နတ်မိစ္ဆာဖမ်း ဆရာခမ်းနှင့် ရွှေရောင်ဝတ်ရည်
အတွဲ(၃) အပိုင်း(၉) (၁) ခန်းမကြီးတစ်ခုအတွင်းသို့ မိန်းကလေးတစ်ဦးက ကနွဲ့ကလျဖြင့်ဝင်လာခဲ့လေသည်။ ထိုခန်းမကြီးတစ်ခုလုံးမှာ ရွှေရောင်အဆင်းတောက်ပနေကာ ခန်းမကြီးတွင်ကာရံထားသည့် အကာများ၊ မျက်နှာကျက်များနှင့် တိုင်လုံးကြီးများကို ရွှေပိန်းများဖြင့် ပိတ်နေအောင်ချထားသည့်အတွက် တောက်ပြောင်ဝင်းလက်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ထိုခန်းမကြီးအလယ်တွင်တော့ ရွှေသလွန်တစ်လုံးရှိပြီး အထူးထူးသော ရတနာများဖြင့် စီခြယ်ထားလေသည်။ ထိုသလွန်အပေါ်တွင်တော့ လူကြီးတစ်ဦးက အနည်းငယ်လျောင်းလျှက် ထိုင်နေလေသည်။ အခန်းထဲသို့ဝင်လာသည့် မိန်းကလေး၏ အသားအရည်မှာလင်း ရွှေစင်ရွှေသားကဲ့သို့ ဝင်းလက်ကာ ဆီမီးအလင်းရောင်များအောက်တွင် ပြောင်လက်နေလေသည်။ ထိုမိန်းကလေးက တဖြည်းဖြည်းချင်းလမ်းလျှောက်လာရင်း သလွန်အရှေ့သို့ရောက်လာသည့်အခါ ဒူးတစ်ဖက်ထောက်လျှက် ထိုင်ချလိုက်လေသည်။ “ခမည်းတော်” ထိုသို့ရေရွှတ်လိုက်သည့်အခါ သလွန်ပေါ်တွင်ထိုင်နေသည့် လူကြီးမှာ လက်ကိုဆန့်တန်းလျှက် “သမီးတော်ရောက်လာပြီကိုး၊ ထပါ၊ ထပါ၊ သမီးတော်နဲ့ ခမည်းတော်ရဲ့အကြားမှာ ဒီလိုမျိုးတကူးတက အရိုအသေပေးနေစရာမလိုပါဘူး” ထိုအခါ ထိုမိန်းကလေးက မတ်တပ်ရပ်လိုက်လေသည်။ “ခမည်းတော် သမီးတော်ကိုအခေါ်ဆင့်တာ ဘာကြောင့်များပါလိမ့်” ထိုအခါ…
