေးရှိသည်။ မီးကင်းစောင့်ရသည့်ကာလတွင် လမ်းထဲ ရပ်ကွက်ထဲမှလူများ အလျှိုလျိုတာဝန်များခွဲဝေပေးထားသော်လည်း အများစုကတော့ မီးကင်းလိုက်မစောင့်ကြဘဲ ကင်းကြေးသာ ပေးကြသည်များသည်။ ထိုအခါ ဖိုးမောင်တို့လို အလုပ်မရှိအကိုင်မရှိ ရပ်ကွက်ထဲက လူငယ်တွေအဖို့…

Read More “နာရီပြန်တစ်ချက်တီး (ဖြစ်ရပ်မှန်)” »

အခန်း(၁) ဦးထွန်းထွန်းဦးမှာ ကျူရှင်ဆရာတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ ငယ်စဉ်က ကျောင်းဆရာလုပ်ရန် ဝါသနာပါခဲ့သော်လည်း အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် မလုပ်ဖြစ်ခဲ့။ ထို့နောက်အကိုဖြစ်သူနှင့်အတူ နိုင်ငံခြားသွားရောက်အလုပ်လုပ်ကိုင်ခဲ့သည်။ နိုင်ငံခြားရောက်သော်လည်း ဦးထွန်းထွန်းဦးမှာ အားလပ်သည့်အချိန်များတွင် အင်္ဂလိပ်စာကို လေ့လာ၏။ နိုင်ငံခြားတွင် အင်္ဂလိပ်ဘာသာသင်တန်းများတက်သည်။ နိုင်ငံခြားတွင် ၁၀ နှစ်ကျော် အလုပ်လုပ်ပြီးသော အခါ ဦးထွန်းထွန်းဦးတစ်ယောက် အတော်အတန်စုမိဆောင်းမိဖြစ်၍ မြန်မာနိုင်ငံသို့ပြန်လာခဲ့သည်။ ထိုခေတ်က ကျူရှင်များ၊ ဘော်ဒါဆောင်များ ခေတ်ကောင်းသည်။ ဦးထွန်းထွန်းဦးကလဲ သင်ကြားရေးကို ဝါသနာပါလေသည်။ ထို့ကြောင့် ဘော်ဒါဆောင်နှင့် ကျူရှင်ကို တွဲဖွင့်လိုက်သည်။ နာမည်ရ ဆရာ၊ ဆရာမများကို လစာများများပေး၍ ငှားရမ်းသည်။ သူစုဆောင်းထားသော ငွေများအားလုံးကို ဘော်ဒါတွင် မြှုပ်နှံလိုက်လေသည်။ သူကိုယ်တိုင်လဲ အင်္ဂလိပ်စာဆရာအဖြစ်သင်ကြားလေသည်။ တစ်နှစ်၊ နှစ်နှစ် အတွင်းမှာပင် ဦးထွန်းထွန်းဦး၏ ဘော်ဒါဆောင်မှာ နာမည်ကြီးပြီး အောင်မြင်သွားလေသည်။ နယ်မြို့လေးဖြစ်သည်မို့…

Read More “ပျောက်ဆုံးနေသော မိန်းကလေး (စဆုံး)” »

(၁) “မိညိုရေ၊ မိဖြူရေ သမီးတို့ အိမ်ပြန်ကြရအောင်” မလှိုင်ကပြောရင်း လယ်ထဲကတက်ပြီး ခြေလက်များကို လယ်ကန်သင်းထဲမှစီးဆင်းနေသည့်ရေဖြင့် ဆေးနေလျှက် သမီးများကို အော်ပြောလိုက်သည်။ ထိုအခါ သမီးနှစ်ယောက်က လယ်ကန်သင်းထိပ် ကုက္ကိုပင်ကြီးအောက်တွင် သူ့ကိုပြန်လှမ်းအော်သဖြင့် မလှိုင်လဲသမီးနှစ်ယောက်ဆီသို့ လမ်းလျှောက်လာသည်။ မိညိုက အကြီးမဖြစ်ပြီး အသက် ဆယ့်နှစ်နှစ်ရှိပြီဖြစ်ကာ မိဖြူကတော့ အသက်၆နှစ်သာရှိသေးသည်။ ကုက္ကိုပင်အရိပ်အောက်အရောက် မိဖြူက ဝက်ဝံရုပ်ကလေး တစ်ရုပ်ကိုင်ထားသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသဖြင့် မလှိုင်အံ့သြသွားမိသည်။ “ဟဲ့ သမီး အဲဒီအရုပ်ကလေး ဘယ်ကရလာတာလဲ မှန်မှန်ပြောစမ်း” “ဒီကားလမ်းအတိုင်းလျှောက်ဆော့နေရင်း ကားလမ်းဘေးကနေ ကောက်ရခဲ့တာအမေရဲ့” “ဟုတ်လို့လား၊ သေချာလား” “ဟုတ်တယ်အမေ သမီးလဲပါတယ်၊ ညီမလေးကောက်ရခဲ့တာ” အကြီးမ မိညိုက ထောက်ခံပေးလိုက်သဖြင့် မလှိုင်တစ်ယောက် သမီးနှစ်ယောက်ကို လက်ဆွဲရင်း အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့သည်။ ကျယ်ပြောလှသည့်ကောင်းကင်ကြီးတွင်တော့ တိမ်စိုင်တိမ်လိပ်ကြီးများနှင့် တိမ်မည်းကြီးများက တရိပ်ရိပ်တက်လာနေပြီဖြစ်သည်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့မှ…

Read More “အိပ်ရာဘေးက ဝက်ဝံရုပ်ကလေး (စဆုံး)” »

အပိုင်း (၅) ဇာတ်သိမ်းပိုင်း လရောင်မှိန်ပြပြအောက်တွင် လင်းနို့ကြီးတစ်ကောင်ပျံဆင်းလာလေသည်။ စည်သူတို့ကို ဝန်းရံထားသည့် မြင်းစီးသမားများကို လင်းနို့ကြီးက အရှိန်ဖြင့်ဝင်တိုက်သည်။ မြင်းများကို အတောင်ပံများဖြင့်ရိုတ်ခတ်လိုက်သည့်အခါ မြင်းများမှာလန့်ပြီး ခြေဦးတည့်ရာထွက်ပြေးကာ မြင်းတပ်ပျက်လေတော့သည်။ မြင်းတပ်ခေါင်းဆောင်က စည်သူထံသို့ မြင်းကိုမောင်းနှင်လာပြီး လက်မှလည်း လှံကိုအသင့်ကိုင်ဆောင်လာလေသည်။ ထိုအချိန်တွင်ပင် မြင်းတပ်ခေါင်းဆောင်၏ မြင်းကို လင်းနို့ကြီးက ခြေထောက်နှစ်ဖက်နှင့် ကုပ်ချီပြီး မိုးပေါ်သို့ဆွဲတင်လိုက်ကာ မိုးပေါ်သို့ရောက်မှ ခပ်လှမ်းလှမ်းသို့ပစ်ချလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် လင်းနို့ကြီးက မိုးပေါ်မှခုန်ဆင်းကာ စည်သူအရှေ့တွင်ရပ်တန့်လိုက်သည်။ “စည်သူ၊ ကျုပ်ခင်ဗျားကိုရှာနေတာကြာခဲ့ပြီ” လင်းနို့ကြီးက မြေပြင်ပေါ်သို့ရောက်ပြီး မကြာခင်မှာပင် လူတစ်ယောက်အဖြစ်ပြောင်းလဲသွားသည်။ ထိုသူကတော့ ငခမ်းပင်ဖြစ်သည်။ စည်သူက မျက်လုံးပြူးကြီးနှင့် ငခမ်းကိုကြည့်နေလိုက်သည်။ ငခမ်းက ပြေးကာ စည်သူအားပွေ့ဖက်လိုက်သည်။ “ကျုပ်မြို့ကနေထွက်ဖို့ နောက်ကျသွားတော့ မြို့ထဲမှာပဲ တစ်ညနေလိုက်ရတယ်၊ အဲဒီအချိန်မှာ မီးလောင်မှုတစ်ခုဖြစ်တာနဲ့ ကျုပ်လည်းသွားကြည့်တော့ ခင်ဗျားရဲ့အိမ်ဖြစ်နေတယ်၊…

Read More “နတ်မိစ္ဆာဖမ်းဆရာခမ်းနှင့် စည်သူ၏အမိုက်ဇာတ်သိမ်း” »