Tag: ဦးဘသာ

အတွဲ(၃) စာစဉ် (၁၂) (၁) ဘာလိုလိုနဲ့ ကျုပ်အကိုကြီးတော့ မိန်းမနှစ်ယောက်ရတော့မယ်ဗျို့၊ ကျုပ်မရီးကတော့ အကိုကြီးကိုမကျေနပ်ဘူးပေါ့ဗျာ၊ အိမ်ကနေဆင်းမယ်ချည်း တကဲကဲလုပ်နေတာ၊ အမေတို့ပြောထားလို့သာငြိမ်နေတာဗျို့၊ အဲဒီရက်တွေတော့ အကိုကြီးက အိပ်ခန်းထဲဝင်မအိပ်ပါဘူးဗျာ၊ အိမ်ရှေ့မှာပဲ ကျုပ်တို့ညီအကိုနဲ့လာအိပ်တတ်တယ်။ ကျုပ်ရယ်၊ အငယ်ကောင်ရယ်၊ အကိုကြီးရယ်ဆိုတော့ ခြင်ထောင်အကြီးကြီးထောင်ပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ အိပ်ကြရတာပေါ့ဗျာ။ အဖေကတော့ မခင်နှောင်းနဲ့ သေသေချာချာမစီစဉ်ရသေးတဲ့အတွက် မခင်နှောင်းအိမ်ကို သွားမအိပ်ခိုင်းဘူးဗျ။ တစ်ရက်တော့ အကိုကြီးနဲ့ကျုပ်နဲ့ လယ်ထဲမှာ စကားပြောဖြစ်တယ်၊ အကိုကြီးကတော့ သစ်ပင်အောက်မှာထိုင်ပြီးတော့ တွေဝေပြီး ငေးမောနေတာပေါ့ဗျာ။ “အကိုကြီးကို ကျုပ်ယောက်ျားသားချင်းမို့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းမေးမယ်နော်” အကိုကြီးက ဘာမှပြန်မပြောဘဲ ဆက်ငေးနေတယ်ဗျ။ “အကိုကြီး မခင်နှောင်းကိုတကယ်ချစ်သလား” အကိုကြီးက ခေါင်းညိတ်တယ်ဗျ။ “ချစ်ခဲ့တာပေါ့ကွာ၊ ခင်နှောင်းနဲ့ငါနဲ့ဆိုတာ ငယ်ငယ်ကတည်းက ကစားဖော်၊ ကစားဖက်၊ သွားဖော်၊ သွားဖက် မဟုတ်လားကွ၊ နည်းနည်းအသက်အရွယ်ရလာတော့လည်း…

Read More “စုန်းထီးကြီး ဦးဘသာနှင့် ရွာသူ ခင်နှောင်း” »

အတွဲ(၃) စာစဉ် (၁၁) (၁) “ပီလောရယ်တဲ့၊ မှိုနတို၊ ဟင်းချိုအောင် ပုစွန်ခပ်တယ်၊ ကိုသာဇံ၊ သူ့လယ်တော . . .မှာ” ကျုုပ်တို့ကြားဖူးနေတဲ့ ခွန်းထောက်ကလေးကို အသံနေအသံထားနဲ့ဆိုနေရင်း လက်ကတော့ ဦးဘသာလယ်ထဲက ပေါင်းပင်တွေကို ကောက်ပေးနေတယ်ဗျ၊ ပေါင်းနှုတ်တာကိုတော့ ကျုပ်တို့အရပ်မှာ ပေါင်းကောက်တယ်ပဲခေါ်တာ၊ ကျုပ်တို့လယ်ကတော့ ပေါင်းတွေကောက်ပြီးလို့ရှင်းနေပြီလေ၊ ဒီတော့ အားတဲ့အချိန်လေး ဦးဘသာလယ်ထဲကိုလည်း ပေါင်းကောက်ပေးတာပေါ့ဗျာ၊ နေ့လည်ခင်းထမင်းစားပြီးတော့ ဦးဘသာနဲ့ကျုပ်နဲ့သူ့လယ်ထဲ ပေါက်နေတဲ့ ပေါင်းပင်တွေကို အတူတူနှုတ်ရင်း တောင်းကြီးတစ်လုံးထဲ ထည့်နေတာပေါ့ဗျာ။ “ဗျို့ ဦးဘသာ၊ ကိုသာဇံသူ့လယ်တောဆိုလို့ အဖေကပြောတော့ ဦးဘသာနာမည်က သာစံတဲ့၊ ဦးဘသာကျတော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် သာဒင်ဆိုပါလား” ကျုပ်လှမ်းမေးလိုက်တော့ ကွမ်းတမြုံ့မြုံ့ဝါးရင်း ပေါင်းကောက်နေတဲ့ဦးဘသာက ပြုံးတယ်ဗျ၊ သူက ကျုပ်ကိုစကားပြောချင်တာနဲ့ နှုတ်ပြီးသားပေါင်းပင်တွေ ထည့်ထားတဲ့ တောင်းထဲကို ကွမ်းတံတွေး…

Read More “စုန်းထီးကြီးဦးဘသာနှင့် ပီလောမွှေတဲ့ဇာတ်” »

အတွဲ(၃) စာစဉ် (၁၀) (၁) တစ်မနက်ခင်းတော့ ကျုပ်လည်းအိပ်ရာကနိုးလာပြီးတော့ အိမ်အောက်ကိုဆင်းလာတာပေါ့ဗျာ၊ အိပ်ရာက နိုးစမှာ ရေနွေးပူမသောက်ရဘူးဆိုတဲ့ စကားရှိတာမို့လို့ သောက်ရေအိုးဆီလာခဲ့တာပေါ့။ သံပန်းကန်ပြားပေါ်မှာ မှောက်ထားတဲ့ ရေသောက်တဲ့မတ်ခွက်ကို ကိုင်လိုက်ရင်း ပန်းကန်ပြားကိုအသာကလေးလှပ်ရင်း ရေတစ်ခွက်ခပ်ပြီး ပါးစပ်ထဲသောက်ချလိုက်တာပေါ့ဗျာ။ “အောင်မယ်လေး၊ စပ်တယ်၊ စပ်တယ်” ကျုပ်ရေခွက်ကိုင်ပြီး ထအော်တော့ ခုံတန်းမှာထိုင်နေတဲ့အဖေနဲ့ မီးဖိုထဲကနေ အုပ်ကလေးကိုင်ပြီး ထွက်လာတဲ့အမေက ကျုပ်ကိုတအံ့တသြနဲ့ကြည့်တယ်ဗျ။ အမေက မျက်မှောင်ကြုတ်ရင်း “လုပ်ပြန်ပြီအလတ်ကောင်ရာ၊ ရေသောက်တာ စပ်မလားဟ” ကျုပ်လည်း ပါးစပ်ကိုအမြန်ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ လျှာပေါ်မှာ အမည်းရောင်အကောင်ကလေးတစ်ကောင်တင်နေတယ်ဗျ၊ ကျုပ်လည်း လျျာကိုပွတ်ရင်း လက်ထဲမှာကြေပြီးပါလာတဲ့ အဲဒီအကောင်လေးကိုကြည့်လိုက်တယ်။ “မဟုတ်ဘူးအမေရ ပျားကောင်ထင်တယ်” “မှန်းစမ်း” အမေက ကျုပ်ဆီကိုလာကြည့်တယ်၊ ပြီးတော့ သောက်ရေအိုးကိုသွားကြည့်တဲ့အခါ သောက်ရေအိုးဖုံးတဲ့ သံပန်းကန်ပြားထဲမှာ ပျားကောင်တွေကျပြီးသေနေတာကိုမြင်ပါရော။ “ဟဲ့အလတ်ကောင်၊ သောက်ရေအိုးထဲ ပျားတွေကျနေတာ…

Read More “စုန်းထီးကြီး ဦးဘသာနှင့် ပန်းပေါင်းတစ်ထောင် ဘီလူးဆောင်” »

အတွဲ(၃) စာစဉ် (၉) (၁) ဒီနှစ်က မိုးဦးကောင်းတဲ့နှစ်ဗျ၊ မိုးဦးကောင်းတော့ ဝါဆို၊ ဝါခေါင် ရေဖောင်ဖောင်ဆိုတဲ့အတိုင်း လယ်ကွင်းတွေပြည့်မတတ် မိုးတွေရွာတာပေါ့ဗျာ၊ မိုးဦးကောင်းတဲ့အခါ ဝါခေါင်လလောက်ဆိုရင် အနောက်ဘက်တောင်ရိုးပေါ်မှာ မှိုတွေပွင့်တတ်တယ်ဗျ၊ လယ်ကွင်းတွေကလည်း စပါးပင်တွေသန်တဲ့အချိန်ဆိုတော့ လက်လွှတ်ထားလို့ရတယ်မဟုတ်လား၊ ဒီအချိန်မှာတော့ ကျုပ်တို့ရွာကလူတွေ မှိုကောက်ထွက်ကြတာပေါ့ဗျာ။ မှိုကောက်တယ်ဆိုတာ ကျုပ်တို့အညာအခေါ်ပေါ့ဗျာ၊ မြေမှာကျနေတဲ့အရာကို ကောက်တာကိုပြောချင်တာပေါ့၊ လက်ပံကောက်တယ်၊ ပိုက်ဆံကောက်တယ် အဲဒီလိုခေါ်ကြသလိုပဲ မြေကြီးမှာပေါက်တဲ့မှိုကို လက်နဲ့လိုက်ခူးတာကျတော့ မှိုကောက်တယ်ပဲခေါ်ကြတာဗျ။ တခြားဒေသတွေမှာတော့ အသုံးအနှုန်းကွဲချင်ကွဲမယ်ထင်တယ်၊ ကျုပ်တို့ဘက်တို့ မှိုကောက်တယ်ပဲခေါ်တာ။ မိုးဦးကောင်းတဲ့နှစ်ဆိုရင် ဝါခေါင်လောက်ဆို နေကနည်းနည်းပူလာပြီဗျ၊ ဒီအချိန်ဆိုရင်တော့ တောင်ရိုးပေါ်မှာ မှိုတွေအလေ့ကျပေါက်ပြီပေါ့၊ မိုးဦးမကောင်းတဲ့ နှစ်ဆိုရင်တော့ သီတင်းကျွတ်လောက်မှ မှိုတွေက ပွင့်တတ်ကြတာ။ မှိုဆိုတာ ကျုပ်တို့တောကလူတွေအတွက်တော့ ဟင်းကောင်းတစ်ခွက်ပေါ့ဗျာ၊ စားချင်တိုင်းလည်း စားလို့မရဘူးဗျ၊ သူပေါက်တဲ့အချိန်မှသာ စားကြရတာကိုး၊ ဒါကြောင့်…

Read More “စုန်းထီးကြီး ဦးဘသာနှင့် မျောက်ခေါင်းမှို” »

အတွဲ(၃) စာစဉ်(၈) (၁) ပျိုးပင်တွေကောင်းကောင်းသန်ပြီဆိုရင် လယ်စိုက်ဖို့အချိန်ရောက်လာပြီပေါ့ဗျာ၊ အဲဒီပျိုးပင်တွေကို နှုတ်ပြီးတော့ စိုက်မယ့်ကွင်းတွေထဲမှာ ပြန်ပြီးကောက်စိုက်ရမှာပေါ့၊ လယ်လုပ်တာက တစ်ယောက်တစ်အားနဲ့လုပ်လို့ရပေမယ့် ကောက်စိုက်တာတို့ ကောက်ရိတ်တာတို့ကျရင်တော့ တစ်ယောက်အားနဲ့မရတော့ဘူးဗျ၊ ဒါနဲ့ ကောက်စိုက်ဖို့ လူလိုက်ရှာရတာပေါ့ဗျာ။ အခုလိုကောက်စိုက်ချိန်ဆိုရင်တော့ လူအင်အားက အတော်ရှားတာဗျ၊ တစ်ရွာလုံးက လယ်စိုက်တာဆိုတော့ အချိန်ကျလာရင် သူ့လယ်ကိုယ့်လယ်အပြိုင် ကောက်စိုက်ကြရတာကလား။ ကျုပ်လည်း မျက်နှာသစ်ပြီးတော့ အိမ်ပေါ်က မဆင်းခင် အိမ်ကထွက်ဖို့ပြင်နေတဲ့ အငယ်မနှစ်ယောက်ကို လှမ်းသတိပေးရသေးတယ်၊ အငယ်မတွေက ထဘီကိုတိုတိုဝတ်ပြီးတော့ ခေါင်းမှာလည်း ဝါးဖတ်တွေနဲ့လုပ်ထားတဲ့ ခမောက်ကြီးကြီးတွေဆောင်းရင်း အင်္ကျီလက်ရှည်တွေဝတ်ထားကြတာပေါ့၊ ဒီစတိုင်ကတော့ ကျုပ်တို့ဒေသရဲ့ ကောက်စိုက်တဲ့စတိုင်လို့ခေါ်မှာပေါ့ဗျာ၊ နေလောင်မှာကြောက်လို့ မျက်နှာတစ်ခုလုံးကိုလည်း သနပ်ခါးတွေဖုန်နေအောင်လူးပြီးတော့ လည်ပင်းတွေပါ အကုန်လူးထားတာဗျို့။ “ဟဲ့ အငယ်မ၊ နက်ဖြန် ငါတို့လယ်စိုက်မှာနော်၊ နင်တို့အားရဲ့လား” “အားပါတယ်အကိုလတ်ရဲ့၊ ဒါဆို အရီးဝိုင်းတို့လယ်ကို ဒီနေ့တစ်ရက်ပဲစိုက်ပေးလိုက်တော့မယ်၊…

Read More “စုန်းထီးကြီး ဦးဘသာနှင့် ကျုပ်တို့လယ် ကောက်စိုက်တုန်းက” »

အတွဲ(၃) စာစဉ်(၇) (ထမင်းစားတုန်း မဖတ်ရ) (၁) ကျုပ်တို့နယ်မှာ ဆိုရိုးစကားတစ်ခုရှိတယ်ဗျ၊ “တောသားချေးကြောက်၊ မြို့သား ရွံ့ကြောက်” တဲ့ဗျ၊ ဒီစာဆိုကို ရုတ်တရက်ဖတ်လိုက်ရင်တော့ ဘာကိုဆိုလိုမှန်းသိမှာမဟုတ်ဘူးဗျ၊ မြို့သားတွေက တောကိုလာရင် ရွံ့တွေဗွက်တွေထဲဆင်းရမှာကြောက်တယ်၊ ဖိနပ်မှာ ရွံ့ဗွက်တွေပေရင် မနေတတ်ဘဲ ဆေးချလေ့ရှိလို့ မြို့သားရွံ့ကြောက်လို့ ခေါ်တာပေါ့ဗျာ၊ ဒါက မဆန်းပါဘူး။ တောသားချေးကြောက်ဆိုတာကတော့ တခြားအရပ်မှာတော့ ဟုတ်မဟုတ်မသိပေမယ့် ကျုပ်တို့အရပ်မှာတော့ သိပ်ဟုတ်သဗျ၊ တောသားတွေက ချေးပါပြီးရင် လက်နဲ့ထိမှာကို တအားရွံတာပေါ့ဗျာ၊ ဒါကြောင့် ကိစ္စ ပြီးရင် လက်နဲ့မရှင်းဘဲ ချေးကုန်းတဲ့တုတ်နဲ့ရှင်းတယ်၊ ဒါမှ မဟုတ် စာရွက်နဲ့သုံးပြီး ဖြေရှင်းကြတယ်ပေါ့ဗျာ။ အဲဒီခေတ်တုန်းက ကျုပ်တို့ရွာမှာ အိမ်တိုင်း အိမ်သာမဆောက်ကြဘူး၊ ရှိတဲ့အိမ်သာကလည်း ဒီအတိုင်း ကျင်းတူးပြီးတော့ သစ်သားတန်းခံထားတဲ့ အိမ်သာတွေချည်းပါပဲ၊ ရေလောင်းအိမ်သာဆိုတာ ပေါ်လည်းမပေါ်သေးသလို အိမ်သာတက်ရင်…

Read More “စုန်းထီးကြီး ဦးဘသာနှင့် ပယောဂမဟုတ်သော ပယောဂ” »

အတွဲ(၃) စာစဉ် (၆) (၁) ဟိုနေ့က အကြောင်းကိုပြန်ဆက်ရရင် စဏ္ဍာလဦးလေးကြီးတို့ မောင်နှမက စုန်းတွေဖြစ်နေတယ်ဗျ၊ အဲဒီ စဏ္ဍာလက ဦးလေးကြီးကတော့ ကဝေပျံကြီးတဲ့လေ၊ သူ့နှမကျတော့လည်း သွေးလက်ဝါး ကျင်ရီဆိုပြီး တစ်ချိန်က နာမည်ကြီးခဲ့တဲ့ စုန်းတစ်ယောက်ပဲတဲ့ဗျာ။ အဲဒီလူကြီးနဲ့ ဦးဘသာကြီးနဲ့ ရွာထိပ်မှာတွေ့ကြပြီပေါ့ဗျာ၊ ကျုပ်က အဲဒီလူကြီးကို ဆေးလိပ်တွေဝယ်တိုက်၊ ထမင်းတွေကျွေးလိုက်နဲ့ဆိုတော့ သူ့အပေါ်မှာ ကျေးဇူးရှိသလိုမျိုးဖြစ်သွားတယ်ဗျ၊ ဒီတော့ ကဝေပျံတွေကြားထဲမှာ ထားတတ်တဲ့ စည်းမျဉ်းတစ်ခုအရ ကိုယ့်အပေါ် ကျေးဇူးရှိတဲ့လူကို ပြန်မလုပ်ရဘူးဆိုတဲ့ စည်းကမ်းရှိတယ်တဲ့ဗျာ၊ ဒီတော့ သူက ကျုပ်ကိုမလုပ်တော့ပေမယ့်၊ ဦးဘသာကြီးကိုတော့ ဒဲ့ပဲစိန်ခေါ်တာဗျ။ “ဟား၊ ဟား ငါ့နာမည်သာဒင်တဲ့ကွ၊ သာဒင်ကို မင်းတို့ဘာထင်နေသလဲ၊ ဘယ်ကစမ်းစမ်း၊ ညာကစမ်းစမ်း ငါက အချိန်မရွေး၊ နေရာမရွေးဘူးကွ” ဦးဘသာကြီးကတော့ မကြောက်ရေးချ မကြောက်တဲ့အပြင် ပြန်ပြီးတော့တောင်…

Read More “စုန်းထီးကြီး ဦးဘသာနှင့် ဘီလူးနှစ်ကောင် အလတ်ကောင်” »

အတွဲ(၃) စာစဉ် (၅) (၁) ကျုပ်အမေနေကောင်းပြီး ထူထူထောင်ထောင်ဖြစ်သွားမှပဲ ကျုပ်လည်း လယ်ထဲဆင်းနိုင်တော့တယ်ဗျာ။ အရီးပြုံးကြီးရဲ့ ဆန်ပြုတ်အစွမ်းကြောင့်လားတော့မပြောတတ်ပါဘူး၊ ဦးဘသာကြီးလည်း ပြန်ပြီးထူထူထောင်ထောင်ဖြစ်လာတယ်ဗျ၊ လယ်ထဲမှာ စပါးတွေပျိုးထားတာဆိုတော့ ဦးဘသာကြီးလည်း လယ်ထဲဆင်းရတာပေါ့ဗျာ။ လယ်ထဲမှာ ထမင်းစားသောက်ပြီးတော့ ခါးဆန့်နေတုန်းရှိသေးတယ်၊ ဦးဘသာကြီးက တဲထဲကိုဝင်လာပြီးတော့ ကျုပ်ကိုကြိမ်လုံးနဲ့ တဖြန်းဖြန်းရိုက်ပါရောလားဗျာ၊ သူ့ကြိမ်လုံးကို ကျုပ်က လက်နဲ့ကာတော့ လက်ဖျံတောင်မှ အရှိးရာကြီးဖြစ်သွားတာ၊ ဦးဘသာက ကျုပ်ကိုဒေါသတကြီးနဲ့ကြည့်တယ်ဗျ၊ ကျုပ်လည်း ဦးဘသာနဲ့ပေါင်းလာတာ အတော်ကြာခဲ့ပေမယ့် သူကျုပ်အပေါ် ဒီလောက်ဒေါသတကြီးနဲ့ ဆက်ဆံတာမျိုး မခံရဖူးဘူးဗျ။ “ဦးဘသာ ဘာဖြစ်လို့ ကျုပ်ကိုချည်း လှိမ့်ရိုက်နေရတာလဲဗျ၊ ကျုပ်ကို နွားလို့များ မြင်နေလို့လား” “နွားဆိုလို့ကတော့ မင်းကို ရိုက်ရုံတင်ဘယ်ကမလဲကွာ၊ ချက်ချင်းကို ပေါ်ပစ်လိုက်မှာ” “နေပါအုံး၊ ဦးဘသာက နေရင်းထိုင်ရင်း ကျုပ်ကိုဘာလို့ မျက်မုန်းကျိုးနေတာလဲဗျ” ဦးဘသာက…

Read More “စုန်းထီးကြီး ဦးဘသာနှင့် ကျောပြင်ထက်က သွေးလက်ဝါး” »

အတွဲ(၃) စာစဉ်(၄) (၁) ဦးဘသာ နေမကောင်းသလို၊ ကျုပ်တို့အမေလည်း တော်တော်မမာဘူးဗျာ၊ ကောက်ကာငင်ကာကြီး ထပြီးဖျားတာဗျ၊ နွေအကုန် မိုးအကူးဆိုတော့ ရာသီဥတုအကူးပြောင်းကြောင့် ဖျားတယ်လို့ထင်တာပေါ့ဗျာ၊ အမေဖျားပြီဆိုတော့ ကျုပ်တို့တစ်အိမ်လုံး နေရထိုင်ရ စားရသောက်ရတာ အဆင်မပြေတော့ဘူးပေါ့။ အရင်ကဆို အမေက မနက်အစောကြီးထပြီး ချက်ပြုတ်တယ်၊ ကျုပ်တို့စားဖို့ မနက်စာပြင်ပေးတယ်၊ လယ်ထဲမဆင်းခင် ကျုပ်တို့လည်းထမင်းစားသောက်ပြီးတော့ အေးအေးလူလူဆင်းကြတယ်၊ နေ့လည်ပိုင်းကျရင်တော့ အမေလာပို့တဲ့ ထမင်းနဲ့ဟင်းကို လယ်ထဲမှာ အဆင်သင့်စားရုံပဲပေါ့။ အခုက အမေမရှိတော့ ချက်မယ့်ပြုတ်မယ့်လူက မရှိတော့ဘူး၊ အကိုကြီးရဲ့မိန်းမဆိုတာကလည်း ကလေးတစ်ဖက်နဲ့မို့ မနက်အစောမထနိုင်ဘူးလေ၊ နို့ညှာ ညီမနဲ့ အငယ်မဆိုတာကလည်း မနက်မိုးလင်းရင် အမေက ပါးစပ်အမြှောက်ပစ်နှိုးတော့မှ ကုန်းရုန်းထကြတဲ့သူတွေမဟုတ်လား၊ ဒီတော့ နောက်ဆုံး ချက်ဖို့ပြုတ်ဖို့တာဝန်က ကျုပ်ပုခုံးအပေါ်ကို ရောက်လာတာပေါ့ဗျာ။ “အလတ်ကောင်ရေ၊ ထတော့ဟ” အမေက အိပ်ရာထဲကနေလှမ်းအော်တယ်၊…

Read More “စုန်းထီးကြီး ဦးဘသာနှင့် ခြံရှေ့နားက ကိုးခမ်းအင်း” »

အတွဲ(၃) စာစဉ် (၃) (၁) ကျုပ်နဲ့ဦးဘသာလည်း အဲဒီရသေ့ကြီးဆီကိုထွက်လာခဲ့ကြတာပေါ့ဗျာ၊ ဦးဘသာကတော့ လွယ်အိတ်အစုတ်ကြီးကို စလွယ်သိုင်းလွယ်ထားပြီးတော့ ကျုပ်ကလည်း အဖေ့ရဲ့လက်ဆွဲတော် ငှက်ကြီးတောင်ဓါးကြီး ကိုင်လို့ပေါ့ဗျာ၊ ကျုပ်တို့လည်း ရွာလမ်းအတိုင်းလျှောက်နေရင် ကြာမှာစိုးတာနဲ့ ရိုးချောင်းကလေးကိုဖြတ်ပြီးတာနဲ့ ကွင်းထဲကဖြတ်လာတာပေါ့ဗျာ။ အနောက်ဘက်တောတန်းက နှစ်လမ်းသွားလို့ရတယ်ဗျ၊ တစ်လမ်းကတော့ ရွာကနေထွက်ပြီးတော့ ရွာကနေ နည်းနည်းဝေးသွားမှာ တောတန်းထဲကိုဖြတ်ဝင်တာပေါ့ဗျာ၊ ဒီလမ်းကတော့ ခရီးပိုဝေးတယ်ဆိုပေမယ့် အဲဒီလမ်းက လုံခြုံတယ်ဗျ၊ နောက်တစ်လမ်းကတော့ ရိုးချောင်းကိုဖြတ်ပြီးတာနဲ့ ဖုန်းဆိုးတောကြီးထဲကနေ သွားတာပဲဗျ၊ အဲဒီလိုသွားရင် သရဲအရမ်းကြမ်းတဲ့ လူစားတဲ့ရေတွင်းကြီးအနားကနေဖြတ်သွားရတယ်၊ ပြီးတော့ ဖက်လိပ်ရွာဟောင်းကို ဖြတ်ရသေးတယ်၊ ပြီးတော့မှ အနောက်ဘက်တောတန်းကိုရောက်တောပေါ့ဗျာ။ ဦးဘသာက ဖုန်းဆိုးတောကိုဖြတ်တော့ ကျုပ်ဖြင့်စိတ်ထဲ ထင့်နေသေးတယ်၊ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ဖြတ်ရမယ့်နေရာတွေကလည်း တကယ့်နေရာကြမ်းကြီးတွေမဟုတ်လားဗျာ၊ လူစားတဲ့ရေတွင်းရယ်၊ နောက်ပြီးတော့ ဖက်လိပ်ရွာဟောင်းဆိုတာကလည်း ကျောက်ရောဂါတွေဖြစ်ပြီး သေထားတဲ့လူတွေမှ မနည်းတာပဲ။ ဖုန်းဆိုးတောဆိုတာကတော့…

Read More “စုန်းထီးကြီးဦးဘသာနှင့် စုန်းမျိုးတစ်ရာ မောင်မဲဇာ” »