Tag: သရဲ

အတွဲ(၂) စာစဉ် (၈) (၁) ကျုပ်တို့ခရီးဆက်လာရင်း လမ်းတစ်လျှောက်မှာတော့ အေးရာအေးကြောင်းပါပဲဗျာ၊ နောက်တော့ တောင်ကြီးတွေကို ဖြတ်လာရတယ်ဗျ၊ ကားလမ်းကလမ်း တောင်ဆင်းတောင်တက်နဲ့ ကျုပ်ဖြင့် အညာလို့ကိုမထင်ဘဲ ရှမ်းပြည်ဘက်ကို လမ်းမှားပြီး ရောက်လာသလားလို့ထင်မိတာ၊ ကျုပ်တို့ဒေသနဲ့ဘာမှမဆိုင်ဘူးဗျာ၊ သစ်တောကြီးတွေ၊ တောင်တန်းကြီးတွေနဲ့ နွေရာသီမှာတောင် သစ်တောတွေက စိမ်းစိုနေတာဗျ။ ကျုပ်လည်း ကားစီးလာရင်း ဆရာကြီးရှိန်ကို လက်တို့ပြီးတော့ မေးရတာပေါ့ဗျာ။ “ဆရာကြီး၊ ကျုပ်တို့ကားမှားစီးလာပြီး ရှမ်းပြည်ကိုများရောက်နေတာလား၊ အခုတောင်တွေပေါ်ကိုချည်းရောက်နေတာနော်ဗျ” ဦးအောင်ရှိန်က ကျုပ်ပြောတော့ အသံထွက်ပြီးတော့ပါရယ်တယ်ဗျ။ “မမှားပါဘူးငါ့တူရာ၊ ဒီလမ်းက ငါတို့သွားနေကြပါကွ” “မမှားဘူးဆိုတော့လည်း တော်သေးတာပေါ့ဗျာ၊ ကျုပ်ဖြင့် တစ်မှေးမှေးပြီး နိုးလာတော့ ရှမ်းပြည်တက်နေတယ်လို့ထင်သွားမိတာ” “ဟား၊ ဟား ဒါရှမ်းပြည်မဟုတ်ပါဘူးကွ၊ ငါတို့ရဲ့ ယောနယ်ကိုရောက်လာတာပါ” “ယောနယ်ကလည်း တောင်တွေချည်းဘဲနော်ဗျ” ကျုပ်လည်းမေးရင်း ပြတင်းပေါက်ကနေငေးကြည့်လာတာပေါ့ဗျာ၊ မြင်မြင်သမျှ တောင်တန်းတွေ…

Read More “စုန်းထီးကြီးဦးဘသာနှင့် ကဝေ ကျွေးတဲ့ ထမင်းဝိုင်း” »

အတွဲ(၂) အပိုင်း(၇) (၁) ကားစီးရင်း သိပ်မကြာခင်မှာပဲ နေကဝင်လုဆဲဆဲဖြစ်နေပြီဗျ၊ ပိတ်ချင်းတောင်ကြီးကိုကျော်ပြီးတော့ တောင်က ကြီးကြီးမားမားမရှိတော့ဘဲ တောင်ကုန်းကလေးတွေလောက်ပဲရှိတော့တာ၊ ရွာစဉ်ကလည်း ဆက်နေတာပဲဗျာ၊ ဒီကားတွေကတော့ တစ်မျိုးဗျ၊ ခုံတွေကို ဘေးတန်းကြီးတန်းထားတာမဟုတ်ဘဲ နှစ်ယောက်တစ်ခုံသဘောမျိုးနဲ့ ခုံတန်းလေးတွေအများကြီးလုပ်ထားကြတာဗျ၊ ကျုပ်တို့အရှေ့က ခုံတန်းမှာ ဦးဘသာနဲ့ ဦးအောင်ရှိန်နဲ့ထိုင်ကြတယ်၊ ကျုပ်နဲ့ ရင်မောင်နဲ့က သူတို့အနောက်က ခုံတန်းမှာပေါ့ဗျာ၊ ခုံတန်းတွေက လူများများဝင်အောင်လို့ ကျပ်ကျပ်သပ်သပ်ကလေးတွေရိုက်ထားတာဆိုတော့ ကျုပ်က ခါးကိုကိုင်းလိုက်တာနဲ့ ဦးဘသာတို့နောက်စေ့နားကို ခေါင်းကရောက်သွားတယ်ဗျ၊ ဒီလိုဆိုတော့ စကားပြောလို့အဆင်ပြေတယ်မဟုတ်လား၊ ရင်မောင်ဆိုတဲ့သူက ဘုရားစာတွေရွတ်နေပေမယ့် ကျုပ်ကတော့ ပျင်းလို့ ဦးဘသာကြီးတို့နှစ်ယောက်အနားကို ခေါင်းကပ်ပြီး ဦးသဘာတို့ ထိုင်ခုံနောက်ကျောမှီကို လက်တင်ထားလိုက်တာပေါ့ဗျာ။ “ဒါထက် ဦးဘသာနဲ့ ဆရာကြီးရှိန်နဲ့က တော်တော်ခင်မင်တာပဲနော်၊ နေတာကလည်း တစ်ယောက်က အရှေ့ပိုင်း၊ တစ်ယောက်က အနောက်ပိုင်းဆိုတော့ ဘယ်လိုလုပ်သိပြီး ခင်သွားကြတာလဲ”…

Read More “စုန်းထီးကြီး ဦးဘသာနှင့် သီပေါကိုယ်တော်လေး” »

(၁) “အဘိုးတို့၊ အဘိုးတို့ကြိုက်တဲ့ ငါးကြော်နဲ့အရက်ပုလင်းဆက်ပါတယ်အဘိုး၊ သားတော်ကြီးတို့ကို အင်းထဲမှာအန္တရာယ်ကင်းအောင်စောင့်ရှောက်တော်မူပါ၊ မြွေဆိုး၊ ပိုးဆိုးတွေကိုလည်း ထိန်းပေးပါအဘိုး၊ ငါးကြီးငါးကောင်းတွေကိုလည်း ပိဿာချိန်များများရအောင် ဆောင်မကြည့်ရှုတော်မူပါ အဘိုးခင်ဗျား” သက်စိုးက အင်းကြီးအတွင်းသို့ကြည့်ကာ အော်ဟစ်ပြောဆိုလိုက်ပြီးနောက် လက်ထဲတွင်ကိုင်မြှောက်ထားသည့် ငါးကြော်နှင့် အရက်ပုလင်းအား အင်းစပ်တွင်တည်ဆောက်ထားသည့် သစ်သားနတ်ကွန်းကလေးအပေါ်သို့တင်လိုက်လေတော့သည်။ “ဟေ့ကောင်သက်စိုး၊ မင်းလုပ်တာပြီးပလား” သက်စိုးက ခေါင်းညိတ်လိုက်သည့်အခါ မှုန်ကြီးက အရှေ့တိုးလာပြီးနောက် နတ်ကွန်းကိုတစ်ချက်ကြည့်လျှက် “အဘိုးတို့က အငွေ့ပဲစား၊ ကျုပ်ကတော့ အတွေ့စားမယ်ဗျာ၊ ကျုပ်ကိုစွန့်နော်အဘိုး” မှုန်ကြီးက ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် အရက်ပုလင်းကိုဆွဲယူလိုက်ပြီး ငါးကြော်ကောင်၏ ဂုတ်သားကိုလည်း လက်နှင့်ဖဲ့စားလိုက်လေသည်။ သက်စိုးက မနှစ်မြို့သည့်ဟန်ဖြင့်ကြည့်ကာ “ကိုကြီးမှုန်ရာ၊ အရက်စွန့်သောက်တာ ထားပါတော့၊ ငါးကြော်ကတော့ ထားပေးလိုက်ပါဗျ” “အိုကွာ၊ မင်းတို့အင်းပိုင်က လာစားတာမှမဟုတ်တာ၊ ဒီအတိုင်းတင်ထားရင် ပုရွက်ဆိတ်တွေ၊ အိမ်မြှောင်တွေပဲစားမှာ၊ ဒီတော့ ဒီကောင်တွေမစားခင် ငါစားတယ်ကွာ…

Read More “အင်းသရဲမှုန်ကြီး” »