Tag: သရဲ

အပိုင်း (၁) (၁) ညည့်နက်နေပြီဖြစ်သည်မို့ တိုက်ခတ်နေသည့်လေညှင်းများက အေးမြနေသည်။ လမ်းနံဘေးတွင် ကွင်းပြင်ကြီးများသာရှိသဖြင့် လေကတဝူးဝူးဖြင့်တိုက်ခတ်လျှက်ရှိသည်။ လပြည့်ညနီးပြီဖြစ်သဖြင့် လမင်းကြီး၏ အလင်းရောင်က တောက်ပနေကာ တစ်လောကလုံးကိုလွှမ်းခြုံထားလျှက်ရှိသည်။ ညကောင်းကင်တွင် တိမ်ကင်းစင်လျှက်ရှိကာ ညည့်တွင်ကျက်စားသည့် ငှက်များက တစ်ချက်တစ်ချက်အော်ဟစ်ကာ ပျံသန်းနေလေသည်။ “ကျုပ်တို့ရောက်တော့မယ်မဟုတ်လားငခမ်း” မုန်တိုင်းကမေးလိုက်ရာ ငခမ်းက ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ “ရှေ့နားတစ်ကွေ့ဆိုရင်ရောက်ပါပြီ မုန်တိုင်းရ” ငခမ်းအရှေ့တွင်ထိုင်စီးလျက်လိုက်ပါလာသည့်မိန်းကလေးမှာ ငိုက်မြည်းနေလေသည်။ “မင်းအိပ်နေပြီလား” ငခမ်းကမေးလိုက်တော့မှ ထိုမိန်းကလေးက လှုပ်ရှားလာလေသည်။ “မအိပ်ပါဘူးရှင်၊ ကျုပ်ပတ်ဝန်းကျင်ရဲ့ ရှုခင်းအလှအပကိုခံစားနေတာပါ” ထိုအခါ ငခမ်းက ရယ်မောလိုက်သည်။ “ဟား၊ ဟား၊ ဒီလောက်မှောင်နဲ့မည်းမည်းထဲမှာ မင်းက ဘာအလှအပတွေကို ခံစားနေတာလဲကွ” “ရှင်မသိဘဲမပြောနဲ့၊ လသာနေတဲ့ကောင်းကင်ကြီးရယ်၊ ကွင်းပြင်ထဲက ဖြတ်တိုက်လာတဲ့လေတွေရယ်၊ နောက်ပြီး ပိုးကောင်လေးတွေအော်မြည်နေတဲ့အသံရယ်က ဘယ်လောက်တောင်စိတ်ချမ်းသာစရာကောင်းလိုက်တဲ့ မြင်ကွင်းလဲရှင်” ငခမ်းက မုန်တိုင်းကိုကြည့်ပြီးမျက်ခုံးပင့်ပြလိုက်သည်။ “မင်းက…

Read More “နတ်မိစ္ဆာဖမ်းဆရာခမ်းနှင့် တော်ဝင်ဝရမ်းပြေး” »

ယခုဖော်ပြမည့်အဖြစ်အပျက်များသည် လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်း ၆၀ ကျော်ကဖြစ်ပျက်ခဲ့သည့်အဖြစ်အပျက်များဖြစ်ပါသည်။ (၁) စစ်ကိုင်းတိုင်း၊ ခင်ဦးမြို့နယ်တွင် သရက်ကန်ဆိုသည့် ကျေးရွာကလေးတစ်ခုရှိသည်။ ထိုကျေးရွာကလေးမှာ ရှေးမြန်မာမင်းများလက်ထက်ကတည်းက တည်ရှိခဲ့သည့်ကျေးရွာကလေးဖြစ်ပြီး အိမ်ခြေ ၂၀၀ ကျော်ခန့်ရှိပြီး လူဦးရေအတော်အတန်ထူထပ်သည့် ကျေးရွာကလေးဖြစ်သည်။ ရှေးဟောင်းရွာမို့ ရှေးလက်ရာ အိမ်ကြီးများလဲရှိကြပြီး ယခင်မင်းအဆက်ဆက်ဆောက်လုပ်လှူဒါန်းခဲ့ကြသည့် သာသနိကအဆောက်အအုံများလဲပေါများသည်။ ထိုအထဲမှတစ်ခုမှာ ရွာဦးဘုန်းကြီးကျောင်းဖြစ်သည်။ ရွာဦးဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ ရတနာပုံခေတ်ကတည်းက သူကြွယ်တစ်ဦးလှူဒါန်းသွားခဲ့သည့် သစ်သားကျောင်းဆောင်ကြီးဖြစ်ပြီး ရှေးလက်ရာအနုအလှများနှင့် တန်ဆာဆင်ထားသည့် ရှေးကျောင်းတော်ကြီးဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း ထိုရွာဦးဘုန်းကြီးကျောင်းတွင် ကျောင်းထိုင်ဘုန်းကြီးမရှိ၊ အခြားဦးဇင်းများ၊ ကိုရင်များလဲမရှိကြဘဲ ဒီအတိုင်းသော့ခတ်ကာ ပစ်ထားကြခြင်းဖြစ်သည်။ စာဖတ်သူအနေနှင့် ယခုလိုကြားရသည့်အတွက် ထူးဆန်းနေမည်မှာအမှန်ပင်ဖြစ်သည်။ ထိုသရက်ကန်ရွာကလေးတွင် ဘုန်းကြီးကျောင်းကြီးရှိသော်လည်း ကျောင်းထိုင်ဘုန်းကြီးမရှိ၊ အခြားသံဃာများမရှိသည်မှာ ဆယ်စုနှစ် သုံးစုခန့်မျှရှိပြီဖြစ်သည်။ တစ်ရက်တော့ သရက်ကန်ရွာကလေးဆီသို့ သံဃာတော်တစ်ပါး ကြွရောက်လာသည်။ ခရီးသွားရဟန်းတော်တစ်ပါးဖြစ်သည်။ ထိုရဟန်းတော်က ရွာအတွင်းဝင်လာသည့်အခါ…

Read More “ကျောင်းထိုင်မရှိတဲ့ ဘုန်းကြီးကျောင်း” »

(၁) အမရပူရရွှေမြို့တော်ကြီးမှာ ညအချိန်ရောက်သည့်တိုင် စည်ကားနေဆဲဖြစ်သည်။ မြို့တွင်းရပ်ကွက်များတွင် စားပွဲသောက်ပွဲများသာမက အကပွဲများ၊ မြေဝိုင်းဇာတ်ထုပ်များနှင့် စည်ကားနေသည်။ ငခမ်းနှင့်မုန်တိုင်းတို့လည်း ခံတပ်ထဲတွင်ပျင်းလာသဖြင့် ထိုညတော့ထွက်လည်ကြသည်။ မြို့တွင်းတွင် ပွဲဈေးတန်းတစ်ခုရှိသဖြင့် ပွဲဈေးလျောက်ကြသည်။ အနယ်နယ်အရပ်ရပ်မှလာရောက်ကြသူများက သူတို့သယ်ယူလာသည့် ကုန်စည်များကိုရောင်းချဖောက်ကားကြသည်။ လဲလှယ်ကြသည့်နေရာဖြစ်သည်။ ထိုခေတ်က ကုန်စည်လဲလှယ်သည့်စနစ်မှာ တွင်ကျယ်နေသေးသည်။ မြင်းတစ်ကောင်ဆိုလျှင် ဆိတ်ဆယ်ကောင်ရှိသည့် ဆိတ်အုပ်နှင့်လဲလှယ်နိုင်သည်။ စပါးတစ်တင်းလျှင် ငါးပိအိုးကလေးတစ်အိုးနှင့် လဲလှယ်ကြသည်။ ထို့အပြင် လဲလှယ်သူနှစ်ဦးက တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ညှိနှိုင်းပြီး နှစ်ဦးနှစ်ဖက် သဘောတူလျှင် ကုန်စည်များကိုလဲလှယ်တတ်ကြသေးသည်။ တောင်ခြေရွာကလေးတွင် နေထိုင်ခဲ့ဖူးသော မုန်တိုင်းအဖို့တော့ ထိုဈေးမြင်ကွင်းက စည်ကားလွန်းနေလေသည်။ ငခမ်းအနေနှင့်လည်း သူရောက်ပြီးနောက်ပိုင်း ထိုတစ်ကြိမ်သာ ပွဲဈေးတန်းကိုကြုံတွေ့ရခြင်းဖြစ်ရာ အရာအားလုံးက အသစ်အဆန်းဖြစ်နေလေသည်။ တစ်နေရာရောက်သည့်အခါ ရှမ်းကုန်သည်များကိုတွေ့ရသည်။ ရှမ်းကုန်သည်များက သူတို့သယ်ယူလာသည့် ကောက်ပဲသီးနှံများ၊ လယ်ယာသုံးကိရိယာများကို ရောင်းချနေရာ ခေါင်းပေါင်းကြီးပေါင်းထားသည့် ရှမ်းတစ်ယောက်ကိုတွေ့သည့်အခါ ငခမ်းအလွန်အံ့ဩသွားလေသည်။…

Read More “နတ်မိစ္ဆာဖမ်း ဆရာခမ်းနှင့် ခွေးယောင်ဆောင်သောလူ” »

တင်လှိုင်နှင့်ဆုံတွေ့ခဲ့သူများ (၁) “ဒါဆိုရင်တော့သေချာနေပါပြီဆရာ” “ဘာကိုသေချာတာတုန်းဗျ” “ကျွန်တော်တွေ့ခဲ့တာ ဆရာပြောတဲ့ တင်လှိုင်ပဲဖြစ်ရမယ်” “ခေါင်းပြတ်လား” “ပြတ်တာမှဆရာရယ် လည်ပင်းကြီးမှာ အရိုးဖြူဖြူကြီးက ငေါငေါကြီးထွက်နေတာ” “ခင်ဗျားနာမည်ဘယ်လိုခေါ်လဲ” “ကိုလင်းလို့ပဲခေါ်ပါဆရာရယ်” ကိုလင်းက သာမန်ကုမ္မဏီဝန်ထမ်းတစ်ဦးပင်ဖြစ်သည်။ အချိန်ကာလာအားဖြင့် ၂၀၁၇ ခုနှစ်ခန့်ကဖြစ်သည်။ မိုးတွင်းဘက်ကြီးလဲဖြစ်၊ အင်္ဂလိပ်ပရီးမီးယားလိခ် ဘောလုံးပွဲစဉ်တွေကလဲ အလွန်ခေတ်ကောင်းနေသည့်အချိန်ဖြစ်သည်။ ကိုလင်းမှာ ဘောလုံးပွဲအလွန်ဝါသနာပါလေရာ ဘောလုံးရာသီဆိုလျှင်တော့ ကိုလင်းတို့ ညအိပ်ရေးပျက်ရသည်က များသည်။ ပွဲကောင်းတွေသာမက ဘောလုံးဝါသနာရှင်မို့ လာသမျှပွဲ မလွတ်တမ်းကြည့်သည်။ သို့သော် အိမ်တွင်ကြည့်ရသည်ကိုအားမရပေ။ ထို့ကြောင့် သူငယ်ချင်းများနှင့် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်များ၊ ဘီယာဆိုင်များတွင် အတူတူကြည့်ဖြစ်ကြလေသည်။ ဘောလုံးပွဲက ညည့်နက်မှလာသည်မို့ ညဘက်ခိုးဖွင့်သည့် ဘီယာဆိုင်နှင့်ဆိုလျှင်တော့ ကိုလင်းတို့နှင့် အံကိုက်ပင်ဖြစ်သည်။ ကိုလင်းက အင်းစိန်မြို့သစ်တွင်နေသည်။ မြို့သစ်မှနေ၍ သူငယ်ချင်းများရှိရာ ခဝဲခြံသို့ စက်ဘီးဖြင့် ဆေးဝါးစက်ရုံလမ်းအတိုင်းဖြတ်မောင်းလိုက်လျှင် သိပ်ပြီးမနင်းရ။ ထိုညက…

Read More “မိုးတစ်ည (ဖြစ်ရပ်မှန်)” »

(၁) မိုးရွာသောည ၁၉၉၉ ခုနှစ်ခန့်ကဖြစ်သည်။ မိုးက တစ်ဖြောက်ဖြောက်ကျနေသည်။ တစ်နေ့လုံးရွာထားသည့်မိုးက အခုတော့ စဲသွားပြီး မိုးဖွားကလေးများသာ ကျနေသည်။ ဗဟိုလမ်းမကြီးတစ်လျှောက် အမှောင်ထုက ကြီးစိုးနေလေသည်။ အချိန်ကလဲ ည ၉နာရီကျော်နေပြီဖြစ်သဖြင့် ထိုစဉ်က ကားအသွားအလာနည်းသော ဗဟိုလမ်းမကြီးက တိတ်ဆိတ်နေလေသည်။ မီးကလဲ ပျက်နေသဖြင့် ကားလမ်းမကြီးမှာ အမှောင်ဖုံးလျှက်ရှိကာ ကားလမ်းဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်တွင် အစီအရီပေါက်နေကြသည့် ခရေပင်များနှင့် အုံ့ဆိုင်းနေလေသည်။ ထိုစဉ် ထိုဗဟိုလမ်းမကြီးတစ်လျှောက် လူတစ်ယောက်က တစ်ဖြေးဖြေးချင်း လမ်းလျှောက်လာလေသည်။ သို့သော် ထိုသူ၏ ခြေလှမ်းများမှာ လေးလံနေပြီး ဒယိမ်းဒယိုင်ဖြင့် လျှောက်နေလေသည်။ ထိုလူ၏ လက်ထဲတွင်လဲ အရက်ပုလင်းတစ်လုံးကို ကိုင်ထားပြီး ကုပ်ချောင်းကုပ်ချောင်းဖြင့် လမ်းလျှောက်လာလေသည်။ တစ်လမ်းလုံး လူသူဟူ၍ မရှိတော့ဘဲ ခွေးတစ်ကောင်တစ်လေသာ လမ်းမပေါ်တွင် ပြေးလွှားနေလေသည်။ သို့သော် ထိုလူကား ခြေလှမ်းမှန်မှန်ဖြင့်…

Read More “ကြို့ကုန်းက ခေါင်းပြတ်သရဲကြီး (ဖြစ်ရပ်မှန်)” »

(ဖြစ်ရပ်မှန်) (၁) မြန်မာပြည်မှာ အစည်ကားဆုံးပွဲဈေးများထဲတွင် ပဲခူးရွှေမော်ဓေါ ပွဲဈေးတစ်ခုလဲ အပါအဝင်ဖြစ်သည်။ နာရီစင်မှနေ၍ လမ်းတစ်လျှောက်ဆိုင်ခန်းများခင်းထားပြီး အလွန်စည်ကားလှသည်။ ဒါတင်မက ဘုရားခြေရင်း ကွင်းပြင်ကြီးတွင်လဲ ဇတ်ရုံများထိုးကာ ဇတ်ပွဲများကို ကပြကြသည်။ ထူးဆန်းသော တိရစ္ဆာန်များပြခန်း၊ ရုပ်သေးပွဲများနှင့် မျက်လှည့်ပြပွဲများလဲ ရှိကြသည်။ သို့သော် လူကြိုက်အများဆုံးကတော့ ဇတ်ပွဲများဖြစ်ကြသည်။ ပဲခူးသူ၊ ပဲခူးသားများ ဇတ်ပွဲအလွန်ကြိုက်ကြသည်။ သုံးညလုံး ဒီဇတ်ကိုပဲ ကပြသည့်တိုင် သုံးညလုံးမလွတ်တမ်းသွားကြည့်ကြသည်။ ထို့အပြင် ဇတ်မင်းသားမင်းသမီးများကိုလဲ လက်ဆောင်ပစ္စည်းများ၊ ဆုတော်ငွေများ ချကြသည်။ လွန်ခဲ့သော ၁၀ နှစ်ခန့်ကဖြစ်ပါသည်။ အောင်မော်နှင့် ရွှေရည်မှာ သမီးရည်းစားများဖြစ်ကြသည်။ ရွှေရည်က မြို့သစ်တွင်နေထိုင်သည်။ အောင်မော်ကတော့ ပဲခူးမြို့သားမဟုတ်။ သို့သော် အလုပ်ကိစ္စဖြင့် ပဲခူးတွင်နေထိုင်သူဖြစ်သည်။ အောင်မော်နှင့် ရွှေရည်တို့က သမီးရည်းစားဖြစ်တာ ၃နှစ်ခန့်ရှိပြီမို့ အိမ်က လူကြီးများပါ…

Read More “ပွဲကြိုက်တဲ့ခင် (စဆုံး)” »

“သို့၊ ဆွေ။ ဆွေနဲ့ ဆွေ့မိသားစုတွေအားလုံး နေကောင်းပါစေလို့ လှအမြဲဆုတောင်းပေးနေပါတယ်။ လှအရင်က ပြောခဲ့ဖူးသလိုပဲ ဒီတစ်နှစ်တော့ ဆွေတို့ရွာကို လာလည်မယ်လို့ စိတ်ကူးထားပါတယ်။ ဆွေတစ်ခါက ပြောဖူးတယ်မဟုတ်လား။ ဆွေတို့ရွာက ကဆုန်လပြည့်နေ့ဆိုရင် ဘုရားပွဲနဲ့ အလှူရှိတယ်ဆိုပြီးတော့လေ။ ဒါကြောင့် လှနဲ့ လှအမနဲ့ ဆွေတို့ဆီကို ကဆုန်လပြည့်မတိုင်ခင် အဖိတ်နေ့လောက် လာဖို့ဆုံးဖြတ်ထားပါတယ်။ ဪ၊ ဒါနဲ့ စကားမစပ်။ ဆွေတို့ရွာကို လှတစ်ခါမှ မရောက်ဖူးသေးလို့ ရွာကိုလာဖို့ လမ်းညွှန်ပေးပါဦးဆွေ။ ဆွေ့ဖို့လဲ လက်ဆောင်တွေ အများကြီးသယ်လာခဲ့မယ်နော်။ ဆွေ့ရဲ့အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်း လှလှ” (၁) ဆွေနှင့်လှလှက ကျောင်းနေဖက်သူငယ်ချင်းတွေဖြစ်သည်။ ပညာရေးကောလိပ်တွင် အတူတက်ရောက်နေရင်း ညီအစ်မအရင်းသဖွယ် ခင်မင်သွားကြလေသည်။ မနှစ်က နွေကျောင်းပိတ်ရက်တွင် ဆွေက လှလှတို့ရွာသို့ လာပြီး တစ်ပတ်ခန့်လည်ပတ်သွားလေသည်။ ဆွေ့ရွာကိုလဲ လိုက်လည်ဖို့ခေါ်သဖြင့် သည်နှစ်နွေကျောင်းပိတ်ရက်တွင်တော့ ဆွေတို့ရွာကို…

Read More “သူငယ်ချင်းတို့ရွာ (ဖြစ်ရပ်မှန်)” »

(၁) ညကတော်တော်နက်နေပြီဖြစ်သည်။ ည ကိုးနာရီပင်ထိုးတော့မည်။ ကိုဝင်းတစ်ယောက် ကားမှတ်တိုင်တွင် တစ်ယောက်တည်း ကားစောင့်နေရသည်။ ခေတ်ကာလကလဲ ၂၀၀၄ ခုနှစ်ခန့်ဖြစ်သောကြောင့်ညကိုးနာရီဆို လူခြေတိတ်ပြီဖြစ်သည်။ တစ်လမ်းလုံးမှောင်မည်းနေရခြင်းမှာ မီးပျက်နေသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ လမ်းပေါ်တွင် ကိုယ်ပိုင်ကား တစ်စီးတစ်လေ ဖြတ်သန်းသွားသည်ကလွဲပြီး ကားကျောရှင်းနေသည်။ ကိုဝင်းက ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်ငန်းတစ်ခုတွင် ပန်းရံခေါင်း၊ အလုပ်သမားခေါင်းဖြစ်သည်။ ယနေ့ငွေထုတ်ရက်ဖြစ်သဖြင့် ပန်းရံသမားများ၊ အလုပ်သမားများက အိမ်မပြန်မီ ဘုံဆိုင်တွင် တစ်ဝိုင်းဖွဲ့ကြတော့သည်။ ကိုဝင်းက စိုက်ထားသည့်ငွေအချို့ပါ ပြန်ရသဖြင့် ငွေရွှင်နေသည်။ သူတို့ဝိုင်းက ဘုံဆိုင်တွင် ညနေငါးနာရီလောက်ကတည်းက ထိုင်လိုက်ကြသည်မှာ ညကိုးနာရီထိုးခါနီးအထိပင်ဖြစ်သည်။ ကိုးနာရီဆိုင်ပိတ်ချိန်ရော်ကတော့မှ ဆိုင်ကမောင်းထုတ်သဖြင့် လူစုကွဲသွားကြတော့သည်။ “ဆရာဝင်းပြန်မနေနဲ့ ကားလဲရှိမှာမဟုတ်တော့ဘူး ကျွန်တော်တို့နဲ့ ဆိုဒ်ထဲလိုက်အိပ်ဗျာ” “ဟုတ်တယ်ဆရာဝင်း မိုးချုပ်နေပြီ” ဆိုဒ်ထဲဆိုတာ သူတို့ဆောက်လက်စတိုက်ဖြစ်သည်။ အကြမ်းထည်ပြီးသွားသော်လည်း ပြတင်းပေါက်တံခါးတွေမတပ်ရသေးပေ။ ထိုနေရာတွင် အရက်သမားများ ဖြစ်သလိုအိပ်ကြမည်ဖြစ်သည်။ သို့သော်…

Read More “၄၃ဒိုင်နာ” »

(၁) အလွန်ချမ်းသာသည့် လူကုံထံများသာ နေထိုင်ကြသည့် ဆိပ်ငြိမ်ရပ်ကွက်တစ်ခုတွင် နာရေးတစ်ခုဖြစ်နေလေသည်။ နာရေးဖြစ်သူမှာ မြို့ထဲတွင် လူချမ်းသာတစ်ယောက်ဟု အများက သတ်မှတ်ကြသည့် တရုတ်သူဌေးတစ်ဦးဖြစ်သည်။ ထိုသူမှာ ဦးဝမ်တိန်ဖြစ်သည်။ ဦးဟုတ်လျှံမှာ သူစီးလာသည့် ကားအကောင်းစားကို နာရေးခြံရှေ့တွင် ရပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ကားပေါ်မှဆင်းလိုက်ကာ နာရေးအိမ်ထဲဝင်သွားလေသည်။ ဦးဟုတ်လျှံက အကောင်းစား အနက်ရောင်ဝတ်စုံကို ဝင်ဆင်ထားသည်။ သူ့လက်တွင် ရိုးရွိုက်နာရီက ဝင့်ကြွားနေလေသည်။ ဦးဟုတ်လျှံမှာ ယခုသေဆုံးသွားသော ဦးဝမ်တိန်နှင့် အတော်ပင်ခင်မင်ရင်းနှီးသည်။ ဦးဟုတ်လျှံကိုတွေ့တော့ နာရေးဖြစ်သူ၏ မိသားစုဝင်တွေက ကြိုဆိုလိုက်ကြသည်။ သေဆုံးသူမှာ ဘာသာခြားဖြစ်သဖြင့် ဘာသာခြားနည်းလမ်းဖြင့် နာရေးပြုလုပ်နေကြခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ ထိုသူဌေးကြီး၏ သမီးဖြစ်သူက ညိုးငယ်စွာဖြင့် မတ်တပ်ရပ်နေလေသည်။ “သမီးရယ်၊ ဦးဖြင့် ယုံတောင်မယုံနိုင်ဘူး” ”ဟုတ်တယ်ဦး။ ဖေဖေက အဲဒီမနက်ကမှ အကောင်းကြီးရှိသေးတာ၊ ညနေရောက်တော့ တရေးတစ်မောအိပ်မယ်ဆိုပြီး အိပ်လိုက်တာ…

Read More “မရဏသစ်ပင် (စဆုံး)” »

အတွဲ(၂) စာစဉ် (၁၉) (၁) “ပါသွားပြီ၊ ပါသွားပြီ” ကျုပ်လည်း ပါးစပ်ကနေအဲဒီလိုရေရွတ်နေရင်း ရွာထိပ်ကိုပြေးလာခဲ့တာပဲဗျ၊ ဆယ့်မိနစ်လောက်လျှောက်ရတဲ့ရွာထိပ်ကို ဘယ်လိုရောက်သွားမှန်းကိုမသိဘူးဗျာ၊ ကျုပ်အနောက်မှာတော့ ရင်မောင်လည်းပါလာတယ်ဗျ၊ ရင်မောင်က အကြော်ဆိုင်က အဒေါ်ကြီးကိုလှမ်းမေးသေးတယ်။ “အဒေါ်ကြီး၊ နှင်းကြည်တို့ထွက်သွားတာတွေ့လိုက်လား” “အေးဟဲ့” “ကြာပြီလား” “သိပ်မကြာသေးဘူးထင်တာပဲ” ကျုပ်လည်း ရင်မောင်ဘက်ကိုလှည့်လိုက်ပြီး “မကြာသေးဘူးတဲ့ကိုရင်မောင်၊ ကျုပ်တို့လိုက်ရင် မီသေးတယ်” ကျုပ်တို့လည်း တာလမ်းမကြီးပေါ်ကို ပြေးတက်လာတာပေါ့ဗျာ၊ ဒါပေမယ့် စက်ဘီးနဲ့နင်းတာကို ခြေထောက်နဲ့ပြေးလိုက်လို့ရမလားဗျ၊ ကျုပ်တို့လည်း ရွာထိပ်အရက်ဆိုင်နားရောက်တော့ ခြေကုန်လက်ပမ်းကျကုန်တာပေါ့ဗျာ၊ ဒါနဲ့ ကျုပ်က ဘေးဘီကိုကြည့်လိုက်တော့ အရက်ဆိုင်ရှေ့မှာ စက်ဘီးတစ်စီးရပ်ထားတယ်ဗျ။ ကျုပ်လည်း ရင်မောင်ကိုကြည့်လိုက်ရင်း “စက်ဘီးနဲ့ပြေးတာကို ပြေးလိုက်လို့တော့ မီမယ်မထင်ဘူးကိုရင်မောင်” ကျုပ်လည်း အရက်ဆိုင်ဆီကို တစ်ခါတည်းတန်းပြေးတာပဲဗျာ၊ ပြီးတော့ ဆိုင်နံရံမှာထောင်ထားတဲ့စက်ဘီးကို ဆွဲလိုက်တယ်၊ ကံကောင်းတာက စက်ဘီးက သော့မခတ်ထားဘူးဗျ၊ အဲဒီခေတ်က…

Read More “စုန်းထီးကြီး ဦးဘသာနှင့် နှုတ်ဆက်အိမ်ပြန်” »